მე ვარ ვენაჴი ჭეშმარიტი, და მამაჲ ჩემი მოქმედი არს.
ყოველმან შტომან რომელმან არა გამოიღოს ნაყოფი ჩემ თანა, აღიღოს იგი; და ყოველმან რომელმან გამოიღოს ნაყოფი, განწმიდოს იგი, რაჲთა უმრავლჱსი ნაყოფი გამოიღოს.
თქუენ აწვე წმიდა ხართ სიტყჳთა მით, რომელსა გეტყოდე თქუენ.
დაადგერით Page of ms. P: 176V ჩემ თანა, და მე თქუენ თანა; რამეთუ ვითარცა-იგი ნასხლევსა ვერ ჴელ-ეწიფების ნაყოფისა გამოღებად თავით თჳსით, უკუეთუ არა ეგოს ვენაჴსა ზედა, ეგრევე თქუენ, უკუეთუ არა დაადგრეთ ჩემ თანა.
მე ვარ ვენაჴი, და თქუენ რტონი. რომელი დაადგრეს ჩემ თანა, და მე მის თანა, ამან მოიღოს ნაყოფი კეთილი და მრავალი, რამეთუ თჳნიერ ჩემსა არარაჲ ძალ-გიც ყოფად არცა ერთი.
უკუეთუ ვინმე არა დაადგრეს ჩემ თანა, განვარდეს გარე და ვითარცა ნასხლევი განჴმეს, და შეკრიბონ იგი და ცეცხლსა დაასხან და დაიწუას.
უკუეთუ დაადგრეთ ჩემ თანა, და სიტყუანი ჩემნი თქუენ თანა.
ამით იდიდა მამაჲ ჩემი, რაჲთა ნაყოფი მრავალი გამოიღოთ და იყვნეთ ჩემდა მოწაფე.
ვითარცა შემიყუარა მე მამამან, მეცა შეგიყუარენ თქუენ, დაადგერით სიყუარულსა ჩემსა ზედა.
უკუეთუ მცნებანი ჩემნი დაიმარხნეთ, ჰგიეთ სიყუარულსა ჩემსა ზედა, ვითარცა მე მცნებანი მამისა ჩემისანი დავიმარხენ და ვჰგიე სიყუარულსა მისსა ზედა.
ამას გეტყოდე თქუენ, რაჲთა სიყუარული ჩემი თქუენ თანა იყოს, და სიყუარული თქუენი სავსებით იყოს.
ამას გეტყოდე თქუენ, რამეთუ ესე არს მცნებაჲ ჩემი, რაჲთა იყუარებოდით ურთიერთას, ვითარცა მე შეგიყუარენ თქუენ.
უფროჲსი ამისა სიყუარული არავის აქუს, ვითარმცა თავი თჳსი დადვა მეგობართა თჳსთა ზედა.
თქუენ მეგობარნი ჩემნი ხართ, უკუეთუ ჰყოთ, რომელსა-ესე გამცნებ თქუენ.
არღარა გეტყჳ თქუენ მონად, რამეთუ მონამან არა უწყინ, რასა იქმნ უფალი თჳსი. ხოლო თქუენ გარქუ მეგობარ, რამეთუ ყოველი, რაოდენი მესმა მამისა ჩემი\საგან, Page of ms. P: 177R გაუწყე თქუენ.
არა თქუენ გამომირჩიეთ მე, არამედ მე გამოგირჩიენ თქუენ და დაგადგინენ თქუენ, რაჲთა თქუენ წარხჳდეთ და ნაყოფი თქუენი ეგოს, რაჲთა, რაჲ სთხოოთ მამასა ჩემსა სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ.
ამას გამცნებ თქუენ, რაჲთა იყუარებოდით ურთიერთას.
უკუეთუ სოფელი გძულობდეს თქუენ, უწყოდეთ, რამეთუ პირველად მე მომიძულა.
უკუეთუმცა სოფლისაგანნი იყვენით . . . . . , არამედ მე გამოგირჩიენ თქუენ სოფლისაგან, ამისთჳს სძულთ თქუენ სოფელსა.
მოიჴსენეთ სიტყუაჲ იგი, რომელი გარქუ თქუენ: არა არს მონაჲ უფროჲს უფლისა თჳსისა. უკუეთუ მე მდევნიდენ, თქუენცა გდევნიდენ: უკუეთუ სიტყუანი ჩემნი დაიმარხნენ, თქუენნიცა დაიმარხნენ.
არამედ ესე გიყონ სახელისა ჩემისათჳს, რამეთუ არა იციან მომავლინებელი ჩემი.
უკუეთუმცა არა მოვედ და ვეტყოდე მათ, ცოდვაჲმცა არა აქუნდა: ხოლო აწ მიზეზი არა აქუს ცოდვათა მათთათჳს.
რომელსა მე ვსძულდე, მამაჲცა ჩემი სძულდეს.
უკუეთუმცა არა ვქმნენ საქმენი იგი მათ შორის, რომელი სხუამან არავინ ქმნა, ცოდვაჲმცა არა აქუნდა. ხოლო აწ მიხილესცა და მომიძულესცა მეცა და მამაჲცა ჩემი.
არამედ რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი, რომელი შჯულსა მათსა წერილ არს, რამეთუ: მომიძულეს მე ცუდად.
ხოლო რაჟამს მოვიდეს ნუგეშინის-მცემელი იგი, რომელი მე მოგივლინო თქუენ მამისა ჩემისა მიერ, სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი მამისაგან გამოვალს, მან წამოს ჩემთჳს.
და თქუენცა მოწამე ხართ, რამეთუ დასაბამითგან ჩემ თანა ხართ.
