| Strophe/Paragraph: 150 | ||
| Verse/Line: a | მას ქალი უთხრეს: მნათობი | კეკლუცთა უკეთესია, |
| Verse/Line: b | თვით საქონელი ურიცხვი | -- გაცემა მათი წესია, |
| Verse/Line: c | შინ მხიარულად გაუშვეს, | აქამდის სულ ნაკვნესია, |
| Verse/Line: d და | ომაინ ჭმუნვას ჩავარდა, | განგება რამე ზესია.* |
| Strophe/Paragraph: 151 | ||
| Verse/Line: a | იგონებდა დღე და ღამე, | ცეცხლი სწვიდა დაუშრეტად, |
| Verse/Line: b | სახე ჰქონდა მისეული, | მიწყივ იყო მისად მჭვრეტად, |
| Verse/Line: c | -- "მეფეს უთხრა, ვაჲ, თუ გაგწყრეს | საქმე წახდეს მეტის მეტად?" |
| Verse/Line: d და | ვერას მქმნელი სევდისაგან | გაშმაგდა და გახდა რეტად. |
| Strophe/Paragraph: 152 | ||
| Verse/Line: a | ომაინს ფერი ეცვალა | ზაფრანის მსგავსი ლალისა, |
| Verse/Line: b | მას ჰკლევდის საგონებელი | მისრეთის მეფის ქალისა, |
| Verse/Line: c | ნიადაგ სწვევდის სახმილი | უებრო ცეცხლთა ალისა, |
| Verse/Line: d და | მეფეს აცნობეს ამბავი | გულისა გასამკრთალისა: |
| Strophe/Paragraph: 153 | ||
| Verse/Line: a | "ცოტა ხანია შექმნილა | ვარდი მეტად ფერშეცვლილი, |
| Verse/Line: b | დაგვეკარგა მისთა მჭვრეტთა | სიამოვნის სიღიმილი, |
| Verse/Line: c | არა ვიცით, უმძიმს რამე, | ან გული აქვს დაკოდილი, |
| Verse/Line: d და | აღარ უნდა მოსვენება, | სმა, ჭამა და არცა ძილი. |
| Strophe/Paragraph: 154 | ||
| Verse/Line: a | თუ ზეცით რამე ეჩვენა | მას ჩვენი დასამხობელი, |
| Verse/Line: b | თვარე ხმელზედა ხელმწიფედ | თქვენ ხართ ქვეყნისა მპყრობელი, |
| Verse/Line: c | რამცა უმძიმდეს -- ლაშქარი | გვყავს ზღვათა დამაშრობელი, |
| Verse/Line: d და | რა წაეკიდა ჭკვიანსა | გულისა შესაპყრობელი? |
| Strophe/Paragraph: 155 | ||
| Verse/Line: a | ჩვენ ვერა ვჰკითხავთ შიშითა: | რა გჭირს, ანუ რა გწყენია? |
| Verse/Line: b | ვხედავთ, ნიადაგ სავსე აქვს | ცრემლისა დასაყენია, |
| Verse/Line: c | აღარა ლხინი არა ჩანს, | მოედანს არცა მყენია, |
| Verse/Line: d და | ჩვენთვის სიკვდილი დია სჯობს, | სიცოცხლე რა საწყენია!?" |
| Strophe/Paragraph: 156 | ||
| Verse/Line: a | რა მეფემან მოისმინა, | დამწუხრდა და დაცაღონდა, |
| Verse/Line: b | მისსა გულსა საწყინარი | ამის მეტი რამც შესწონდა? |
| Verse/Line: c | მართ ზაფრანი შეეკადრა, | ვარდსა გარე შეეკონა; |
| Verse/Line: d და | დედოფალსა მოუბრუნდა, | ღაწვთა ფერი არა ჰქონდა.* |
| Strophe/Paragraph: 157 | ||
| Verse/Line: a | დედოფალმან შემოხედა, | შუქთა კრთომა გაუკვირდა, |
| Verse/Line: b | მაგრამ სიტყვა ვერ მიუგო, | მასვე წამსა აცატირდა, |
| Verse/Line: c | მეფემ უთხრა: "დაგვემართა, | რაცა ჩვენთა მტერთა სჭირდა, |
| Verse/Line: d და | ვიცი, ბოლოს სოფლისაგან | ლხინი ჩვენცა დაგვიძვირდა." |
| Strophe/Paragraph: 158 | ||
| Verse/Line: a | ყველა წვრილად გააგონა, | რაც მონათა მოეხსენა,* |
| Verse/Line: b | მათ ორთავე შეჭირვებით | გაამრავლეს ცრემლთა დენა, |
| Verse/Line: c | თქვეს: "ამბისა სიმწარესა | სულნი ვითმცა დაუდგენა?" |
| Verse/Line: d და | დედოფალმან ცრემლთა შრეტად | მოიხმარა ტკბილად ენა. |
| Strophe/Paragraph: 159 | ||
| Verse/Line: a | მოახსენა: "სხვათ მეფეთა | უფროსად ხართ გაჩენილად, |
| Verse/Line: b | რაცა გინდა, შეგიძლიან, | ვინ ჩანს თქვენს წინ სადგომილად?* |
| Verse/Line: c | არაოდეს არ ყოფილა | ჭირი ლხინთა დასადგინლად, |
| Verse/Line: d და | წადი, ნახე, შვილი არის, | თქვენ გეხელყვის საწვრთინელად. |
| Strophe/Paragraph: 160 | ||
| Verse/Line: a | ზღვათ მეფის შვილმან მას მისცა | სახე მისრთ მეფის ქალისა, |
| Verse/Line: b | ვეჭვ რამე სჭირდეს სამისოდ | სევდა ფერ-გასამქრქალისა, |
