TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 3
Chapter: 3
Verse: 1
῾Ο
δὲ
ὄϕις
ἦν
ϕρονιμώτατος
πάντων
τῶν
ϑηρίων
τῶν
ἐπὶ
τῆς
γῆς
,
ὧν
ἐποίησεν
κύριος
ὁ
ϑεός
·
καὶ
εἶπεν
ὁ
ὄϕις
τῇ
γυναικί
Τί
ὅτι
εἶπεν
ὁ
ϑεός
Οὐ
μὴ
ϕάγητε
ἀπὸ
παντὸς
ξύλου
τοῦ
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
;
Verse: 2
καὶ
εἶπεν
ἡ
γυνὴ
τῷ
ὄϕει
᾽Απὸ
καρποῦ
ξύλου
τοῦ
παραδείσου
ϕαγόμεϑα
,
Verse: 3
ἀπὸ
δὲ
καρποῦ
τοῦ
ξύλου
,
ὅ
ἐστιν
ἐν
μέσῳ
τοῦ
παραδείσου
,
εἶπεν
ὁ
ϑεός
Οὐ
ϕάγεσϑε
ἀπ
'
αὐτοῦ
οὐδὲ
μὴ
ἅψησϑε
αὐτοῦ
,
ἵνα
μὴ
ἀποϑάνητε
.
Verse: 4
καὶ
εἶπεν
ὁ
ὄϕις
τῇ
γυναικί
Οὐ
ϑανάτῳ
ἀποϑανεῖσϑε
·
Verse: 5
ᾔδει
γὰρ
ὁ
ϑεὸς
ὅτι
ἐν
ᾗ
ἂν
ἡμέρᾳ
ϕάγητε
ἀπ
'
αὐτοῦ
,
διανοιχϑήσονται
ὑμῶν
οἱ
ὀϕϑαλμοί
,
καὶ
ἔσεσϑε
ὡς
ϑεοὶ
γινώσκοντες
καλὸν
καὶ
πονηρόν
.
Verse: 6
καὶ
εἶδεν
ἡ
γυνὴ
ὅτι
καλὸν
τὸ
ξύλον
εἰς
βρῶσιν
καὶ
ὅτι
ἀρεστὸν
τοῖς
ὀϕϑαλμοῖς
ἰδεῖν
καὶ
ὡραῖόν
ἐστιν
τοῦ
κατανοῆσαι
,
καὶ
λαβοῦσα
τοῦ
καρποῦ
αὐτοῦ
ἔϕαγεν
·
καὶ
ἔδωκεν
καὶ
τῷ
ἀνδρὶ
αὐτῆς
μετ
'
αὐτῆς
,
καὶ
ἔϕαγον
.
Verse: 7
καὶ
διηνοίχϑησαν
οἱ
ὀϕϑαλμοὶ
τῶν
δύο
,
καὶ
ἔγνωσαν
ὅτι
γυμνοὶ
ἦσαν
,
καὶ
ἔρραψαν
ϕύλλα
συκῆς
καὶ
ἐποίησαν
ἑαυτοῖς
περιζώματα
.
Verse: 8
Καὶ
ἤκουσαν
τὴν
ϕωνὴν
κυρίου
τοῦ
ϑεοῦ
περιπατοῦντος
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
τὸ
δειλινόν
,
καὶ
ἐκρύβησαν
ὅ
τε
Αδαμ
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ
ἀπὸ
προσώπου
κυρίου
τοῦ
ϑεοῦ
ἐν
μέσῳ
τοῦ
ξύλου
τοῦ
παραδείσου
.
Verse: 9
καὶ
ἐκάλεσεν
κύριος
ὁ
ϑεὸς
τὸν
Αδαμ
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
Αδαμ
,
ποῦ
εἶ
;
Verse: 10
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
Τὴν
ϕωνήν
σου
ἤκουσα
περιπατοῦντος
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
καὶ
ἐϕοβήϑην
,
ὅτι
γυμνός
εἰμι
,
καὶ
ἐκρύβην
.
Verse: 11
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
Τίς
ἀνήγγειλέν
σοι
ὅτι
γυμνὸς
εἶ
;
μὴ
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου
,
οὗ
ἐνετειλάμην
σοι
τούτου
μόνου
μὴ
ϕαγεῖν
ἀπ
'
αὐτοῦ
,
ἔϕαγες
;
Verse: 12
καὶ
εἶπεν
ὁ
Αδαμ
῾Η
γυνή
,
ἣν
ἔδωκας
μετ
'
ἐμοῦ
,
αὕτη
μοι
ἔδωκεν
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου
,
καὶ
ἔϕαγον
.
Verse: 13
καὶ
εἶπεν
κύριος
ὁ
ϑεὸς
τῇ
γυναικί
Τί
τοῦτο
ἐποίησας
;
καὶ
εἶπεν
ἡ
γυνή
῾Ο
ὄϕις
ἠπάτησέν
με
,
καὶ
ἔϕαγον
.
