და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ: გამოთალენ თავისა შენისა მიმართ ორნი ფიცარნი ქვისანი, ვითარ-იგი პირველნი, და აღმოვედ ჩემდა მთად, და დავწერნე ფიცართა ზედა სიტყუანი, რომელნი იყვნეს ფიცართა ზედა პირველთა, რომელნი შემუსრენ.
და იქმენ მზა განთიად, და აღმოვედ განთიად მთად სინად და დგე მუნ წუერსა ზედა მთისასა.
და ნუვინ აღმოვალს შენდა და ნუვინ იხილვების ყოველსა შინა მთასა. ცხოვარნი და ზროხანი ნუ ძოენ მახლობელად მის მთისა.
და გამოთალნა ორნი ფიცარნი ქვისანი, ვითარ-იგი პირველნი. და აღმმსთობელი მოსე განთიად აღვიდა მთად სინად, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან. და მიიხუნა მოსე თავისა თჳსისა თანა ორნი ფიცარნი ქვისანი.
და გარდამოვიდა უფალი ღრუბლით; და წარმოუდგა მას მუნ და უწოდა სახელითა უფლისა{თა.}
{და წარვლო უფალმან წინა პირსა მისსა და იტყოდა: უფალი ღმერთი მოწყალე და მწყალობელი, სულგრძელი და მრავალმოწყალე. და ჭეშმარიტი.}
{და სიმართლისა მმარხველი და მოქმედი წყალობისა ათასამდე, მომსპობელი ცოდვათა და უსამართლოებათა და უსჯულოებათა, და არაგანმწმედელი თანა-ნადებისა, რომელმან მოჰჴადნის ცოდვანი მამათანი შვილთა ზედა და შვილიშვილთა ზედა, მესამესა ზედა და მეოთხესა ნათესავსა.}
{და ისწრაფა მოსე, დადრკა პირსა ზედა ქუეყანისასა, თაყუანის-სცა,}
{და თქუა: მიპოვნიეს თუ მადლი წინაშე შენსა, მიძღოდის უფალი ჩუენი წინაშე ჩუენსა, რამეთუ ერი ესე გულფიცხელ და ქედფიცხელ არს; და შენ მოსპენ უსჯულოებანი ესე და ცოდვანი ჩუენნი და მომიგენ ჩუენ შენდა.}
ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: აჰა ეგერა, მე დავსდებ შენ თანა აღთქმასა ერთსა: წინაშე ყოველი მაგის ერისა შენისა ვყო მე სასწაულები განსაკჳრვებელი, რომელ არა ყოფილ არს რათურთით ყოველსა ქუეყანასა ზედა და ზედა ყოველსა ნათესავებსა; და იხილოს ყოველმან ერმან მაგან, რომელსა-ეგე შენ ხარ, საქმენი იგი უფლისანი, რომელ რა ვქმნნე, რამეთუ საკჳრველ არნ.
ეკრძალე შენ ყოველთა, რასა-ესე მე გამცნებ შენ დღეს. აჰა ეგერა, მე განვასხამ პირისაგან თქუენისა ამორეველსა, ქანანელსა მას, ქეტელსა, ეველსა, და ებოსელსა და ფერეზელსა, გერგესეველსა მას.
ეკრძალე თავსა შენსა. ნუსადა აღერიო მკჳდრთა ქუეყანისათა, რომელსა-იგი შეხჳდოდი შენ მათა და იყოს იგი შენდა საბრკუმელ.
ბაგინებნი იგი მათნი დაამჴუენ, ძეგლები იგი მათი დამუსრე, მაღნარები იგი მათი აკაფე და ხატები იგი კერპებისა მის მათისა შეჰმუსრე და ცეცხლითა დაწჳ.
და ნუ თაყუანის-სცემ უცხოსა მას ღმერთსა, რამეთუ უფალი ღმერთი სახელად საშურელ არს. ღმერთი მოშურნე არს.
ნუსადა აღთქუმა აღუთქუა, ნაძლევსა დასდებდე უცხოთა მათ თანა მის ქუეყანისათა, ნუუკუე ისიძონ კუალსა მას კერპთა მათთასა და უზორვიდენ კერპთა მათთა, და მიგხადონ შენ ზორვილთა მათ მოგონებისა მათისათა და აღითქუმიდე შენ მათ თანა.
და ნუსადა მოიყვანო ასულთა მათთაგანი ცოლად ძეთა მათ შენთა და ასულთა მათ შენთაგანსა მისცემდე ძეთა მათ მათთა, და ისიძვიდენ ასულნი იგი შენნი კუალსა მას კერპთა მათთასა.
კერპთა გამოქანდაკებულთა ნუ იქმნ თავისა შენისა.