| Verse/Line: c | თუ მისთვის ბნდების, საქმე გვიც | უფსკრულსა დასანთქალისა, |
| Verse/Line: d და | სხვანი მეფენი მის წინა | ჩანს ფასად არსო ქალისა. |
| Strophe/Paragraph: 161 | ||
| Verse/Line: a | ახლა მეფედ ზის, მჭვრეტელთა | მზეებრ გულისა სახელი, |
| Verse/Line: b | ხორციელისა კაცისა | არ ითქმის კაცთა სახელი, |
| Verse/Line: c | არ გამოსულა ქვეყანად | მის შუქთა დასასახელი, |
| Verse/Line: d და | კაცთა მხსენები შეიქმნას | მისთა ლახვართა სახელი. |
| Strophe/Paragraph: 162 | ||
| Verse/Line: a | თქმულა -- ქმარსა არ შეირთავს | -- ესე სიტყვა მართალია, |
| Verse/Line: b | სხვა, რაც უნდეს, განგებითა | ღვთითა დია შეგიძლია, |
| Verse/Line: c | ისი საქმე დაივიწყოს, | ვითამც ქარსა გარდუვლია, |
| Verse/Line: d და | დაგიჯერებს, რაცა იცის, | ყველა თქვენგან უსწავლია." |
| Strophe/Paragraph: 163 | ||
| Verse/Line: a | მეფემან უთხრა პასუხი | ცოლსა ცრემლითა დენითა: |
| Verse/Line: b | "ნებით არ იქმნა მას ზედა, | ძალსამც ვით ვეცადენითა? |
| Verse/Line: c | არ გაკვირდების, საჭურჭლე | თავსა აქვს გარდადენითა, |
| Verse/Line: d და | მზე არ ჩამოვა ქვეყანად | კაცისა მოწადენითა. |
| Strophe/Paragraph: 164 | ||
| Verse/Line: a | ჩვენ ნურას ვეტყვით პირმიღმა | მისრთ ქალის მოგონებასა,* |
| Verse/Line: b | რა თვითან გვითხრას, ვეაჯნეთ | დაშლისა გაგონებასა, |
| Verse/Line: c | უთხრათ: არა სჯობს საცდელად, | არც იქმენ ჩვენსა ნებასა, |
| Verse/Line: d და | მას ფიცი უთქვამს, არა იქს | კაცთა თვალთ შედგინებასა." |
| Strophe/Paragraph: 165 | ||
| Verse/Line: a | ესეგვარი მოიუბნეს | ერთმანეთის შემჩივარად, |
| Verse/Line: b | მაგრამ ვერა ვერ გააგეს, | დარჩა გულსა სატკივარად, |
| Verse/Line: c | თქვეს: "წავიდეთ, შორიდაღმა | რასმცა ვიყვნეთ მისამხვდარად?* |
| Verse/Line: d და | ვიცით, დარჩეს ესე საქმე | ჩვენგან ხელის მიუმწვდარად." |
| Strophe/Paragraph: 166 | ||
| Verse/Line: a | ხელმწიფის კარსა ინდონი | მოდგეს რაზმი და ჯარები, |
| Verse/Line: b | ღამე ნათევნი, მტირალნი | თავისა დამსაჯარები. |
| Verse/Line: c | ომაინს წინა მიდიან | ხვეწნისა მოაჯარები, |
| Verse/Line: d და | ვერ ეტეოდა ხმელზედა | ერთმანეთს შემაჯარები. |
| Strophe/Paragraph: 167 | ||
| Verse/Line: a | გაემართნეს, მტვერი ადგა, | მზეს სინათლე წაუვიდა, |
| Verse/Line: b | არა დარჩა საშინაოდ, | რომე მათთან არ წავიდა, |
| Verse/Line: c | ზღვასა გარეთ სიმრავლითა | სულ ხმელეთსა დაჰფარვიდა. |
| Verse/Line: d და | ეს ამბავი სევდიანსა | მართ ომაინს მიუვიდა. |
| Strophe/Paragraph: 168 | ||
| Verse/Line: a | მოახსენეს: "მეფე მოვა, | დედოფალი ცრემლ ნადენი, |
| Verse/Line: b | არ გვეგონა, ქვეყანასა | კაცი იყო თუ ამდენი, |
| Verse/Line: c | ვერ დაიტევს გზის ვაკობა | ხევთა, მთათა მონადენი |
| Verse/Line: d და | თქვენის ეგრე შეწყენითა | თავს სიკვდილად გარდამდენი." |
| Strophe/Paragraph: 169 | ||
| Verse/Line: a | მეტად გული აუჩუყდა, | მეფის მოსვლა რა ისმინა:* |
| Verse/Line: b | "მე ვერ ვიტყვი გაცხადებით, | ვინც ლახვარი დამასმინა, |
| Verse/Line: c | მკითხევდეს და ვერ უამბო, წყრომა | ვითღა მოვითმინა? |
| Verse/Line: d და | ვინ უამბო საქმე ჩემი, ანუ | ვინმცა შემასმინა?" |
| Strophe/Paragraph: 170 | ||
| Verse/Line: a | ომაინ ღმერთსა ევედრა | პატიჟთა მოთმინებისად: |
| Verse/Line: b | "მოსამართლეო, შენ თქმულხარ | ყოვლ ჭირთა განკურნებისად,* |
| Verse/Line: c | ჟამად მიბოძე მეფის თქმად, | წყალობა გაგონებისად, |
| Verse/Line: d და | იგი არ გაწყრეს, შეექცეს | მშვიდობით, თავის ნებისად|" |
