TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 1083
Previous part

Chapter: 30 
Verse: 1    Τῇ Ιδουμαίᾳ. Τάδε λέγει κύριος Οὐκ ἔστιν ἔτι σοϕία ἐν Θαιμαν, ἀπώλετο βουλὴ ἐκ συνετῶν, ὤχετο σοϕία αὐτῶν,
Verse: 2    ἠπατήϑη ὁ τόπος αὐτῶν. βαϑύνατε εἰς κάϑισιν, οἱ κατοικοῦντες ἐν Δαιδαν, ὅτι δύσκολα ἐποίησεν· ἤγαγον ἐπ' αὐτὸν ἐν χρόνῳ, ᾧ ἐπεσκεψάμην ἐπ' αὐτόν.
Verse: 3    ὅτι τρυγηταὶ ἦλϑόν σοι, οὐ καταλείψουσίν σοι καταλείμματα· ὡς κλέπται ἐν νυκτὶ ἐπιϑήσουσιν χεῖρα αὐτῶν.
Verse: 4    ὅτι ἐγὼ κατέσυρα τὸν Ησαυ, ἀνεκάλυψα τὰ κρυπτὰ αὐτῶν, κρυβῆναι οὐ μὴ δύνωνται· ὤλοντο διὰ χεῖρα ἀδελϕοῦ αὐτοῦ καὶ γείτονος αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν
Verse: 5    ὑπολείπεσϑαι ὀρϕανόν σου, ἵνα ζήσηται· καὶ ἐγὼ ζήσομαι, καὶ χῆραι ἐπ' ἐμὲ πεποίϑασιν.
Verse: 6    ὅτι τάδε εἶπεν κύριος Οἷς οὐκ ἦν νόμος πιεῖν τὸ ποτήριον, ἔπιον· καὶ σὺ ἀϑῳωμένη οὐ μὴ ἀϑῳωϑῇς, ὅτι πίνων πίεσαι·
Verse: 7    ὅτι κατ' ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει κύριος, ὅτι εἰς ἄβατον καὶ εἰς ὀνειδισμὸν καὶ εἰς κατάρασιν ἔσῃ ἐν μέσῳ αὐτῆς, καὶ πᾶσαι αἱ πόλεις αὐτῆς ἔσονται ἔρημοι εἰς αἰῶνα.
Verse: 8    ἀκοὴν ἤκουσα παρὰ κυρίου, καὶ ἀγγέλους εἰς ἔϑνη ἀπέστειλεν Συνάχϑητε καὶ παραγένεσϑε εἰς αὐτήν, ἀνάστητε εἰς πόλεμον.
Verse: 9    μικρὸν ἔδωκά σε ἐν ἔϑνεσιν, εὐκαταϕρόνητον ἐν ἀνϑρώποις.
Verse: 10    ἡ παιγνία σου ἐνεχείρησέν σοι, ἰταμία καρδίας σου κατέλυσεν τρυμαλιὰς πετρῶν, συνέλαβεν ἰσχὺν βουνοῦ ὑψηλοῦ· ὅτι ὕψωσεν ὥσπερ ἀετὸς νοσσιὰν αὐτοῦ, ἐκεῖϑεν καϑελῶ σε.
Verse: 11    καὶ ἔσται ἡ Ιδουμαία εἰς ἄβατον, πᾶς ὁ παραπορευόμενος ἐπ' αὐτὴν συριεῖ.
Verse: 12    ὥσπερ κατεστράϕη Σοδομα καὶ Γομορρα καὶ αἱ πάροικοι αὐτῆς, εἶπεν κύριος παντοκράτωρ, οὐ μὴ καϑίσῃ ἐκεῖ ἄνϑρωπος, καὶ οὐ μὴ ἐνοικήσῃ ἐκεῖ υἱὸς ἀνϑρώπου.
Verse: 13    ἰδοὺ ὥσπερ λέων ἀναβήσεται ἐκ μέσου τοῦ Ιορδάνου εἰς τόπον Αιϑαμ, ὅτι ταχὺ ἐκδιώξω αὐτοὺς ἀπ' αὐτῆς· καὶ τοὺς νεανίσκους ἐπ' αὐτὴν ἐπιστήσατε. ὅτι τίς ὥσπερ ἐγώ; καὶ τίς ἀντιστήσεταί μοι; καὶ τίς οὗτος ποιμήν, ὃς στήσεται κατὰ πρόσωπόν μου;
Verse: 14    διὰ τοῦτο ἀκούσατε βουλὴν κυρίου, ἣν ἐβουλεύσατο ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν, καὶ λογισμὸν αὐτοῦ, ὃν ἐλογίσατο ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Θαιμαν ᾽Εὰν μὴ συμψησϑῶσιν τὰ ἐλάχιστα τῶν προβάτων, ἐὰν μὴ ἀβατωϑῇ ἐπ' αὐτὴν κατάλυσις αὐτῶν·
Verse: 15    ὅτι ἀπὸ ϕωνῆς πτώσεως αὐτῶν ἐσείσϑη ἡ γῆ, καὶ κραυγή σου ἐν ϑαλάσσῃ ἠκούσϑη.
Verse: 16    ἰδοὺ ὥσπερ ἀετὸς ὄψεται καὶ ἐκτενεῖ τὰς πτέρυγας ἐπ' ὀχυρώματα αὐτῆς· καὶ ἔσται ἡ καρδία τῶν ἰσχυρῶν τῆς Ιδουμαίας ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὡς καρδία γυναικὸς ὠδινούσης.
