და ვითარცა მოვიდა ფესტოს სოფელსა მას, შემდგომად [სა]მის[ა] დღისა აღვიდა იერუსალჱმდ კესარია[ჲ]თ.
აუწყეს მღდელთმოძღუართა და მთავართა ჰურიათა პავლჱსთჳს, ევედრებოდეს მას.
და ითხოვდეს მადლსა მას მისთჳს, რაჲთა მოუწოდოს მას იერუსალჱმდ; და უმზირდეს მას გზასა ზედა მოკლვად.
ხოლო ფესტოს ჰრქუა მათ, ვითარმედ: დამარხულ არს პავლე კესარიას, ხოლო იგი ადრე განსლვად იყო იერუსალჱმით;
და თქუა: ვინ შემძლებელ არიან თქუენგანნი, ჩემ თანა მოვიდენ და, რაჲ-იგი არს უჯეროებაჲ კაცისა მის თანა, შეასმინეთ იგი.
არა უმრავლჱს იქცეოდა იგი მუნ რვისა დღისა, გინა ათისა და შთავიდა კესარიად და დაჯდა იგი საყდართა ზედა, ბრძანა მოყვანებაჲ პავლესი.
და ვითარცა მოვიდა პავლე, გარემოადგეს მას იერუსალჱმით შთასრულნი ჰურიანი, მრავალსა მძიმესა ბრალსა დასდებდეს, Page of ms. P: 227V ვითარ ვერ უძლო გამოჩინებად.
ხოლო პავლე სიტყუას უგებდა, ვითარ: არცა შჯულსა ჰურიათასა, არცა კეისრისა შევსცეთ.
ხოლო ფესტოს უნდა მომადლებაჲ ჰურიათაჲ, მიუგო და ჰრქუა პავლეს: გნებავს იერუსალჱმდ აღსლვაჲ და მუნ ამისი სასჯელი ჩემ წინაშე?
ჰრქუა მას პავლე: საყდართა კეისრისათა წინაშე ვდგა, სადაცა-იგი ჯერ-არს ჩემი განკითხვაჲ, ჰურიათა არარაჲ შევსცოდე, ვითარცა შენ უმჯობჱს იცი.
უკუეთუ რაჲმე ვცოდე და ღირსი სიკუდილისაჲ მიქმიეს, არა ვევლტი სიკუდილსა; უკუეთუ არაჲ მიქმნიეს, რომელსა-ესე შემასმენენ მე, ვერვის ჴელ-ეწიფების მიმადლებაჲ ჩემი მათა. კეისარსა უღაღადებ.
მაშინ ფესტო ზრახვა-ყო თანამზრახველისა მისისა თანა და ჰრქუა: კეისარსა უღაღადებდე, კეისარისა წარხჳდე.
Page of ms. P: _ Page of ms. K: 302V ამის გ[ . . . . . . ვეტყ]ოდე მას: უ[კუეთუმცა უნდა მ]ისლვაჲ იე[რუსალჱმდ და] მუნ განკითხვაჲ [ამისთჳს].
ხოლო პავლე ღაღადებდა დამა[რხვა]დ მისა, რაჲთა კეისარმანცა აგ[რძ]ნეს, და ვბრძანე დამარხვაჲ მისი, ვიდრემდე მიუძღუანო იგი კეისარსა.
მიუგო აგრიპა და ჰრქუა ფესტოს: მინდა მეცა კაცისა მისგან სმენად. ხოლო მან ჰრქუა მას: ხვალე ისმინო მისი.
ხვალისაგან მოვიდა აგრიპა და ბერენიკე მრავლითა საუცრებითა; და ვითარცა შევიდეს განსაკითხავსა მას ათასისთავებითურთ და კაცები იგი მთავრები ქალაქისაჲ, და ბრძანა ფესტოს და მოვიდა პავლე.
და ჰრქუა ფესტოს: აგრიპა მეფე და ყოველნი, რომელნი ჩუენ თანა ხართ კაცნი! ხედავ ამას, რომლისათჳს ყოველი სიმრავლჱ ჰურიათაჲ შემემთხჳა მე იერუსალჱმს და აქაცა [ღაღადებდეს] და იტყოდეს, ვითარმედ: არა ჯერ-[არს ე]გე ცხორებად არღარა.
[ხოლო მე ვი]თარ გულისხმა-ვყავ, [არარაჲ ღირსი] სიკუდილისაჲ, Page of ms. K: 300R საქმჱ [უქმნიეს მაგას და ვითარ-ეგე უღაღა[დებდა კეისარსა, ვსაჯე] მაგისი მიძღ[უნებაჲ].
. . . . გულითად ვე[რარაჲ მაქუს], რაჲ შევწა[მო] ... ამისთჳს მოვ[იყვანე] . . . . . უფროჲს [. . . . აგრი]პა, რაჲთა გან[იკითხო ეგე და უწყო]დი, რაჲ მივწერო.
რამეთუ [უჯერო მ]იჩს მიძღუანებად პყრობი[ლისა] და მისთჳს ბრალი არა უწყებად.
