| Strophe: 54 | ||
| Verse: a | ფარი გურზით დაუმსხვრია, | ფალავანი გა[ა]გორა, |
| Verse: b | ვითა ვეფხი წამოიჭრა, | მათი ომი გა[ა]სწორა; |
| Verse: c | მანცა დაჰკრა მძიმე ლახტი, | ერთმანერთსა სცემდა გორა, |
| Verse: d და | ორთავ ეცა ოთხმეოცი, | უტყუარად, მართლად, სწორა. |
| Strophe: 55 | ||
| Verse: a | ერთმანმცა ვერა აჯობა, | არის ბინდ-ბანდი ღამისა; |
| Verse: b | ორივ სიღამემ გაჰყარა, | არს მოშორვება ამისა; |
| Verse: c | უთრუთ მივიდა მეფესთან, | ჯარი მილოცვას ლამისა, |
| Verse: d და | მიულოცეს და იკითხეს, | არის მოამბე ჯარისა. |
| Strophe: 56 | ||
| Verse: a | თქუა: არ მინახავს მისებრი, | ძალი და ხლართიანობა, |
| Verse: b | ღმრთითა ვეცადო, გავსწყუიდო | ქაჯვაჯან, მათიანობა; |
| Verse: c | ადრე გაჩნდების ყუელაი, | ძალი და ზავთიანობა, |
| Verse: d და | არ იგინების ისიცა, | გავსინჯე ძალიანობა! |
| Strophe: 57 | ||
| Verse: a | მერმე ქაჯვაჯან ფოლადთან | მივა პირითა მქისითა, |
| Verse: b | თავს ოქრო გარდა[ა]ყარა | ფოლად ჴელითა მისითა, |
| Verse: c | ქაჯვა[ჯა]ნ უთრუთს აქებდა: | ნეტარ მოსრულა ის სითა? |
| Verse: d და | მისთანა არვინ გინახავს, | არც ღამით, არცა დღისითა. |
| Strophe: 58 | ||
| Verse: a | რაც მის პირშიდ ჩავარდების, | ფათერაკსა რით მორჩების, |
| Verse: b | მისი მბრძოლი ჴმელთა ზედა | კაცი როგორ გამოჩნდების! |
| Verse: c | ყოვლი ასო მისგან მტკივის, | მისი ომი ვით იქნების; |
| Verse: d და | თუ რას ღონით ის მოკუდების, | ჩვენი საქმე გაკეთდების! |
| Strophe: 59 | ||
| Verse: a | ძლიერი მეომარია, | კისკასი, ვითა ლომია, |
| Verse: b | ღონე არ არის მის მეტი, | ხვალ არ დავკიდო ომია; |
| Verse: c | ფალაგს წინ როგორ მივიდე, | გაქცეუით დანაშრომია, |
| Verse: d და | მაშინცა კიდეუ გამოვსცდი, | დამექცეს ცისა ხომია! |
| Strophe: 60 | ||
| Verse: a | მძიმის ლახტით მოედანსა | ადრე გავალ საომარად, |
| Verse: b | ან დავაგდებ ჩემსა თავსა | შესაჭმელად მხეცთა გარად, |
| Verse: c | ან წავიღებ მისსა თავსა, | სისხლსა ვადენ დია ღვარად. |
| Verse: d და | ამას არჩ[ე]ვს ფოლადს წინა, | ეჭვი ქონდა მრავალგვარად. |
| Strophe: 61 | ||
| Verse: a | რა გა[ა]თავეს ნათქუამი | და მათი საუბარია, |
| Verse: b | მას ღამე სადგომს წავიდენ, | თავის-თავისად ჯარია; |
| Verse: c | ორგნითვე აბჯარს კაზმიდენ | სუსტი და მკლავმაგარია; |
| Verse: d და | _ ვინ იცის, რა იქნებისო, | _ იტყვიან ვინცა არია. |
| Strophe: 62 | ||
| Verse: a | რა მზემან თავი ამოყო, | სამყარო და[ა]შვენა მან, |
| Verse: b | დახია შარი შავისა, | ყირმიზად მისმან ფენამან; |
| Verse: c | მაღლა გუმბადსა ავიდა, | სინათლე [ა]აშენა მან, |
| Verse: d და | იკრეს ქოსსა და დაბდაბსა, | ქუემოდა ანუ ზენამან. |
| Strophe: 63 | ||
| Verse: a | ორგნითვე რაზმი გასწორდა, | ნაღარას მიაქუს დგარია, |
| Verse: b | შუას მოიდანსა მოვიდა | უთრუთი სფაადარია, |
| Verse: c | ფალავანთ თავი, ვითამცა | იალბუზის მთა არია; |
| Verse: d და | მას დღესა დეუთა თავები | ბევრი მიწათა გარია. |
| Strophe: 64 | ||
| Verse: a | მძიმე ლახტი ჴელთა ქონდა, | მითა მტერთა ამატირსა, |
| Verse: b | სამასი წყრთა საგდებელი, | თვითან აქუს და ჴელთა სჭირსა, |
| Verse: c | რკინის კოშკი რაზმთა შუა, | ღაწვი ვარდათ გამოსჭვირსა, |
| Verse: d და | მუნ გაფიცხლდა, საომარად | ქოს[ს]ა სცემენ, ყუირო-სტვირსა. |
| Strophe: 65 | ||
| Verse: a | ფალავანმა დაიძახა, | გვანდა, იყო ცათა ფრეწა: |
| Verse: b | მყრალო დეო, რა იქენი, | მძიმე ლახტსა დაგალეწა; |
| Verse: c | ძლივ მოურჩი ჩემსა ჭანგსა, | გუშინ წადი ჩემგან შენ წა, |
| Verse: d და | დღეს გამოჩნდეს ვინცა ვსჯობვართ, | დიაღ გიჯობს გარდა[ხვეწა]! |
