და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ვიდოდე, აღგუალე ამიერ შენ და ერი შენი, რომელნი გამოიყვანენ ქუეყანით ეგჳპტით ქუეყანაღ, რომლისათჳს ვეფუცე აბრაჰამს. ისაკს და იაკობს, მეტყუელი: ნათესავსა თქუენსა მიგცე იგი.
და თანა-წარვავლინო ანგელოზი ჩემი პირველად შენსა და განჴადოს აღმორეველი, ქეტელი, და ფერეზელი და ეველი, და იებოსლელი, და ქანანელი და გერგესეველი.
და შეგიყვანნეს ქუეყანად, სადინებელად სძისა და თაფლისა, რამეთუ მე არა აღმოვიდე შენ თანა ქედფიცხლობისათჳს ერისა, რათა არა მოგსპო შენ გზასა ზედა.
და ესმა ერსა ბოროტი ესე სიტყუა და იტყებდა სატყებელთა შინა.
და ჰრქუა უფალმან ძეთა ისრაელისათა: თქუენ ერი ქედფიცხელი ხართ. იხილეთ, ნუ სხუა წყლულება მოვაწიო თქუენ ზედა და მოგსპნე თქუენ. აწ უკუე განიძარცუენით თქუენ სამოსელნი დიდებათა თქუენთანი და სამკაული და გიჩუენო შენ.
და განიძარცუეს ძეთა ისრაელისათა სამკაული მათი და მოსაბლარდნელი მათი მთით ქორებითგან.
და მოიღო მოსე და აღმართა კარავი თჳსი გარეშე ბანაკისა, შორს ბანაკისა.
ხოლო რაჟამს შევიდის მოსე კარვად, დგის ყოველი ერი მხედველი თითოეული კარით კარვისა თჳსისათ და განიცდიდიან, მი-რა-ვალნ მოსე, ვიდრე შესლვადმდე მისდა კარვად.
და ვითარცა შევიდის მოსე კარვად, გარდამოჴდის სუეტი ღრუბლისა და დადგის კართა ზედა კარვისათა, და ეტყოდის მოსეს.
და ჰხედვიდა ყოველი ერი სუეტსა ღრუბლისასა, მდგომარესა კართა თანა კარვისათა, და მდგომარემან ყოველმან ერმან თაყუანის-სცა კაცად-კაცადმან კარით კარვისა თჳსისათ.
და ეტყოდა მოსეს წინაშე წინაშესა, ვითარცა ვინ ზრახავს თჳსისა მეგობრისა მიმართ. და მოივლინებოდა ბანაკად, ხოლო მსახური მისი ისო, ძე, ნავესი, ჭაბუკი, არა გამოვიდოდა კარვით.
და თქუა მოსე უფლისა მიმართ: აჰა, შენ მეტყჳ მე: აღიყვანე ერი ესე, ხოლო შენ არა გამოგიცხადებიეს ჩემდა, რომელსა თანა წარმოვლენ ჩემ თანა, და შენ მარქუ მე: გიცი შენ უფროს ყოველთა, მადლი გაქუს ჩემ თანა.
უკეთუ ვპოე მადლი, მიჩუენე მე თავი შენი, მეცნიერებით გიხილო შენ, რათა ვიყო მპოვნელ მადლისა წინაშე შენსა და რათა ვცნა, ვითარმედ ერი შენი არს ნათესავი ესე.
და ჰრქუა: წინა-წარგიძღუე და განგისუენო შენ.
და თქუა მისა მიმართ: არა აღუთქჳ, შენ წინა-წარხუალ, ნუ ადმიყვანებ მე აქათ.
და ვითარ ცნობილ იყოს ჭეშმარიტად, ვითარმედ ვპოე მადლი შენ წინაშე მე და ერმან შენმან? არამედ თანა-სლვითა შენითა ჩუენ თანა და ვიდიდნეთ მეცა და ერი შენი უფროს ყოველთა წარმართთა, რაოდენნი არიან ქუეყანასა ზედა.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს მიმართ: და ეგეცა სიტყუა შენი, რომელი სთქუ, ვყო, რამეთუ ჰპოვე მადლი წინაშე ჩემსა და გიცი შენ უფროს ყოველთა.
და თქუა: მიჩუენე მე დიდება შენი.
და ჰრქუა: მე წარვლო წინაშე შენსა დიდებითა ჩემითა, წარვიდე წინაშე პირსა შენსა დიდებითა ჩემითა და უწოდი სახელსა უფლისასა წინაშე შენსა; და შევიწყალო, რომელსაცა ვსწყალობ და შევიწყნარო, რომელსა შევიწყნარებ.
და თქუა: ვერ ძალ-გიც შენ ხილვად პირისა ჩემისა, რამეთუ არა იხილოს კაცმან პირი ჩემი და ცხოვნდეს.
და თქუა უფალმან: აჰა, ადგილი მთა და დასდგე კლდესა ზედა.
რომელი წარვლიდეს დიდება ჩემი, დაგდვა შენ ჴურელსა კლდისასა და დაგბურო ჴელი ჩემი შენ ზედა, ვიდრემდის წარვლო.
და აღვიღო ჴელი და მაშინ იხილნე ზურგნი ჩემნი, ხოლო პირი ჩემი არა გეჩუენოს შენ.
