TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 672
Previous part

Chapter: 103 
Verse: 1  Τῷ Δαυιδ.
Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν κύριον.
κύριε ὁ ϑεός μου, ἐμεγαλύνϑης σϕόδρα,
ἐξομολόγησιν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσω
Verse: 2  ἀναβαλλόμενος ϕῶς ὡς ἱμάτιον,
ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν·
Verse: 3  ὁ στεγάζων ἐν ὕδασιν τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ,
ὁ τιϑεὶς νέϕη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ,
ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων·
Verse: 4  ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα
καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ ϕλέγον.
Verse: 5  ἐϑεμελίωσεν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσϕάλειαν αὐτῆς,
οὐ κλιϑήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
Verse: 6  ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ,
ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα·
Verse: 7  ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου ϕεύξονται,
ἀπὸ ϕωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν.
Verse: 8  ἀναβαίνουσιν ὄρη καὶ καταβαίνουσιν πεδία
εἰς τόπον, ὃν ἐϑεμελίωσας αὐτοῖς·
Verse: 9  ὅριον ἔϑου, ὃ οὐ παρελεύσονται,
οὐδὲ ἐπιστρέψουσιν καλύψαι τὴν γῆν.
Verse: 10  ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν ϕάραγξιν,
ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα·
Verse: 11  ποτιοῦσιν πάντα τὰ ϑηρία τοῦ ἀγροῦ,
προσδέξονται ὄναγροι εἰς δίψαν αὐτῶν·
Verse: 12  ἐπ' αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει,
ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσιν ϕωνήν.
Verse: 13  ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ,
ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασϑήσεται ἡ γῆ.
Verse: 14  ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσιν
καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνϑρώπων
τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς·
Verse: 15  καὶ οἶνος εὐϕραίνει καρδίαν ἀνϑρώπου
τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ,
καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνϑρώπου στηρίζει.
Verse: 16  χορτασϑήσεται τὰ ξύλα τοῦ πεδίου,
αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου, ἃς ἐϕύτευσεν·
Verse: 17  ἐκεῖ στρουϑία ἐννοσσεύσουσιν,
τοῦ ἐρωδιοῦ ἡ οἰκία ἡγεῖται αὐτῶν.
Verse: 18  ὄρη τὰ ὑψηλὰ ταῖς ἐλάϕοις,
πέτρα καταϕυγὴ τοῖς χοιρογρυλλίοις.
Verse: 19  ἐποίησεν σελήνην εἰς καιρούς,
ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ.
Verse: 20  ἔϑου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ,
ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ ϑηρία τοῦ δρυμοῦ,
Verse: 21  σκύμνοι ὠρυόμενοι ἁρπάσαι
καὶ ζητῆσαι παρὰ τοῦ ϑεοῦ βρῶσιν αὐτοῖς.
Verse: 22  ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, καὶ συνήχϑησαν
καὶ ἐν ταῖς μάνδραις αὐτῶν κοιτασϑήσονται·
Verse: 23  ἐξελεύσεται ἄνϑρωπος ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ
καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας.
Verse: 24  ὡς ἐμεγαλύνϑη τὰ ἔργα σου, κύριε·
πάντα ἐν σοϕίᾳ ἐποίησας,
ἐπληρώϑη ἡ γῆ τῆς κτήσεώς σου.
Verse: 25  αὕτη ἡ ϑάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος,
ἐκεῖ ἑρπετά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριϑμός,
ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων·
Verse: 26  ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται,
δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῷ.
Verse: 27  πάντα πρὸς σὲ προσδοκῶσιν
δοῦναι τὴν τροϕὴν αὐτοῖς εὔκαιρον.
Verse: 28  δόντος σου αὐτοῖς συλλέξουσιν,
ἀνοίξαντος δέ σου τὴν χεῖρα τὰ σύμπαντα πλησϑήσονται // χρηστότητος.
Verse: 29  ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχϑήσονται·
ἀντανελεῖς τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσιν
καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν.
Verse: 30  ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισϑήσονται,
καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
Verse: 31  ἤτω ἡ δόξα κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα,
εὐϕρανϑήσεται κύριος ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ·
Verse: 32  ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν,
ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καὶ καπνίζονται.
Verse: 33  ᾄσω τῷ κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ μου,
ψαλῶ τῷ ϑεῷ μου, ἕως ὑπάρχω·
Verse: 34  ἡδυνϑείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου,
ἐγὼ δὲ εὐϕρανϑήσομαι ἐπὶ τῷ κυρίῳ.
Verse: 35  ἐκλίποισαν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς
καὶ ἄνομοι ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς.
εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν κύριον. //

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.