| Strophe: 66 | ||
| Verse: a | რა დეუმან ნახა, შეშჭეხა, | გავს თუ კლდე გასკდა მყარია, |
| Verse: b | უთრუთს მოუხდა ლახტითა, | გაშალა მყრალმა მხარია; |
| Verse: c | თავს დაჰკრა, ზედა და[ა]ფშვნა | მისი მაგარი ფარია, |
| Verse: d და | მერმე მან დაჰკრა, ისმოდა | დიდი ცემა და ძგარია. |
| Strophe: 67 | ||
| Verse: a | შვიდ-შვიდი ჰკრეს ერთმანერთსა, | დეუი პირით ცეცხლსა ჰყ[რიდა], |
| Verse: b | გაგულისდა პილოტანი, | იმან იმას არ დარიდა; |
| Verse: c | ერთი ჴელი რქასა სტაცა, | სხვა მებრძოლი არა ჰკვირდა; |
| Verse: d და | გულმესისხლედ შეიჭიდნეს, | ორივ სისხლის [ღვარსა ღვრიდა]. |
| Strophe: 68 | ||
| Verse: a | მიწა თრთოდა და იძროდა, | უმზერდა სულა ყ[ველანი], |
| Verse: b | უთრუთ აზიდა, იბრდღვინა, | გავს თუ დაიმსხ[ვრა ხეცანი], |
| Verse: c | მხარს აიცილა ქაჯვაჯან, | იგი სისხლ[ისა მსმელანი], |
| Verse: d და | კისრი[თა] მიწად [დააგდო], | დასცა და გახდა ძგერანი. |
| Strophe: 69 | ||
| Verse: a | მას მაგრად მჴარი შეუკრა, | დეუს გარდუბრუნდა ბედია, |
| Verse: b | ჴელმწიფეს წინა მოიღო, | ახსენა შემომქმედია; |
| Verse: c | მიწას ემთხვია, მეფემან | მდაბლად დახარა ქედია, |
| Verse: d და | თავს ოქრო გარდააყარა, | დალოცა ზედა-ზედია. |
| Strophe: 70 | ||
| Verse: a | ერთობილთა თავ[ა]დებთა | ყველამ ღმერთსა მადლი მისცა, |
| Verse: b | აყრიდიან თვალ-გუარსა, | პილოტანი იქივ დგისცა; |
| Verse: c | წაიყუანეს პატიმარად, | ქაჯვაჯანი ჯალადს მისცა, |
| Verse: d და | მერმე რობინ გამოვარდა: | აწ მოხვალო, ჩემზედ ვინმცა! |
