ჲზ̂. ალეფვითარ მრუმე იქმნა ოქროჲ: გარდაიქცა ვეცხლი კეთილი: განიბნინეს ქვანი ნოიდანი დასაბამსა ზედა ყოველთა გამოსავალთასა.
ჲჱ̂. ბეთ ძენი სიონისანი აღმაღლებულნი უფროჲს ოქროჲსა ვითარ შეირაცხნეს ჭურჭრად კეცისად ქმნულად ჴელითა მეკეცისაჲთა.
ჲთ̂. გამელ და ვეშაპთაცა განიძარცუნეს ძუძუნი, აწოებდეს ლეკუთა მათთა: ასულნი ერისა ჩემისანი უკურნებელ იქმნნეს ვითარცა სირნი უდაბნოსა შინა.
ო̂. დალეთ განექუა ენაჲ სასასა მათსა წყურილითა: ნინველნი ითხოვდეს პურსა, და არა ვინ იყო განმყოფელ მათა.
ოა̂. ჰჱ რომელნი ჭამდეს საჭმელსა ფუფუნებისასა, განირყუნნეს იგინი გამოსავალთა ზედა, განპოხილნი მეწამულსა ზედა შეიბღალნეს სკორესა.
ობ̂. ვავ და განდიდნა უშჯულოებაჲ ასულისა ერისა ჩემისაჲ უფროჲს სოდომეთისაჲ, რომელ დააქცია დაქცევითა საუკუნოჲთა, და არა ვინ ილმნა ჴელნი მას შინა.
ოგ̂. ზჱ განწმიდნეს მლოცველნი მისნი უფროჲს თოვლისა: განსპეტაკნეს უფროჲს სძისა, და განწითნა ფერი მათი უფროჲს ქვისა საფირონისა.
ოდ̂. ხეთ დაშავნა უფროჲს ნაჴშირისა ფერი მათი: უცნაურ იქმნნეს გამოსავალთა ზედა მათთა, და ექუა ტყავი მათი ძუალთა ზედა მათთა: განჴმეს და დაიმუსრნეს ვითარცა შეშანი.
ოე̂. ტეთ Page of ms. J: B53v კეთილ იყვნეს წყლულებანი/ მახჳლისანი ვიდრე წყლულებასა სიყმილისასა, ვზრუნავ დაგუმერილთა ზედა ნაშობთაგან ხეთა მაღნარისათა.
ოვ̂. ჲოდ ჴელითა დედათა მოწყალეთაჲთა შეიგბნეს ყრმანი მათნი, იქმნნეს იგინი საჭმლად მათა შემუსრვასა ასულისა ერისა ჩემისასა.
ოზ̂. ქაფ აღასრულა უფალმან გულის-წყროსაჲ თჳსი, მიჰფინა რისხვაჲ თჳსი: აღაგზნა ცეცხლი სიონს შინა, და შეჭამნა საფუძველნი მისნი.
ოჱ̂. ლამედ არა ჰრწმენა მეფეთა ქუეყანისათა და ყოველთა მკჳდრთა სოფლისათა, რამეთუ შევიდოდა მტერი და მაჭირვებელი ბჭეთა იჱრუსალემისათა.
ოთ̂. მემ ცოდვათაგან წინაწარმეტყუელთა მისთასა და უშჯულოებათაგან მღდელთა მისთასა, რომელნი დასთხევდეს სისხლსა მართალსა.
პ̂. ნოჳნ დაეცნეს ჭაბუკნი მისნი გამოსავალთა მისთა: შეიბღალნეს სისხლითა, უძლურებითა მათითა შეიჭამნეს სამოსლითურთ მათით.
პა̂. სამქათ განეშორენით არა-წმიდათაგან არა-წმიდად. მრქუეს ჩუენ, განეშორენით არა-წმიდათაგან, განეშორენით, და ნუ შეეხეგით მათ, რამეთუ განარისხეს. არქუთ წარმართთა შორის, არღარა შესძინოთ მწირობად წინაშე პირსა უფლისასა.
პბ̂. ეჲ თუალთა ჩუენთა მოაკლდა შეწევნისაგან ჩუენისა ცუდად სტუანვისაგან ჩუენისა, რამეთუ ვხედევდით ნათესავსა ვერ განმარინებელსა.
პგ̂. ფჱ პირი უფლისაჲ ნაწილ მათა, არღარა შესძინოს მოხილვად მათა, რამეთუ არა თუალ-ახუნეს მღდელთა, და არცა შეიწყალნეს მოხუცებულნი.
პდ̂. წადე მონადირნეს ყრმანი ჩუენნი, რაჲთა არა შევიდოდიან უბნებსა ჩუენსა, კუალნი ჩუენნი უჩინო იქმნ<ნ>ეს, და მოგუეახლა ჟამი ჩუენი: აღესრულნეს დღენი ჩუენნი, მოიწია უოხჭნოებაჲ ჩუენი.
პე̂. კოფ მალე არიან მდევარნი ჩუენნი უფროჲს ორბთა ცისათა: მთათა ზედა განითხინნეს, უდაბნოსა ზედა გჳმზირდეს ჩუენ.
პვ̂. რეშ სულ პირისა ჩუენისა ქრისტჱ უფალი, შეიპყრა იგი განპრწნილებათა შინა მათთა, რომლისა ვთქუთ: საგრილსა მისსა ქუეშჱ ვცხონდებოდით შორის წარმართთა.
პზ̂. შინ/ Page of ms. J: B54r იხარებდ და იშუებდ, ასულო იდუმიაჲსო, რომელ დამკჳდრებულ ხარ ქუეყანასა უზისს, რამეთუ შენ ზედაცა მოიწიოს სასუმელი უფლისაჲ: ჰსუა და დაითრო და წარმოსთხიო.
პჱ̂. თავ მოაკლდა უშჯულოებაჲ შენი, ასულო სიონისაო, არღარა შესძინოს წარტყუენვად მერმე: აღხილვა ვყო უშჯულოებათა შენთა, ასულო სიონისაო, განცხადნა უღმრთოებანი შენნი. . .
