TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 241
Previous part

Chapter: 6 
Verse: 1    Καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ τὸ πονηρὸν ἐνώπιον κυρίου, καὶ ἔδωκεν αὐτοὺς κύριος ἐν χειρὶ Μαδιαμ ἑπτὰ ἔτη.
Verse: 2    καὶ ἴσχυσεν χεὶρ Μαδιαμ ἐπὶ Ισραηλ· καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς οἱ υἱοὶ Ισραηλ ἀπὸ προσώπου Μαδιαμ τὰς τρυμαλιὰς τὰς ἐν τοῖς ὄρεσιν καὶ τὰ σπήλαια καὶ τὰ κρεμαστά.
Verse: 3    καὶ ἐγένετο ἐὰν ἔσπειραν οἱ υἱοὶ Ισραηλ, καὶ ἀνέβαιναν Μαδιαμ καὶ Αμαληκ, καὶ οἱ υἱοὶ ἀνατολῶν συνανέβαινον αὐτοῖς·
Verse: 4    καὶ παρενέβαλον εἰς αὐτοὺς καὶ κατέϕϑειραν τοὺς καρποὺς αὐτῶν ἕως ἐλϑεῖν εἰς Γάζαν καὶ οὐ κατέλιπον ὑπόστασιν ζωῆς ἐν τῇ γῇ Ισραηλ οὐδὲ ἐν τοῖς ποιμνίοις ταῦρον καὶ ὄνον·
Verse: 5    ὅτι αὐτοὶ καὶ αἱ κτήσεις αὐτῶν ἀνέβαινον, καὶ αἱ σκηναὶ αὐτῶν παρεγίνοντο καϑὼς ἀκρὶς εἰς πλῆϑος, καὶ αὐτοῖς καὶ τοῖς καμήλοις αὐτῶν οὐκ ἦν ἀριϑμός, καὶ ἤρχοντο εἰς τὴν γῆν Ισραηλ καὶ διέϕϑειρον αὐτήν.
Verse: 6    καὶ ἐπτώχευσεν Ισραηλ σϕόδρα ἀπὸ προσώπου Μαδιαμ, καὶ ἐβόησαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ πρὸς κύριον
Verse: 7    ἀπὸ προσώπου Μαδιαμ.
Verse: 8    καὶ ἐξαπέστειλεν κύριος ἄνδρα προϕήτην πρὸς τοὺς υἱοὺς Ισραηλ, καὶ εἶπεν αὐτοῖς Τάδε λέγει κύριος ὁ ϑεὸς Ισραηλ ᾽Εγώ εἰμι ὃς ἀνήγαγον ὑμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου καὶ ἐξήγαγον ὑμᾶς ἐξ οἴκου δουλείας ὑμῶν
Verse: 9    καὶ ἐρρυσάμην ὑμᾶς ἐκ χειρὸς Αἰγύπτου καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ϑλιβόντων ὑμᾶς καὶ ἐξέβαλον αὐτοὺς ἐκ προσώπου ὑμῶν καὶ ἔδωκα ὑμῖν τὴν γῆν αὐτῶν
Verse: 10    καὶ εἶπα ὑμῖν ᾽Εγὼ κύριος ὁ ϑεὸς ὑμῶν, οὐ ϕοβηϑήσεσϑε τοὺς ϑεοὺς τοῦ Αμορραίου, ἐν οἷς ὑμεῖς καϑήσεσϑε ἐν τῇ γῇ αὐτῶν· καὶ οὐκ εἰσηκούσατε τῆς ϕωνῆς μου.
Verse: 11    Καὶ ἦλϑεν ἄγγελος κυρίου καὶ ἐκάϑισεν ὑπὸ τὴν τερέμινϑον τὴν ἐν Εϕραϑα τὴν Ιωας πατρὸς τοῦ Εσδρι, καὶ Γεδεων υἱὸς αὐτοῦ ῥαβδίζων σῖτον ἐν ληνῷ εἰς ἐκϕυγεῖν ἀπὸ προσώπου τοῦ Μαδιαμ.
Verse: 12    καὶ ὤϕϑη αὐτῷ ὁ ἄγγελος κυρίου καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Κύριος μετὰ σοῦ, ἰσχυρὸς τῶν δυνάμεων.
Verse: 13    καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Γεδεων ᾽Εν ἐμοί, κύριέ μου, καὶ εἰ ἔστιν κύριος μεϑ' ἡμῶν, εἰς τί εὗρεν ἡμᾶς τὰ κακὰ ταῦτα; καὶ ποῦ ἐστιν πάντα τὰ ϑαυμάσια αὐτοῦ, ἃ διηγήσαντο ἡμῖν οἱ πατέρες ἡμῶν λέγοντες Μὴ οὐχὶ ἐξ Αἰγύπτου ἀνήγαγεν ἡμᾶς κύριος; καὶ νῦν ἐξέρριψεν ἡμᾶς καὶ ἔδωκεν ἡμᾶς ἐν χειρὶ Μαδιαμ.
