TITUS
Isidor von Sevilla, De Fide
Part No. 3
Previous part

Chapter: 2  
Sentence: 0  
Cod. Vind. (ÖNB) 3093*, p. 00v    
(Cod. Eins. 169(468) (Stiftsbibl. Einsiedeln), p. 3 )   
II. QUIA CHRISTUS ANTE SAECULA INEFFABILITER GENITUS A PATRE EST.
Cod. Vind. (ÖNB) 3093*, p. 0r    
II. UMBI DAZ QUIDIT HEAR HUUEO CHRISTUS AER FRUMISCAFTI UNARSAGLIHHO UUARD KABORAN FONA FATER.


Sentence: 1  

Cod. Vind. (ÖNB) 3093*, p. 0v    

   1. Querunt multi, quando sit dei filius genitus, dum sit sua nativitate eternus, sicut scriptum est de eo: »Egressus eius a principio, a diebus eternitatis«. Et Manuscript page: W0v  iterum: »Ante solem permanet nomen eius et ante lunam sedes eius«.
   1. Manage sint sohhenti, in huuelihheru ziti gotes sunu kaboran uurti, enti er ist eouuesanti so selb so umbi inan gascriban ist: »Sin uzganc


Cod. Paris. (Bibl. Nat., Ms. lat.) 2326, p. 1r    

Sentence: 2  
   2. Sed et pater eundem ante luciferum, id est ante omnia tempora genuisse testatur, quod et ipse filius dei, uerbum, uirtus et sapientia, de sua natiuitate confirmat dicens: »Necdum erant abyssi, et ego iam concepta eram. Necdum fontes aquarum eruperant. Necdum montes graui mole constiterant, ante colles ego parturiebar. Adhuc terram Manuscript: Par._2326   Manuscript page: P1r  non fecerat et flumina et cardines orbis terre. Quando praeparabat cęlos, aderam; quando certa lege et gyro uallabat abyssos, quando appendebat fundamenta terrę, cum eo eram cuncta componens«.
   2. Manuscript: Par._2326   Manuscript page: P1r  »noh umbihringa mittingardes ęrdha. Dhuo ir himilo garauui frumida, dhar uuas ih; dhanne ir mit ęrcna euua abgrundiu uuazssar umbihringida, dhuo ir ęrdha stedila uuac, mit imu uuas ih dhanne al dhiz frummendi«.


Cod. Paris. (Bibl. Nat., Ms. lat.) 2326, p. 1v       
   
Sentence: 3  
   3. Tali igitur auctoritate ante omnia sęcula filius a patre genitus esse declaratur, quando a patre per illum cuncta creata esse noscuntur. Illud denuo queritur, quomodo idem sit genitus, dum sacrę natiuitatis eius archana nec apostolus dicit nec propheta conperit nec angelus sciuit Manuscript page: P1v  nec creatura cognouit Esaia * testante, qui dicit: »Generationem eius quis enarrauit«? Idcirco si eius natiuitas a propheta non potuit enarrari, quis confitebitur nosse, quomodo potuit a patre filius generari?
   3. Mit so mihhiles hęrduomes urchundin ist nu so offenliihho armarit, dhazs christ gotes sunu ęr allem uueraldim fona fater uuard chiboran. Dhanne ist nu chichundit, dhazs fona dhemu almahtigin fater dhurah inan ist al uuordan, dhazs chiscaffanes ist. Dhazs suohhant auur nu ithniuuues, huueo dher selbo sii chiboran, nu so ist in dheru sineru heilegun chiburdi so daucgal fater chiruni. Dhazs ni saget apostolus Manuscript page: P1v  noh forasago ni bifant noh angil gotes ni uuista noh einic chiscaft ni archennida. Isaias so festinoda, dhar ir quhad: »christes chiburt huuer sia chirahhoda«? Bidhiu nu, ibu dher gotes forasago christes chiburt ni mahta arrahhon, huuer sih dhes biheizssit sia zi archennenne, huueo dher sunu mahti fona fater chiboran uuerdhan?


Cod. Paris. (Bibl. Nat., Ms. lat.) 2326, p. 2r       
   
Sentence: 4  
   4. Hinc est et illud in libro iob: »sapientiam dei patris unde inuenies? latet enim ab oculis hominum et a uolucribus caeli absconsa est«, id est etiam ipsis angelis incognita. Item ibi: »Radix sapientię cui reuelata est«, Manuscript page: P2r  origo scilicet filii dei. Ideoque quod etiam super angelorum intellegentiam atque scientiam est, quis hominum potest narrare?
   4. Umbi dhazs selba quhad auh in iobes boohhum: »Spahida dhes gotliihhin fater huuanan findis? dhiu chiholan ist fona manno augom, ioh fona allem himilfleugendem ist siu chiborgan«. Siu ist chiuuisso selbem angilum unchundiu. So dhar auh ist chiscriban: »Dhiu uurza dhera spaida huuemu siu uuard antdhechidiu«? Manuscript page: P2r  Dhiu chiuuisso ist bighin gotes sunes. Bidhiu huuanda dhazs ziuuaare ist ubarhepfendi angilo firstandan ioh iro chiuuizs, huuer manno mac izs dhanne chirahhon?
Sentence: 5  
   5. Scire autem manifestum est solum patrem, quomodo genuerit filium et filius quomodo genitus sit a patre. Siquidem et gignendi filii queritur ratio, eo quod filius non nisi ex duobus nascatur. Habeat, inquam, sibi huiusmodi Manuscript page: E4  generis ortum condicio caduca mortalium. Christus enim ex patre ita emicuit ut splendor e lumine, ut uerbum ab ore, ut sapientia ex corde.
   5. Zi uuizssanne ist nu uns chiuuisso, dhazs fater einemu ist dhurahchunt, huueo ir sunu chibar, endi suniu, huueo ir chiboran uuard fona fater. So sama auh nu dhesses chiboranin sunes suohhant redha, bidhiu huuanda sunu nist, nibu fona zuuem chiboran uuerdhe. Endi hebit zi dhemu selbin sidiu chiburdi bighin dhiu zifarande chiscaft dhero dodhliihhono. Christus auur sus quham fona fater ziuuaare so selp so dhiu berahtnissi fona sunnun, so uuort fona munde, so uuiisduom fona herzin.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Isidor von Sevilla, De Fide.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 15.10.2021. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.