TITUS
Epistolae Catholicae (B)
Part No. 2
Book: Jac.
საკითხავი
იაკობისი
კათოლიკეჲ
Chapter: 1
Verse: 1
იაკობ
,
ღმრთისაჲ
და
უფლისა
იესუ
ქრისტჱს
მონაჲ
,
ათორმეტთა
ნათესავთა
მიმოდათესულთა
, -
გიხაროდენ!
Verse: 2
ყოველივე
სიხარულად
შეჰრაცხეთ
,
ძმანო
ჩემნო
,
რაჟამს
განსაცდელსა
შესცჳვეთ
პირად-პირადსა
;
Verse: 3
უწყოდეთ
,
რამეთუ
გამოცდილებაჲ
ეგე
თქუენი
სარწმუნოებისაჲ
შეიქმს
მოთმინებასა
,
Verse: 4
ხოლო
მოთმინებასა
მას
[ს]აქმჱ
სრული
აქუნდინ
,
რაჲთა
იყვნენ
სრულ
და
ყოვლად
ცოცხალ
და
არარაჲთ
ნაკლულევან
.
Verse: 5
უკუეთუ
ვინმე
თქუენგანი
ნაკლულევან
არს
სიბრძნითა
,
ითხოვენ
მისგან
,
რომელმან
მოსცის
ყოველთა
,
ღმერთმან
,
უსასყიდლოდ
და
არავის
აყუედრის
,
და
მოსცეს
მას
.
Verse: 6
ითხოვდინ
ხოლო
სარწმუნოებით
და
ნუ
ორგულებით
,
ხოლო
რომელი-იგი
ორგულობდეს
,
მსგავს
არს
იგი
ღელვათა
ზღჳსასა
,
ქარითა
აღძრულთა
და
მიმოტაცებულთა
.
Verse: 7
ნუ
ჰგონებნ
კაცი
იგი
მოღებად
რაჲსმე
უფლისაგან
.
Verse: 8
კაცი
ორგული
დაუდგრომელ
არს
ყოველთა
გზათა
მისთა
.
Verse: 9
იქადოდენ
ძმაჲ
იგი
მდაბალი
ამაღლებასა
თჳსსა
,
Verse: 10
ხოლო
მდიდარი
იგი
-
დამდაბ[ლება]სა
თჳსსა
,
რამეთუ
ვითარცა
[ყუა]ვილი
თივისაჲ
,
ეგრე
[წარ]ჴდეს
.
Verse: 11
გამობრწყ[ინდა
მზჱ]
სიცხითა
თჳსითა
[და
განაჴ]მო
თივაჲ
იგი
და
ყუ[ავი]ლი
მისი
დასცუივა
და
შუენიერებაჲ
პირისა
მისისაჲ
წარწყმდა
.
ეგრეცა
მ[დიდ]არი
იგი
სლვასა
შინა
თ[ჳს]სა
დაჭნეს
.
Verse: 12
ნეტარ
ა[რს
კაცისაჲ
მის
,
რომელმან
დაუთმოს
განსაცდელსა
,
რამეთუ
გამოცდილ
იქმნის
და
მოიღი]ს
გჳრგ[ჳნი
იგი
ცხორებისაჲ]
,
რომელი
აღუ[თქუა
ღმერთმან
მოყ]უარეთა
[მისთა]
.
Verse: 13
რომელი-იგი
განიცადებოდის
,
ნუ
იტყჳნ
,
ვითარმედ
ღმრთისა
მიერ
განვიცადები
,
რამეთუ
ღმერთი
გამოუცდელ
არს
ბოროტითა
და
არავის
გამოსცდის
იგი
.
Verse: 14
არამედ
კაცად-კაცადი
განიცადების
თჳსისაგან
გულის
თქუმისა
,
მიიზიდვის
და
იიძულების*
.
Verse: 15
მერმე
გულის
თქუმაჲ
იგი
მიუდგის
და
შვის
ცოდვაჲ
და
ცოდვაჲ
იგი
სრულ
იქმნის
და
უშვის
მას
სიკუდილი
.
Verse: 16
ნუ
სცთებით
,
ძმანო
ჩემნო
საყუარელნო!
Verse: 17
ყოველივე
მოცემული
კეთილი
და
ყოველივე
ნიჭი
სრული
ზეგარდამოსრულ
არს
მამისაგან
ნათლისაჲსა
,
რომლისა
თანა
არა
არს
ცვალება
,
გინა
თუ
ქცევისა
აჩრდილის
შეცოდება
.
Verse: 18
ნებითა
თჳსითა
მშვნა
ჩუენ
სიტყჳთა
ჭეშმარიტებისაჲთა
,
რაჲთა
ვიყვნეთ
ჩუენ
დასაბამ
რაჲმე
მისთა
დაბადებულთა
.
Verse: 19
უწყოდეთ
,
ძმანო
ჩემნო
საყუარელნო
,
აწ
უკუე
:
იყავნ
ყოველი
[კ]აცი
მოსწრაფე
სმენად
და
მძიმე
სიტყუად
და
მძიმე
გულის
წყრომად
.
Verse: 20
რამეთუ
გულის
წყრომამან
კაცისამან
სიმართლჱ
ღმრთისაჲ
არა*
ქმნის
.
Verse: 21
ამისთჳს
მოისპენ
თქუენგან
ყოველი
მწინკულევანებაჲ
და
მეტი
იგი
სიბოროტისაჲ
,
სიმშუიდით
შეიწყნარეთ
ნერგი
იგი
სიტყჳსაჲ
მის
,
შემძლებელი
ცხორებად
სულთა
თქუენთათჳს*
.
Verse: 22
და
იყვენით
მყოფელ
სიტყჳსა
ამის
და
ნუ
მსმენელ
ხოლო
და
შეურაცხის-მყოფელ
თავთა
თჳსთა
.
Verse: 23
უკუეთუ
ვინმე
მსმენელ
ხოლო
იყოს
სიტყჳსა
ამის
და
მყოფელ
არა
,
ესევითარი
მსგავს
არს
კაცისა
მის
,
რომელმან
განიცადის
ქმნულებაჲ
თჳსი
სარკითა
.
Verse: 24
და
ვითარცა
წარვიდის
,
მეყსეულად
დაავიწყდის
,
ვითარ-რაჲ
არს
.
Verse: 25
ხოლო
რომელმან
მიჰხედა
შჯულსა
მას
სრულსა
აზნაურებისასა
და
დაადგრა
და
დამვიწყებელ
იქმნა
,
არამედ
მყოფელ
საქმისა
მის
;
ესე
ნეტარ
იყოს
ყოფითა
მით
.
Verse: 26
უკუეთუ
[...]
ღმრთის
მსახურ[ებაჲ]
და
არა
აღჳრ-ასხნეს
[ენასა]
თჳსსა
,
იგი
უტყუვის
თავსა
თჳსსა
და
ამაო
არს
მსახურებაჲ
მისი
.
Verse: 27
არამედ
მსახურებაჲ
წმიდაჲ
და
უბიწოჲ
ღმრთისა
მიმართ
და
მამისა
ესე
არს
:
მიხედვაჲ
ობოლთაჲ
და
ქურივთაჲ
ჭირსა
შინა
მათსა
და
შეუგინებელად
დამარხვაჲ
თავისა
თჳსისაჲ
ამის
სოფლისაგან
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Epistolae Catholicae (B)
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.