Verse: 14    καὶ ἐπέστρεψεν πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος κυρίου καὶ εἶπεν Πορεύου ἐν ἰσχύι σου ταύτῃ καὶ σώσεις τὸν Ισραηλ ἐκ χειρὸς Μαδιαμ· ἰδοὺ ἐξαπέστειλά σε.
Verse: 15    καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Γεδεων ᾽Εν ἐμοί, κύριέ μου, ἐν τίνι σώσω τὸν Ισραηλ; ἰδοὺ ἡ χιλιάς μου ἠσϑένησεν ἐν Μανασση, καὶ ἐγώ εἰμι ὁ μικρότερος ἐν οἴκῳ πατρός μου.
Verse: 16    καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος κυρίου Κύριος ἔσται μετὰ σοῦ, καὶ πατάξεις τὴν Μαδιαμ ὡσεὶ ἄνδρα ἕνα.
Verse: 17    καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Γεδεων Εἰ δὲ εὗρον ἔλεος ἐν ὀϕϑαλμοῖς σου καὶ ποιήσεις μοι σήμερον πᾶν, ὅ τι ἐλάλησας μετ' ἐμοῦ,
Verse: 18    μὴ χωρισϑῇς ἐντεῦϑεν ἕως τοῦ ἐλϑεῖν με πρὸς σέ, καὶ ἐξοίσω τὴν ϑυσίαν καὶ ϑήσω ἐνώπιόν σου. καὶ εἶπεν ᾽Εγώ εἰμι καϑίομαι ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι σε.
Verse: 19    καὶ Γεδεων εἰσῆλϑεν καὶ ἐποίησεν ἔριϕον αἰγῶν καὶ οιϕι ἀλεύρου ἄζυμα καὶ τὰ κρέα ἔϑηκεν ἐν τῷ κοϕίνῳ καὶ τὸν ζωμὸν ἔβαλεν ἐν τῇ χύτρᾳ καὶ ἐξήνεγκεν αὐτὰ πρὸς αὐτὸν ὑπὸ τὴν τερέμινϑον καὶ προσήγγισεν.
Verse: 20    καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος τοῦ ϑεοῦ Λαβὲ τὰ κρέα καὶ τὰ ἄζυμα καὶ ϑὲς πρὸς τὴν πέτραν ἐκείνην καὶ τὸν ζωμὸν ἐχόμενα ἔκχεε· καὶ ἐποίησεν οὕτως.
Verse: 21    καὶ ἐξέτεινεν ὁ ἄγγελος κυρίου τὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου τῆς ἐν χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἥψατο τῶν κρεῶν καὶ τῶν ἀζύμων, καὶ ἀνέβη πῦρ ἐκ τῆς πέτρας καὶ κατέϕαγεν τὰ κρέα καὶ τοὺς ἀζύμους· καὶ ὁ ἄγγελος κυρίου ἐπορεύϑη ἀπὸ ὀϕϑαλμῶν αὐτοῦ.
Verse: 22    καὶ εἶδεν Γεδεων ὅτι ἄγγελος κυρίου οὗτός ἐστιν, καὶ εἶπεν Γεδεων ῏Α ἆ, κύριέ μου κύριε, ὅτι εἶδον ἄγγελον κυρίου πρόσωπον πρὸς πρόσωπον.
Verse: 23    καὶ εἶπεν αὐτῷ κύριος Εἰρήνη σοι, μὴ ϕοβοῦ, οὐ μὴ ἀποϑάνῃς.
Verse: 24    καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Γεδεων ϑυσιαστήριον τῷ κυρίῳ καὶ ἐπεκάλεσεν αὐτῷ Εἰρήνη κυρίου ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης ἔτι αὐτοῦ ὄντος ἐν Εϕραϑα πατρὸς τοῦ Εσδρι.
Verse: 25    Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ καὶ εἶπεν αὐτῷ κύριος Λαβὲ τὸν μόσχον τὸν ταῦρον, ὅς ἐστιν τῷ πατρί σου, καὶ μόσχον δεύτερον ἑπταετῆ καὶ καϑελεῖς τὸ ϑυσιαστήριον τοῦ Βααλ, ὅ ἐστιν τῷ πατρί σου, καὶ τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτὸ ὀλεϑρεύσεις·
Verse: 26    καὶ οἰκοδομήσεις ϑυσιαστήριον κυρίῳ τῷ ϑεῷ σου ἐπὶ κορυϕὴν τοῦ Μαουεκ τούτου ἐν τῇ παρατάξει καὶ λήμψῃ τὸν μόσχον τὸν δεύτερον καὶ ἀνοίσεις ὁλοκαύτωμα ἐν τοῖς ξύλοις τοῦ ἄλσους, οὗ ἐξολεϑρεύσεις.
