და იხილა რა ერმან, რამეთუ დაიყოვნა მოსე შთამოსლვა მთით, შეკრბა ერი არონს ზედა და ჰრქუეს მას: აღდეგ და მიქმნენ ჩუენ ღმერთნი, რომელნი წინა მიძღოდიან ჩუენ, რამეთუ მოსე, ესე კაცი, რომელმან გამომიყვანნა ჩუენ ეგჳპტით, არა უწყით, რა ეყო მას.
და ჰრქუა მათ არონ: გამოუღენ საყურნი ყურთაგან ცოლთა თქუენთა და ასულთა და მოიღედ ჩემდა.
და მოსძარცუა ყოველმან ერმან საყური ოქროსა ყურთაგან ცოლთა მათთასა და მოიღეს არონის მომართ.
და მიითუალა ჴელთაგან მათთა და გამოუქმნნა იგი გამოწერით და უქმნა მათ ჴბო გამოდნობილი და თქუა: ესე ღმერთნი შენნი, ისრაელ, რომელთა აღმოგიყვანეს შენ ეგჳპტით.
და იხილა რა არონ, აღაშენა საკურთხეველი წინაშე უფლისა და ქადაგა აჰრონ და თქუა: დღე-სასწაული არს უფლისა ხვალე.
და აღიმსთო ხუალისაგან, აღიყვანნა ყოვლად დასაწუელნი და შეწირა მსხუერპლი მაცხოვრებისა და დასხა ერი ჭამად და სმად და აღდგეს სიმღერად.
და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ, მეტყუელმან: ვიდოდე, შტავედ მსწრაფლ ამიერ, რამეთუ უსჯულო იქმნა ერი შენი, რომელი გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით.
რამეთუ გარდაჴდეს მსწრაფლ გზისაგან, რომელი ამცენ მათ: უქმნეს თავთა თჳსთა ჴბოჲ და თაყუანის-სცეს მას და უზორეს მას და თქუეს: ესე ღმერთნი შენნი, ისრაელ, რომელთა აღმოგიყვანეს შენ ქუეყანით ეგჳპტით.
და აწ მიტევე მე და გულმოწყემან რისხვით მათდა მიმართ აღვჴოცნე იგინი და გყო შენ ნათესავად დიდად.
და მოქენე იქმნა მოსე წინაშე უფლისა ღმრთისა თჳსისა და თქუა: რად, უფალო, გულის-წყრომა მრისხანე ხარ ერისა მიმართ შენისა, რომელმან გამოიყვანენ ქუეყანით ეგჳპტით ძალითა დიდითა და მკლავითა შენითა მაღლითა?
ნუსადა თქუან მეგჳპტელთა, მეტყუელთა, ვითარმედ: ზაკჳთ განიყვანნა იგინი მოსიკუდიდ მთათა ზედა და აღჴოცად მათდა ქუეყანისაგან, დასცხერ რისხვისაგან გულის-წყრომისა შენისა და მლხინებელ იქმენ უკეთურებასა ზედა ერისა შენისა.
მოიჴსენე აბრაჰამისი, ისაკისი და იაკობისი, მონათა შენთა, რომელთა ეფუცე მათ თავისა მიმართ შენისა და სთქუ მათდა მიმართ, მეტყუელმან, ვითარმედ. განვამრავლო თესლი თქუენი, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი სიმრავლითა და ყოველი ესე ქუეყანა სთქუ მიცემად თესლისა მათისა და ქონებად მისა უკუნისამდე.
და მლხინებელ იქმნა უფალი ბოროტთათჳს, რომელი თქუა ყოფად ერისა თჳსისა.
და მიიქცა მოსე ერისა თჳსისა და შთავიდა მთით და ორნი ფიცარნი წამებისანი ჴელთა შინა მისთა, ფიცარნი ქვისანი დაწერილი ორკერძოთავე ზედა, კერძოთა მათთა ამიერ და იმიერ იყვნენ დაწერილ.
და ფიცარნი ნაქმარნი ღმრთისანი იყვნეს, დაწერილი წერილი ღმრთისა იყო გამოწებილი ფიცართა შინა.
და ესმა რა ისოს ჴმა ერისა მღაღადებლისა, თქუა მოსეს მიმართ: ჴმა ბრძოლისა არს ბანაკსა შინა.