Verse: 14
καὶ
εἶπεν
κύριος
ὁ
ϑεὸς
τῷ
ὄϕει
῞Οτι
ἐποίησας
τοῦτο
,
ἐπικατάρατος
σὺ
ἀπὸ
πάντων
τῶν
κτηνῶν
καὶ
ἀπὸ
πάντων
τῶν
ϑηρίων
τῆς
γῆς
·
ἐπὶ
τῷ
στήϑει
σου
καὶ
τῇ
κοιλίᾳ
πορεύσῃ
καὶ
γῆν
ϕάγῃ
πάσας
τὰς
ἡμέρας
τῆς
ζωῆς
σου
.
Verse: 15
καὶ
ἔχϑραν
ϑήσω
ἀνὰ
μέσον
σου
καὶ
ἀνὰ
μέσον
τῆς
γυναικὸς
καὶ
ἀνὰ
μέσον
τοῦ
σπέρματός
σου
καὶ
ἀνὰ
μέσον
τοῦ
σπέρματος
αὐτῆς
·
αὐτός
σου
τηρήσει
κεϕαλήν
,
καὶ
σὺ
τηρήσεις
αὐτοῦ
πτέρναν
.
Verse: 16
καὶ
τῇ
γυναικὶ
εἶπεν
Πληϑύνων
πληϑυνῶ
τὰς
λύπας
σου
καὶ
τὸν
στεναγμόν
σου
,
ἐν
λύπαις
τέξῃ
τέκνα
·
καὶ
πρὸς
τὸν
ἄνδρα
σου
ἡ
ἀποστροϕή
σου
,
καὶ
αὐτός
σου
κυριεύσει
.
Verse: 17
τῷ
δὲ
Αδαμ
εἶπεν
῞Οτι
ἤκουσας
τῆς
ϕωνῆς
τῆς
γυναικός
σου
καὶ
ἔϕαγες
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου
,
οὗ
ἐνετειλάμην
σοι
τούτου
μόνου
μὴ
ϕαγεῖν
ἀπ
'
αὐτοῦ
,
ἐπικατάρατος
ἡ
γῆ
ἐν
τοῖς
ἔργοις
σου
·
ἐν
λύπαις
ϕάγῃ
αὐτὴν
πάσας
τὰς
ἡμέρας
τῆς
ζωῆς
σου
·
Verse: 18
ἀκάνϑας
καὶ
τριβόλους
ἀνατελεῖ
σοι
,
καὶ
ϕάγῃ
τὸν
χόρτον
τοῦ
ἀγροῦ
.
Verse: 19
ἐν
ἱδρῶτι
τοῦ
προσώπου
σου
ϕάγῃ
τὸν
ἄρτον
σου
ἕως
τοῦ
ἀποστρέψαι
σε
εἰς
τὴν
γῆν
,
ἐξ
ἧς
ἐλήμϕϑης
·
ὅτι
γῆ
εἶ
καὶ
εἰς
γῆν
ἀπελεύσῃ
.
Verse: 20
καὶ
ἐκάλεσεν
Αδαμ
τὸ
ὄνομα
τῆς
γυναικὸς
αὐτοῦ
Ζωή
,
ὅτι
αὕτη
μήτηρ
πάντων
τῶν
ζώντων
.
Verse: 21
Καὶ
ἐποίησεν
κύριος
ὁ
ϑεὸς
τῷ
Αδαμ
καὶ
τῇ
γυναικὶ
αὐτοῦ
χιτῶνας
δερματίνους
καὶ
ἐνέδυσεν
αὐτούς
.
Verse: 22
καὶ
εἶπεν
ὁ
ϑεός
᾽Ιδοὺ
Αδαμ
γέγονεν
ὡς
εἷς
ἐξ
ἡμῶν
τοῦ
γινώσκειν
καλὸν
καὶ
πονηρόν
,
καὶ
νῦν
μήποτε
ἐκτείνῃ
τὴν
χεῖρα
καὶ
λάβῃ
τοῦ
ξύλου
τῆς
ζωῆς
καὶ
ϕάγῃ
καὶ
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα
.
Verse: 23
καὶ
ἐξαπέστειλεν
αὐτὸν
κύριος
ὁ
ϑεὸς
ἐκ
τοῦ
παραδείσου
τῆς
τρυϕῆς
ἐργάζεσϑαι
τὴν
γῆν
,
ἐξ
ἧς
ἐλήμϕϑη
.
Verse: 24
καὶ
ἐξέβαλεν
τὸν
Αδαμ
καὶ
κατῴκισεν
αὐτὸν
ἀπέναντι
τοῦ
παραδείσου
τῆς
τρυϕῆς
καὶ
ἔταξεν
τὰ
χερουβιμ
καὶ
τὴν
ϕλογίνην
ῥομϕαίαν
τὴν
στρεϕομένην
ϕυλάσσειν
τὴν
ὁδὸν
τοῦ
ξύλου
τῆς
ζωῆς
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.