წორსა ზედა. და იყო მეათერთმეტესა წელსა, ერთსა თჳსასა, იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;
ძეო კაცისაო, ამისთჳს რამეთუ თქუა წორ იჱრუსალემსა ზედა ვაშა, შეიმუსრა, წარწყმდეს წარმართნი, მოაქცია ჩემდა; სავსე იგი მოოჴრებულ არს.
ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შენ ზედა, სორ, და აღმოვიყვანნე შენ ზედა ერნი მრავალნი, ვითარცა Page of ms. J: B85r იგი/ აღმოჴდის ზღუაჲ ღელვითა თჳსითა.
და დაამჴუნენ ზღუდენი შენნი, და დაარღჳნენ გოდოლნი შენნი, და განვაქრიო მიწაჲ მისი მისგან, და მივსცე იგი კლდედ მოწრფელებულად.
საჴმობელად ბადეთა იყოს შორის ზღუასა, რამეთუ მე უფალი ვიტყოდე, იტყჳს ადონაჲ უფალი; და იყოს იგი წარსატყუენველ წარმართთა.
და ასულნი მისნი ველსა ზედა მახჳლითა დაეცნენ, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.
რამეთუ ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე მოვავლინო შენ ზედა, სორ, ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილონისაჲ, ჩრდილოჲთ; მეფჱ მეფეთაჲ არს იგი, ცხენებითა და ეტლებითა და მჴედრებითა და კრებულითა ნათესავთა მრავალთაჲთა ფრიად.
ამან ასულნი შენნი, რომელნი იყვნეს ველსა გარე, მახჳლითა მოსწყჳდნეს, და მოგცნეს შენ ზედა მჴუმილნი, და გარე-მოგაშენოს ზღუდე, და მოგადგას შენ ლაშქარი, და მოგადგინოს ერი ჭურვილი, და ლახურები მისი შენ წინაშე მოგადგას.
ზღუდენი შენნი და გოდოლნი შენნი დაამჴუნეს მახჳლითა თჳსითა,
სიმრავლითა ჰუნეთა მისთაჲთა დაგფაროს შენ მტუერმან მისმან, და ჴმისაგან ცხენთა მისთაჲსა და ეტლების-თუალთა <ეტლთა> მისთაჲსა შეიძრნენ ზღუდენი შენნი, შესლვასა მას მისსა ბჭეთა შენთა, ვითარცა ვინ შევალნ ქალაქად ველით.
საჭურველითა ცხენთა მისთაჲთა დაითრგუნნენ უბანნი შენნი, ერი შენი მახჳლითა მოსრას, და სიმტკიცე ძალისა შენისაჲ ქუეყანად დასცეს.
და წარმოიღოს ძალი შენი, და წარტყუენოს ყოველი ნაყოფი შენი, და დასცეს ზღუდე შენი, და სახლნი გულის-სათქუმელნი შენნი დაარღჳნეს, და ქვანი შენნი და ძელი შენი და მიწაჲ შენი შორის ზღუასა შთაყაროს.
და დააცხრვოს Page of ms. J: B85v სიმრავლე სახიობელთა შენთაჲ, და ჴმაჲ შემასხმელთა შენთაჲ/ არღარა ისმეს მერმე.
და მიგცე შენ კლდესა მყარსა ზედა, საჴმობელად ბადეთა იყო შენ, და არა აღიშჱნო, რამეთუ მე უფალი ვიტყოდე; იტყჳს ადონაჲ უფალი.
რამეთუ ამას იტყჳს უფალი უფალი სორსა, ჴმისაგან დაცემისა შენისა სულთქუმასა შენსა წყლულებათათჳს მოკლვასა მახჳლითა შორის შენსა შეიძრნენ ჭალაკნი.
და გარდამოჴდენ საყდართაგან მათთა ყოველნი მთავარნი ნათესავთა ზღჳსათანი, და აღიჴადნენ გჳრგჳნნი მათნი თავთაგან მათთა, და სამკაულნი თითოფერნი განიძარცუნენ, განკრთომით განჰკრთენ, და ქუეყანასა დასხდენ, და შეშინდენ წარწყმედისათჳს შენისა, და კუნესოდიან შენ ზედა.
და აღიღონ შენ ზედა გოდებაჲ, და გრქუან შენ, ვითარ დაირღჳ ზღჳთ, ქალაქი ეგე ქებული, რომელმან მიეც შიში შენი გარემო მკჳდრთა შენთა.
და შეეშინეს ჭალაკთა დღითგან დაცემისა შენისაჲთ.
რამეთუ ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ოდეს დაგდვა შენ ქალაქად მოოჴრებულად; ვითარცა ქალაქნი არა დამკჳდრებულნი, რაჟამს აღმოიყვანო შენ ზედა უფსკრული, და დაგფარონ შენ წყალთა მრავალთა.
და შთაგიყვანო შენ შთამავალთა თანა მღჳმისათა ერისა მის საუკუნოჲსა, და დაგამკჳდრო შენ სიღრმესა ქუეყანისასა ვითარცა ოჴერი საუკუნე, და შთამავალთა თანა მღჳმისათა რაჲთა არა დაიმკჳდრო, არცა აღსდგე ცხორებასა.
წარსაწყმედელად მიგცე შენ, და არღარა იყო მერმე უკუნისამდე, იტყჳს ადონა<ჲ> უფალი.;