... არა არს ჴმა მთავართაგან ძლევისა, არცა ჴმა მთავართაგან მეოტობისა, არამედ ჴმა მთურალთაგან ღჳნისათა მესმის მე.
ხოლო რაჟამს მიეახლა ბანაკსა, იხილა ჴბო და მწყობრი, განრისხებულმან გულისა-წყრომით მოსე დაყარნა ჴელთაგან თჳსთა ორნი იგი ფიცარნი და შემუსრნა იგინი ქუეშე მთასა.
და მოიღო ჴბო, რომელი შექმნეს, და დაწუა იგი ცეცხლითა და დაგალა წულილად და დასთესა იგი წყალსა ზედა და შეასუა ძეთა ისრაელისათა.
და თქუა მოსე აჰრონის მიმართ: რა გიყო შენ ერმან ამან, რამეთუ მოაწიე მათ ზედა ცოდვა დიდი?
და თქუა არონ მოსეს მიმართ: ნუ განრისხნები, უფალო, რამეთუ შენ უწყი მიმმართებელობა ერისა ამის.
რამეთუ მრქუეს მე: გჳქმნენ ჩუენ ღმერთნი, რომელნი წინა-მიძღოდიან ჩუენ, რამეთუ მოსე, ესე კაცი, რომელმან გამომიყვანნა ჩუენ ქუეყანით ეგჳპტით არა უწყით, რა ეყო მას.
და ვარქუ მათ: ვისსა არიან ოქრონი? და მომცნეს მე და შევსთხიენ ცეცხლსა და გამოვიდა ესე ჴბო.
და იხილა მოსე ერი იგი, რამეთუ განქარდეს. რამეთუ განაქარვნა იგინი აჰრონ მოსაცხრომელად მტერთა მათთა.
და დადგა მოსე ბჭესა თანა ბანაკისასა და თქუა: ვინ უფლისა კერძ, მოვედინ ჩემდა! შეკრბეს უკუე მის თანა ყოველნი ძენი ლევისნი.
და ჰრქუა მათ: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაელისა: დადევინ [კაცად-]კაცადმან მახჳლი თჳსი წელთა თჳსთა, განვლეთ და მოაქციეთ ბჭითგან ბჭესა ზედა ბანაკით გამო და მოკალთ თითოეულმან ძმა თჳსი და თითოეულმან მახლობელი თჳსი და თითოეულმან მეზობელი თჳსი.
და ყვეს ძეთა ლევისთა, ვითარცა ეტყოდა მათ მოსე. და დაეცნეს ერისაგან მას დღესა შინა სამ ათასნი მამაკაცნი.
და ჰრქუა მათ მოსე: განუსრულენით დღეს ჴელნი თქუენნი უფალსა, კაცად-კაცადმან ძესა ზედა, ძმასა ზედა მოცემად თქუენდა კურთხევისა.
და იყო შემდგომად ხვალისა და თქუა მოსე ერისა მიმართ: თქუენ სცოდეთ ცოდვა დიდი, და აწ აღვიდე ღმრთისა მიმართ, რათა ლხინება ვჰყო ცოდვისა თქუენისათჳს.
და მიიქცა მოსე უფლისა მიმართ და თქუა: გევედრები, უფალო, ცოდა ერმან იმან დიდი და უქმნეს თავთა თჳსთა კერპნი ოქროსანი.
და აწ უკუე[თუ] მიუტევე მათ ცოდვასა მათსა, მიუტევე, ხოლო უკუეთუ არა, აღმჴოცე წიგნისაგან შენისა, რომელსა შთამწერე.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ვინცა ვინ ცოდა წინაშე ჩემსა, აღვჴოცო იგი წიგნისაგან ჩემისა.
და აწ ვიდოდე და გზა-უყავ ერსა ამას ადგილისა მიმართ, რომლისა გარქუ შენ. აჰა, ანგელოზი ჩემი წინა-წარვიდეს წინაშე პირსა შენსა, და რომელსაცა დღესა მოვიხილო, მოვჰჴადო მათ ზედა ცოღვა მათი.
და დასცა უფალმან ერი იგი ქმნისათჳს ჴბოსა, რომელი ქმნა არონ.