ზატიკი იგი ბალარჯობათა დამარხვით დაიმარხე. შჳდ დღე უფოველსა სჭამდე, ვითარცა გამცენ შენ ჟამსა მას თთჳსა ვარდობისასა, რამეთუ თთუესა მას ყუავილობისასა გამოხუედ შენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა.
ყოველმან რომელმან განუჴსნნეს საშო დედისა თჳსისა წულმან ყრმამან, იგი ჩემდა შემოსწირო.
პირმშო იგი ზროხისა და პირმშო იგი ცხოვრისა და პირმშო იგი ვერძთა მოიჴსენე ცხოვრითა. უკუეთუ არა მოიჴსენე იგი, სასყიდელი მისი გამოსცე. ყოველი პირმშო ძეთა შენთა ჴსნით მოიჴსენე. ჴელცუდი ჩემ წინაშე არაშემოხჳდე.
ექუს დღე საქმესა იქმოდე. მეშჳდესა მას დღესა განსუენება არს, გინა თუ მკასა გან-ვე-ისუენო.
დღესასწაული იგი მეშჳდეთა ჰყო ჩემდა იფქლის მკათა, ჩემდა შესწირო დღესასწაული იგი შუენებისა ნაყოფისა შეკრებისა წელიწდისა.
სამ ჟამ წელიწადსა წარმოეჩუენოს ყოველი წული ყრმა შენი წინაშე უფლისა ღმრთისა ისრაელისასა.
რამეთუ განვასხამ ნათესავსა მას პირისაგან შენისა, ფართო ვყო საზღვრები შენი. არავინ იყოს, რომელმან თუალ-ახუნეს ქუეყანასა მას შენსა, რაჟამს მოხჳდოდი, ეჩუენებოდი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა მას ჟამსა წელიწადისა.
ნუ შერთავ სისხლსა მსხუერპლთა თანა. და ნუ განიწვინ განთიად ჴორცი კრავთა დღისა ამის ზატიკისა ჩემისა.
პირველი ნაყოფი ქუეყანისა შენისა შეწირე სახლსა მას უფლისა დმრთისა შენისასა. თიკანი სძითა დედისა თდსისათა არა შეჰგბო.
ჰრქუა უფალმან: დაიწერო შენ თავისა შენისათჳს ესე ბრძანება, რამეთუ ამის ბრძანებითა ჩემითა დავსდებ აღთქმასა ამას შენ თანა და ძეთა მაგათ თანა ისრაელისათა.
და იყო მუნ მთასა მას ზედა მოსე წინაშე უფლისა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე, პური არა ჭამა და წყალი არა სუა. და დაწერა მათ ფიცართა ზედა ბრძანებანი იგი აღთქმისანი მის ათ მცნებისანი შჯულისანი.
და ვითარცა იყო გარდამოსლვისა ჟამი მოსესი მიერ მთით და ორნივე ფიცარნი იგი ჴელთა შინა მოსესთა. და ვიდრე გარდამოვიდოდა იგი მთისა მისგან, არა უწყოდა მოსე, ვითარმედ დიდებულება იგი გარდამოსრულ იყო და დადგრომილ პირსა ზედა მისსა.
და იხილა აჰრონ და ყოველთა მათ ძეთა ისრაელისათა პირი იგი მოსესი, რამეთუ დიდებულ იყო ხატი იგი მოსესი დიდებულებითა მით ღმრთისაჲთა. ზარჰჴდა, შეეშინა, ევლტოდეს და ვერ მიეახლებოდეს მას.
ჴმა-ყო მოსე და მოუწოდა მათ და მოიქცეს მისსა აჰრონ და ყოველნი მთავარნი ერისანი მის. და ვითარცა სიტყუად დგა მათდა მოსე,
მაშინ-ღა მოახლებად დგეს მისა ყოველნი იგი ძენი ისრაელისანი და ამცნებდა მათ ყოველთა მათ ბრძანებათა, რომელთა ეტყოდა მას უფალი მთასა მას ზედა სინასა.
აღ-რა-ასრულა ბრძანება იგი მათი მათა მიმართ, დაიბურა ვარშამანგი იგი პირსა მისსა.
და ვითარცა შევალნ მოსე წინაშე უფლისა სიტყუად მისა, მოიძარცუის ვარშამანგი იგი გამოსლვადმდე. რაჟამს გამოვიდის სიტყუად ერისა მის, დაიბურის ვარშამანგი იგი პირსა მას თჳსსა.
რამეთუ ხედვიდეს ძენი იგი ისრაელისანი პირსა მას მოსესა, რამეთუ დიდებულებანი იგი გარდამოსრულ იყვნეს და დადგრომილ პირსა მას მისსა ზედა.