Verse: 17    Τοῖς υἱοῖς Αμμων. Οὕτως εἶπεν κύριος Μὴ υἱοὶ οὔκ εἰσιν ἐν Ισραηλ, ἢ παραλημψόμενος οὐκ ἔστιν αὐτοῖς; διὰ τί παρέλαβεν Μελχομ τὸν Γαδ, καὶ ὁ λαὸς αὐτῶν ἐν πόλεσιν αὐτῶν ἐνοικήσει;
Verse: 18    διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, ϕησὶν κύριος, καὶ ἀκουτιῶ ἐπὶ Ραββαϑ ϑόρυβον πολέμων, καὶ ἔσονται εἰς ἄβατον καὶ εἰς ἀπώλειαν, καὶ βωμοὶ αὐτῆς ἐν πυρὶ κατακαυϑήσονται, καὶ παραλήμψεται Ισραηλ τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ.
Verse: 19    ἀλάλαξον, Εσεβων, ὅτι ὤλετο Γαι· κεκράξατε, ϑυγατέρες Ραββαϑ, περιζώσασϑε σάκκους καὶ ἐπιλημπτεύσασϑε καὶ κόψασϑε ἐπὶ Μελχομ, ὅτι ἐν ἀποικίᾳ βαδιεῖται, οἱ ἱερεῖς αὐτοῦ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ ἅμα.
Verse: 20    τί ἀγαλλιάσῃ ἐν τοῖς πεδίοις Ενακιμ, ϑύγατερ ἰταμίας ἡ πεποιϑυῖα ἐπὶ ϑησαυροῖς αὐτῆς ἡ λέγουσα Τίς εἰσελεύσεται ἐπ' ἐμέ;
Verse: 21    ἰδοὺ ἐγὼ ϕέρω ϕόβον ἐπὶ σέ, εἶπεν κύριος, ἀπὸ πάσης τῆς περιοίκου σου, καὶ διασπαρήσεσϑε ἕκαστος εἰς πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔσται ὁ συνάγων.
Verse: 23    Τῇ Κηδαρ βασιλίσσῃ τῆς αὐλῆς, ἣν ἐπάταξεν Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλῶνος. Οὕτως εἶπεν κύριος ᾽Ανάστητε καὶ ἀνάβητε ἐπὶ Κηδαρ καὶ πλήσατε τοὺς υἱοὺς Κεδεμ·
Verse: 24    σκηνὰς αὐτῶν καὶ πρόβατα αὐτῶν λήμψονται, ἱμάτια αὐτῶν καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῶν καὶ καμήλους αὐτῶν λήμψονται ἑαυτοῖς· καὶ καλέσατε ἐπ' αὐτοὺς ἀπώλειαν κυκλόϑεν.
Verse: 25    ϕεύγετε λίαν, βαϑύνατε εἰς κάϑισιν, καϑήμενοι ἐν τῇ αὐλῇ, ὅτι ἐβουλεύσατο ἐϕ' ὑμᾶς βασιλεὺς Βαβυλῶνος βουλὴν καὶ ἐλογίσατο ἐϕ' ὑμᾶς λογισμόν.
Verse: 26    ἀνάστηϑι καὶ ἀνάβηϑι ἐπ' ἔϑνος εὐσταϑοῦν καϑήμενον εἰς ἀναψυχήν, οἷς οὔκ εἰσιν ϑύραι, οὐ βάλανοι, οὐ μοχλοί, μόνοι καταλύουσιν.
Verse: 27    καὶ ἔσονται κάμηλοι αὐτῶν εἰς προνομὴν καὶ πλῆϑος κτηνῶν αὐτῶν εἰς ἀπώλειαν· καὶ λικμήσω αὐτοὺς παντὶ πνεύματι κεκαρμένους πρὸ προσώπου αὐτῶν, ἐκ παντὸς πέραν αὐτῶν οἴσω τὴν τροπὴν αὐτῶν, εἶπεν κύριος.
Verse: 28    καὶ ἔσται ἡ αὐλὴ διατριβὴ στρουϑῶν καὶ ἄβατος ἕως αἰῶνος, οὐ μὴ καϑίσῃ ἐκεῖ ἄνϑρωπος, καὶ οὐ μὴ κατοικήσῃ ἐκεῖ υἱὸς ἀνϑρώπου.
Verse: 29    Τῇ Δαμασκῷ. Κατῃσχύνϑη Ημαϑ καὶ Αρϕαδ, ὅτι ἤκουσαν ἀκοὴν πονηράν· ἐξέστησαν, ἐϑυμώϑησαν, ἀναπαύσασϑαι οὐ μὴ δύνωνται.
Verse: 30    ἐξελύϑη Δαμασκός, ἀπεστράϕη εἰς ϕυγήν, τρόμος ἐπελάβετο αὐτῆς.
Verse: 31    πῶς οὐχὶ ἐγκατέλιπεν πόλιν ἐμήν; κώμην ἠγάπησαν.
Verse: 32    διὰ τοῦτο πεσοῦνται νεανίσκοι ἐν πλατείαις σου, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταί σου πεσοῦνται, ϕησὶν κύριος·
Verse: 33    καὶ καύσω πῦρ ἐν τείχει Δαμασκοῦ, καὶ καταϕάγεται ἄμϕοδα υἱοῦ Αδερ.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.