ვინაჲ არიან ბრძოლანი და ლალვანი თქუენ შორის? ანუ არა მიერვე გულის თქუმათაგან თქუენთაა*, რომელნი განწყობილ არიან ასოთა შინა თქუენთა?
გული გითქუამს და არა გაქუს, კაც-ჰკლავთ და იშურებით* და ვერ ძალ-გიც მიმთხუევად, ილალვით და იბრძვით და არა გაქუს, რამეთუ არა ითხოვთ.
ითხოვთ და ვერ მიიღებთ, რამეთუ ბოროტად ითხოვთ, რაჲთა გულის თქუმათა თქუენთა შინა* განილინეთ*.
მეძავნო და მემრუშენო, ანუ არა უწყითაა*, რამეთუ სიყუარული სოფლისაჲ* ამის მტერობაჲ არს ღმრთისაჲ*? აწ უკუე რომელსა უნდეს მეგობარ ყოფად ამის სოფლისა, მტერად ღმერთსა აღუდგების.
ანუ ჰგონებთა, ვითარმედ ცუდად იტყჳს წიგნი: საშურებელად სურის* სულსა, რომელი დამკჳდრებულ არს ჩუენ* თანა?
უფროჲს მოცემად მადლი; ამისთჳს იტყჳს: ამპარტავანთა შეჰმუსრავს ღმერთი, ხოლო მდაბალთა მოსცის მადლი.
დაემორჩილენით ღმერთსა და წინა-აღუდეგით ეშმაკსა და ივლტოდის თქუენგან.
მიეახლენით ღმერთსა და მოგეახლოს თქუენ. განიწმიდენით ჴელნი, ცოდვილნო, და უბრალო* ყვენით გულნი, ორგულნო*.
დამდაბლდით და ტიროდეთ და იგლოვდით*. სიცილი თქუენი გლოად* გარდაიქეცინ და სიხარული თქუენი მწუხარებად.
დამდაბლდით წინაშე უფლისა და აღგამაღლნეს თქუენ.
ნუ ძჳრსა იტყჳთ, ძმანო ჩემნო, ურთიერთას*. რომელი ძჳრსა იტყოდის ძმისათჳს და განიკითხვიდეს ძმასა თჳსსა, განიკითხავს შჯულსა და შჯის შჯულსა; უკუეთუ უსშჯულოსა* შჯი, არა ხარ მყოფელ შჯულისა, არამედ განმკითხველ.
ერთი* არს შჯულის მდებელი და გამკითხველი, რომელი შემძლებელ არს ცხორებად და წარწყმედად. შენ ვინ ხარ, რომელი განიკითხავ მოყუასსა?
აწ თქუენცა, რომელნი-ეგე იტყჳთ: დღეს გინა ხვალე წარვიდეთ მას რომელსამე ქალაქსა და დავყოთ მუნ წელიწადი ერთი და ვივაჭროთ და შევიძინოთ.
რომელთა-ეგე არა იცით ხვალისაჲ, რამეთუ ვითარი არს ცხორებაჲ თქუენი? ვითარცა კუამლნი ხართ, რომელი მცირედ ჟამ ჩანნ და მერმე განქარდის.
ამის წილ რომელი გიღირს თქუენ* თქუმად: უკუეთუ უფალსა უნდეს და ვცხონდეთ* და ვყოთ ესე გინა იგი.
ხოლო აწ იქადით სილალითა თქუენითა, ყოველივე სიქადული ესევითარი ბოროტ არს.
რომელმან იცოდის კეთილისა* საქმე და არა ქმნეს, ცოდვა არს მისა*.
