TITUS
Rudolf von Ems, Alexander
Part No. 31
Previous part

Chapter: 31     
Verse: 2355    Ob sich unser stolzer degn
Verse: 2356    
ûf den strît iht het bewegn?
Verse: 2357    
, daz ist wâr, er was bereit
Verse: 2358    
mit alsô grôzer rîcheit
Verse: 2359    
daz im nihtes gebrast.
Verse: 2360    
des landes wirt und ouch sîn gast
Verse: 2361    
begunden sêre gâhen,
Verse: 2362    
vaste ein ander nâhen
Verse: 2363    
daz beidenthalp diu ritterschaft
Verse: 2364    
sach und kôs der andern kraft.
Verse: 2365    
von den herren wart
Verse: 2366    
ein hantvride genomen
Verse: 2367    
biz Nikolâus sæhe
Verse: 2368    
wes Alexander jæhe
Verse: 2369    
ûf in daz er in wuoste .
Verse: 2370    
mit ir sunderrote
Verse: 2371    
riten sie zein ander
Verse: 2372    
Nikolâus und Alexander.
Verse: 2373    
des landes wirt ersach
Verse: 2374    
den gast, er dûhte in al ze swach,
Verse: 2375    
er zuo zim nâhte,
Verse: 2376    
vil harte er in versmâhte.
Verse: 2377    
er sprach 'herre sage mir ,
Verse: 2378    
wer sint die dîne, wer bist ?' -
Verse: 2379    
'die ritter gar mit mir hie sint,
Verse: 2380    
ích bìn Philippen kint,
Verse: 2381    
ich heiz Alexander'.
Verse: 2382    
smæhlîche sprach der ander
Verse: 2383    
'vür wen hast mich ersehn?
Verse: 2384    
des soltû rehte mir verjehn'.
Verse: 2385    
antwurt Alexander sus
Verse: 2386    
'dû bist Nikolâus
Verse: 2387    
der künc von Aridêâ'. -
Verse: 2388    
'der bin ich ' sprach der künec .
Verse: 2389    
was hâst hie verlorn?
Verse: 2390    
sol dir iht schaden sîn erkorn
Verse: 2391    
von dem solt verliesen,
Verse: 2392    
den mahtû hie wol kiesen.' -

Verse: 2393    
'Lâ dîne smæhlîche drô!'
Verse: 2394    
sprach Alexander Mâzedô,
Verse: 2395    
'wer weiz vor wiez ergât?
Verse: 2396    
übersprechen niht wol stât.
Verse: 2397    
sus habe niht hôhen muot!
Verse: 2398    
der sich verspricht, deist niht guot.
Verse: 2399    
swer über sich ze hôhe gât,
Verse: 2400    
ob den diu hœhe slîfen lât,
Verse: 2401    
er nimt vil lîhte alsolhen val
Verse: 2402    
von der hœhé ze tal
Verse: 2403    
daz er wider niemer
Verse: 2404    
hôhe komt als er was ê.
Verse: 2405    
alsus mac geschehen dir,
Verse: 2406    
wiltû versprechen dich gein mir:
Verse: 2407    
gelückes rat muoz scheiden
Verse: 2408    
den kriec undr uns beiden.'
Verse: 2409    
der red antwurt im alsus
Verse: 2410    
der künec Nikolâus,
Verse: 2411    
er sprach 'dû hâst wâr geseit.
Verse: 2412    
mîn küneclîchiu edelkeit
Verse: 2413    
ist hôch, grôz vernomn
Verse: 2414    
daz ich ze hôhe niht mac komn,
Verse: 2415    
swie ich kome: des bin ich wert
Verse: 2416    
von mîn muot der hœhe gert.
Verse: 2417    
wie möht ich nâch mîner gir
Verse: 2418    
ze hôhe komn an prîse an dir?
Verse: 2419    
durch waz bist komen her?
Verse: 2420    
daz sage mir, daz ist mîn ger.
Verse: 2421    
wænestû betwingen mich?
Verse: 2422    
phî, tumbez wiht! des schame dich,
Verse: 2423    
daz gestrîten wænest mir!
Verse: 2424    
weiz ich rehte, swenne ich dir
Verse: 2425    
den lîp wolde spîwen an
Verse: 2426    
oder dehein vremder man,
Verse: 2427    
daz von vorhten stürbest
Verse: 2428    
und âne wer verdürbest.'
Verse: 2429    
sîn zorn sûmde daz niht ,
Verse: 2430    
gen sînem antlütze er spê
Verse: 2431    
'diz nim, vil tœrschez wiht, ze dir!
Verse: 2432    
des bistû kûme wert von mir,
Verse: 2433    
tumber gouch, schame dich
Verse: 2434    
daz vertrîben wænest mich!'

Next part



This text is part of the TITUS edition of Rudolf von Ems, Alexander.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.