ედუმელთა ზედა. და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.
ძეო კაცისაო, მიიქციე პირი შენი მთასა მას სეირსა, და წინაწარმეტყუელებდ მას ზედა.
და არქუ; ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შენ ზედა, მთასა მაგას სეირსა, და განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა ,და მიგცე შენ ოჴრად, და მოოჴრდე.
და ქალაქნი შენნი ოჴრად დავსხნე, და შენ ოჴერ იყო, და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი.
ამისთჳს რამეთუ იქმენ მტერ საუკუნო, და დაშჯედ შენ სახლსა ზედა ისრაჱლისასა ზაკუვით ჴელითა მტერთა მახჳლითა ჟამსა სიცრუვისასა უკუანაჲსკნელ.
ამისთჳს ცხოველ ვარი მე, იტყჳს უფალი უფალი, უკუეთუ არა სისხლადმდე სცოდე, და სისხლი გდევნიდეს შენ.
და მივსცე მთაჲ სეირი უდაბნოდ მოოჴრებულად, და წარვწყმიდნე მისგან კაცნი და საცხოვარნი.
და აღვავსნე წყლულითა შენითა ბორცუნი და ჴევნი შენნი, და ყოველთა ველთა შენთა წყლულნი მახჳლითა დაეცნენ შენ შორის.
და ოჴრად საუკუნოდ დაგდვა შენ, და ქალაქნი შენნი არა დაემკჳდრნენ მერმე, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.
ამისთჳს რამეთუ სთქუ შენ ვითარმედ ორნი ნათესავნი და ორნი სოფელნი ჩემნი იყვნენ, და ვიმკჳდრნე იგინი, და უფალი მუნ არს.
ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, იტყჳს ადონაჲ უფალი, და გიყო შენ მტერობისა-ებრ შენისა და გამოგეცხადო შენ შორის, რაჟამს იგი გსაჯო შენ.
და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი. მესმა ჴმაჲ გმობათა შენთაჲ, რამეთუ სთქუ; მთანი ისრაჱლისანი ოჴერნი ჩუენდა მოცემულ არიან საჭმლად.
და დიდდიდსა იტყოდე ჩემდამო პირითა შენითა, რომელნი მესმეს.
ამას იტყჳს უფალი, სიხარულსა ყოვლისა ქუეყანისასა მოგაოჴრო შენ.
ოჴერ იყო შენ, მთაჲ Page of ms. J: B96v ეგე სეირი, და ყოველი იდუმიაჲ მოიჴოცოს, და სცნა რამეთუ/ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი.;