Verse: 27    καὶ ἔλαβεν Γεδεων δέκα ἄνδρας ἀπὸ τῶν δούλων ἑαυτοῦ καὶ ἐποίησεν ὃν τρόπον ἐλάλησεν πρὸς αὐτὸν κύριος· καὶ ἐγενήϑη ὡς ἐϕοβήϑη τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ τοὺς ἄνδρας τῆς πόλεως τοῦ ποιῆσαι ἡμέρας, καὶ ἐποίησεν νυκτός.
Verse: 28    καὶ ὤρϑρισαν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως τὸ πρωί, καὶ ἰδοὺ καϑῄρητο τὸ ϑυσιαστήριον τοῦ Βααλ, καὶ τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτῷ ὠλέϑρευτο· καὶ εἶδαν τὸν μόσχον τὸν δεύτερον, ὃν ἀνήνεγκεν ἐπὶ τὸ ϑυσιαστήριον τὸ ᾠκοδομημένον.
Verse: 29    καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ Τίς ἐποίησεν τὸ ῥῆμα τοῦτο; καὶ ἐπεζήτησαν καὶ ἠρεύνησαν καὶ ἔγνωσαν ὅτι Γεδεων υἱὸς Ιωας ἐποίησεν τὸ ῥῆμα τοῦτο.
Verse: 30    καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς Ιωας ᾽Εξένεγκε τὸν υἱόν σου καὶ ἀποϑανέτω, ὅτι καϑεῖλεν τὸ ϑυσιαστήριον τοῦ Βααλ καὶ ὅτι ὠλέϑρευσεν τὸ ἄλσος τὸ ἐπ' αὐτῷ.
Verse: 31    καὶ εἶπεν Ιωας τοῖς ἀνδράσιν πᾶσιν, οἳ ἐπανέστησαν αὐτῷ Μὴ ὑμεῖς νῦν δικάζεσϑε ὑπὲρ τοῦ Βααλ; ἢ ὑμεῖς σώσετε αὐτόν; ὃς ἐὰν δικάσηται αὐτῷ, ϑανατωϑήτω ἕως πρωί· εἰ ϑεός ἐστιν, δικαζέσϑω αὐτῷ, ὅτι καϑεῖλεν τὸ ϑυσιαστήριον αὐτοῦ.
Verse: 32    καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Ιαρβααλ λέγων Δικασάσϑω ἐν αὐτῷ ὁ Βααλ, ὅτι καϑῃρέϑη τὸ ϑυσιαστήριον αὐτοῦ.
Verse: 33    Καὶ πᾶσα Μαδιαμ καὶ Αμαληκ καὶ υἱοὶ ἀνατολῶν συνήχϑησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ παρενέβαλον ἐν κοιλάδι Εζερεελ.
Verse: 34    καὶ πνεῦμα κυρίου ἐνεδυνάμωσεν τὸν Γεδεων, καὶ ἐσάλπισεν ἐν κερατίνῃ, καὶ ἐϕοβήϑη Αβιεζερ ὀπίσω αὐτοῦ.
Verse: 35    καὶ ἀγγέλους ἀπέστειλεν εἰς πάντα Μανασση καὶ ἐν Ασηρ καὶ ἐν Ζαβουλων καὶ Νεϕϑαλι καὶ ἀνέβη εἰς συνάντησιν αὐτῶν.
Verse: 36    καὶ εἶπεν Γεδεων πρὸς τὸν ϑεόν Εἰ σὺ σῴζεις ἐν χειρί μου τὸν Ισραηλ, καϑὼς ἐλάλησας,
Verse: 37    ἰδοὺ ἐγὼ τίϑημι τὸν πόκον τοῦ ἐρίου ἐν τῇ ἅλωνι· ἐὰν δρόσος γένηται ἐπὶ τὸν πόκον μόνον καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ξηρασία, γνώσομαι ὅτι σώσεις ἐν χειρί μου τὸν Ισραηλ, καϑὼς ἐλάλησας.
Verse: 38    καὶ ἐγένετο οὕτως· καὶ ὤρϑρισεν τῇ ἐπαύριον καὶ ἐξεπίασεν τὸν πόκον, καὶ ἔσταξεν δρόσος ἀπὸ τοῦ πόκου, πλήρης λεκάνη ὕδατος.
Verse: 39    καὶ εἶπεν Γεδεων πρὸς τὸν ϑεόν Μὴ δὴ ὀργισϑήτω ὁ ϑυμός σου ἐν ἐμοί, καὶ λαλήσω ἔτι ἅπαξ· πειράσω δὲ καί γε ἔτι ἅπαξ ἐν τῷ πόκῳ, καὶ γενέσϑω ἡ ξηρασία ἐπὶ τὸν πόκον μόνον, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν γενηϑήτω δρόσος.
Verse: 40    καὶ ἐποίησεν οὕτως ὁ ϑεὸς ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ ἐγένετο ξηρασία ἐπὶ τὸν πόκον μόνον, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἐγενήϑη δρόσος.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.