მიხედა პავლე კრებულსა მას და ჰრქუა: კაცნო ძმანო, მე ყოვლითა გულითა კეთილითა ვარ ღმრთისა მიმართ ვიდრე დღენდელად დღედმდე.
ხოლო მღდელთმოძღუარმან ანანია, უბრძანა წინაშემდგომელთა მათ მისთა პირსა ცემაჲ მისი.
მაშინ პავლე ჰრქუა მას: დაგეცინ შენ ღმერთმან, კედელო განგოზილო, და შენ ზი მსაჯულად მსგავსად შჯულისა, ჰბრძანებ ცემად ჩემდა.
ხოლო წინაშემდგომელთა მათ ჰრქუეს: მღდელთმოძღუარსა ღმრთისასა აგინება?
ჰრქუა პავლე: არა ვიცოდე, ძმა[ნ]ო, რამეთუ არს იგი მღდელთმოძღუარ, რამეთუ წერილ არს: მთავარსა ერისა შენისასა არა ჰრქუა ბოროტი.
ვითარცა გულისხმა-ყო პავლე, ვითარმედ ერთკერძოჲ იგი კრებული სადუკეველთაჲ არს და ერთკერძოჲ -- ფარისეველთაჲ, ჴმა-ყო კრებულსა მას შორის და თქუა: კაცნო ძმანო, ფარისეველ ვარ და ძჱ ფარისეველისაჲ, სასოებისათჳს და აღდგომისა მკუდართაჲსა მე ვისაჯები.
ესე ვითარცა თქუა, იყო შფოთი სადუკეველთა და ფარისეველთაჲ, და განევლთა სიმრავლჱ იგი ერისაჲ მის.
რამეთუ სადუკეველნი იტყოდეს: არა არს აღდგომაჲ; არცა ანგელოზნი, არცა სული, Page of ms. P: 286V ხოლო ფარისეველნი აღიარებენ ამას ყოველსა.
და იყო ღაღადებაჲ დიდი, და აღ-ვინმე-დგეს მწიგნობართაგანნი კრებულისაგან ფარისეველთაჲსა, ილალვიდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: არას ბოროტსა ვჰპოებთ კაცისა ამის თანა; გინა სული ეტყოდა მას, გინა თუ ანგელოზი.
და ვითარ მრავალი შფოთი იყო, შეეშინა ათასისთავსა მას, ნუუკუე განიჭრეს პავლე მათგან; უბრძანა ერსა შთასლვაჲ და გამოტაცებაჲ მისი შორის მათსა და მიყვანებაჲ მისი ბანაკად.
მერმესა მას ღამესა დაადგა უფალი და ჰრქუა: ნუ გეშინინ, რამეთუ ვითარცა-ეგე სწამე ჩემთჳს იერუსალჱმს, ეგრევე ჯერ-არს შენდა ჰრომესცა შინა წამებაჲ.
Page of ms. P: _ Page of ms. K: 294R [და მო]უწოდა ორთა ვიეთმე [ასისთა]ვთა და ჰრქუა: განჰმზ[ადეთ ორ]ასი ერისაგანი, რაჲთა Page of ms. K: 295R მივიდენ [კესარიადმდე, და მჴედ]არი სა[მეოცდაათი, და ფარო]სანი [ორასი, მესამით ჟამითგან ღამი]საჲთ.
. . . . . . . ეთ ერ . . . და მიიყ[ვანეთ იგი ფელიქს მთავრი]სა.
და მიწ[ერა წიგნი, რომელსა წერილ ი]ყო სახჱ ესევითარი:
