ძეთა მიმართ იაკობისთა. და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა.
ძეო კაცისაო, ეტყოდე შენ ძეთა ერისა შენისათა, და არქუ მათ; Page of ms. J: B93r ქუეყანასა რომელსა/ მოვავლინო მახჳლი, და მოიყვანოს ერმან მის ქუეყანისამან კაცი ერთი მათგანი, და დაიდგინონ თავისა თჳსისა მსტურად.
და იხილოს მან მახჳლი მომავალი ქუეყანასა მას, და დაჰბეროს ნესტუსა, და აუწყოს ერსა.
და ესმეს რომელსა იგი ესმეს ჴმაჲ ნესტჳსაჲ, და არა ეკრძალოს, და მოვიდეს მახჳლი იგი, და ეწიოს მას, სისხლი მისი თავსა ზედა მისსა იყოს.
რამეთუ ჴმაჲ იგი ნესტჳსაჲ ესმა, და არა ეკრძალა; სისხლი მისი მის ზედა იყოს, და ესე რამეთუ ეკრძალა, სული თჳსი განირინა.
და მსტუარმან მან რამეთუ იხილა მახჳლი მომავალი, და არა აუწყოს ნესტჳთა, და ერი იგი არა ეკრძალოს. და მოვიდეს მახჳლი იგი, და წარიღოს მათგანი სული, იგი უშჯულოებითა თჳსითა მიეცა, ხოლო სისხლი მისი ჴელისაგან მის მსტურისა ვიძიო.
და შენ, ძეო კაცისაო, მსტურად მიგეც შენ სახლსა ისრაჱლისასა, და ისმინენ სიტყუანი პირისა ჩემისაგან.
რაჟამს ვჰრქუა მე ცოდვილსა; სიკუდილით მოჰკუდე, და შენ არა უთხრა უშჯულოსა მას, რაჲთამცა მოიქცა იგი უშჯულოებისაგან თჳსისა, უშჯულოჲ იგი უშჯულოებითა თჳსითა მოკუდეს, ხოლო სისხლი მისი ჴელთაგან შენთა ვიძიო.
ხოლო შენ უკუეთუ წინაჲსწარუთხრა უღმრთოსა მას გზაჲ მისი, რაჲთამცა მოიქცა იგი გზისა მისგან, და არა მოიქცეს იგი გზისა მისგან ბოროტისა, უშჯულოჲ იგი თჳსითა უშჯულოებითა მოკუდეს, და შენ სული თჳსი განირინო.
და შენ, ძეო კაცისაო, არქუ სახლსა ისრაჱლისასა, ესრეთ იტყოდეთ და სთქუთ; საცთურნი ჩუენნი და უშჯულოებანი ჩუენნი ჩუენ ზედა არიან, და მათ შინა ჩუენ დავდნებით, და ვითარ მე ვცხონდეთ.
არქუ მათ; ცხოველ ვარი მე, იტყჳს უფალი, არა მნებავს მე სიკუდილი უღმრთოჲსაჲ, არამედ მოქცევაჲ უღმრთოჲსა მის გზისაგან თჳსისა, და ცხოვრებაჲ Page of ms. J: B93v მისი. მოქცევით მოიქეცით/ გზისაგან თქუენისა, და რაჲსათჳს მოსწყდებით, სახლო ისრაჱლისაო.
არქუ ძეთა ერისა შენისათა სამართლემან მართლისამან ვერ განარინოს იგი, რომელსა დღესა სცთეს, და უშჯულოებამან უღმრთოჲსამან არაჲ ბოროტი უყოს მას, რომელსა დღესა მოიქცეს უშჯულოებისაგან თჳსისა, და მართალი ვერ განერეს დღესა მას ცოდვისა თჳსისასა.
უკუეთუ ვჰრქუა მე მართალსა მას, ცხორებით სცხონდე, და ესე ესვიდეს სიმართლესა თჳსსა, <და> ქმნეს უშჯულოებაჲ, ყოველნი სიმართლენი მისნი არა მოიჴსენნენ, ცოდვასა შინა თჳსსა, რომელ ქმნა, მას შინაცა მოკუდეს.
და თუ ვჰრქუა მე უშჯულოსა მას ვითარმედ სიკუდილი<თ> მოჰკუდე, და მოიქცეს ცოდვისაგან თჳსისა, და ქმნეს განკითხვაჲ და სიმართლჱ,
და ნაჴუთევი თანა-მდებისაჲ მისცეს, და ნატაცები მიაგოს, და ბრძანებათა შინა ცხორებისათა ვიდოდის, რაჲთა არღარა ქმნეს ცოდვაჲ, ცხორებით ცხოვნდეს და არა მოკუდეს.
ყოველნი ცოდვანი მისნი რომელ ცოდა არა მოიჴსენნენ, რამეთუ საშჯელი სიმართლისაჲ ქმნა, მათ შინა ცხოვნდეს,
და თქჳან ძეთა ერისა შენისათა; არა მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ, და იგი გზაჲ ეგრე მათი არა მართალ არს.
უკუეთუ გარდააქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა, და ქმნეს უშჯულოებაჲ, მოკუდეს იგი მას შინა.
და უკუეთუ მოიქცეს ცოდვილი იგი უშჯულოებისაგან თჳსისა, და ქმნეს განკითხვაჲ და სიმართლე, ცხონდეს იგი მათ შინა.
და ესე არს რომელ იგი სთქჳთ; არა მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ; კაცად-კაცადი გზათა-ებრ თქუენთა გსაჯნე თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო.
და იყო მეათორმეტესა წელსა და მეათესა თთუესა, ხუთსა მის თჳსასა ტყუეობისა ჩუენისასა, მოვიდა ჩემდა იჱრუსალემით განრინებული, და თქუა; Page of ms. J: B94r მოიცვეს ქალაქი მტერთა./
და იყო ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ მწუხრი ვიდრე მოსლვადმდე მისა, და აღედო პირი ჩემი, ვითარცა მოვიდა იგი ჩემდა განთიად; და ა<ღ>-რაჲ-მეღო პირი, არღარა შეიპყრა მერმე.
და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.
ძეო კაცისაო, რომელნი იგი მკჳდრ არიან მოოჴრებულსა მას ქუეყანასა ისრაჱლისასა იტყჳან, ერთი იყო აბრაჰამ, და დაიპყრა ქუეყანაჲ; და ჩუენ უმრავლჱს ვართ, ჩუენდა მოცემულ არს ქუეყანაჲ დაპყრობად.
და ამისთჳს არქუ მათ.
ამას იტყჳს უფალი უფალი; ცხოველ ვარ მე, უკუეთუ არა მოოჴრებულისანი იგინი მახჳლითა დაეცნენ, და რომელნი იგი პირსა ზედა ველისასა არიან მჴეცთა ველურთა მიეცნენ საჭმლად, და რომელნი მოზღუდვილთა შინა იყვნენ ქალაქთა ქუაბებსა სიკუდილითა მოვსწყჳდნე.
და მივსცე ქუეყანაჲ იგი ოჴრად, და წარწყმდეს გინებაჲ იგი ძალისა მისისაჲ, და მოოჴრდენ მთანი ისრაჱლისანი, რამეთუ არა ვინ იყოს მას ზედა მავალი.
და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი. და ვყო ქუეყანაჲ მათი ოჴერ, და მოოჴრდეს ყოველთათჳს საძაგელებათა მათთა, რომელთა იქმოდეს.
და შენ, ძეო კაცისაო, ძენი ერისა შენისანი იტყჳან შენთჳს, ზღუდეთა ზედა და ბჭეთა წინაშე სახლთა მათთასა; და იტყჳს კაცი ძმასა თჳსსა და ჰრქჳს, შევკრბეთ და ვისმინნეთ სიტყუანი იგი გამოსრულნი პირისაგან უფლისა.
და მოვიდენ შენდა ვითარცა შე-ოდენ-კრბებოდის ერი, და დასხდენ წინაშე შენსა და ისმენდენ სიტყუათა შენთა, და არა ყვნენ იგინი, რამეთუ სიცრუვჱ არს პირსა მათსა, და შეუდგენ სიბილწესა გულნი მათნი.
და იყო შენ მათა ვითარცა ჴმაჲ ებნისა, ჴმა შუენიერისა და აღრთულისაჲ, Page of ms. J: B94v და ისმენდენ სიტყუათა შენთა, და ყვნენ არა იგინი./
და ოდეს მოვიდეს, თქჳან, აჰა ესერა მოიწია, და ცნან რამეთუ წინაწარმეტყუელი ხარ შორის მათსა.,
