უკუეთუ მოიქცეს ისრაჱლი, თქუა უფალმან, ჩემდა მოიქცეს, და გან-თუ-იშოვრნეს საძაგელნი პირისაგან მისისა, და შეიშინოს პირისაგან ჩემისა.
და ფუცოს; ცხოველ არს უფალი, ჭეშმარიტებით და განკითხვით და სიმართლით, და აკურთხევდენ მას ნათესავნი, და მისგან აქებდენ ღმერთსა იჱრუსალემს.
რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა; ითერძეთ თერძულები, და ნუ სთესავთ ეკალთა ზედა.
წინადაიცჳთეთ ღმრთისა თქუენისა მიმართ, და წინადაიცჳთეთ წინადაცუეთილებაჲ გულთა თქუენთაჲ კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა. ნუ Page of ms. J: A102v უკუე გამოჴდეს ვითარცა ცეცხლი გულის/-წყრომაჲ ჩემი; აღატყდეს და არა ვინ იყოს დამშრეტელ პირისაგან უკეთურებისა სლვათა თქუენთაჲსა.
მიუთხართ ჰურიასტანსა და მიისმინ შორის იჱრუსალემსა; თქუთ; აუწყეთ ნესტჳთა ქუეყანასა ზედა; ღაღად-ყავთ ფრიად და არქუთ.
და შეკერბით და შეხჳდეთ ქალაქთა მოზღუდვილთა; აღდეგით და ივლტოდით სიონდ, ისწრაფეთ და ნუ დასდგებით, რამეთუ მე ძჳრსა მოვავლინებ ჩრდილოჲთ და მუსრვასა დიდსა.
გამოჴდა ლომი საყოფლით თჳსით <მოსპოლვად ნათესავთა>, წარიღო და განვიდა ადგილით მისით დადებად ქუეყანისა შენისაჲ აღსაოპრებელად, და ქალაქნი შენნი დაეცნენ, რამეთუ არა იყო მაშჱნებელ მათა.
ამას ზედა მოირტყით ძაძაჲ და იტყებდით და გოდებდით, რამეთუ არა გარე-მიიქცია რისხვაჲ გულის-წყრომისა უფლისაჲ თქუენგან.
და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი, წარწყმდეს გული მეუფისაჲ და გული მთავართაჲ, და მღდელნი შესულბენ, და წინაწარმეტყუელთა დაუკჳრდეს.
და ვთქუ; ჵ უფალო უფალო, ანუ ტყუვილით მე შეიტყუვე ერი ესე და იჱრუსალემი, რამეთუ იტყოდე, მშჳდობა იყოს თქუენდა; და აჰა ესერა მიიწია მახჳლი სულად მათამდე.
მას ჟამსა შინა ჰრქუან ერსა მას და იჱრუსალემსა ვითარმედ სული მაცთუნებელი უდაბნოსა ზედა, გზაჲ ასულისა ერისა ჩემისაჲ არა განწმედილ არცა სიწმიდე.
სული სავსებისაჲ ამათგან მოვიდეს ჩემდა; აწ მეცა ვიტყოდი საშჯელსა ჩემსა მათა მიმართ.
აჰა ესერა ვითარცა ღრუბელი აღმოვიდეს, და ვითარცა ნიავქარი ეტლები მისი. უმალჱს ორბთა ცხენნი მისნი, ვაჲ ჩუენდა, რამეთუ დავგლახაკენით.
განიბანე უკეთურებისაგან გული შენი იჱრუსალემ, რაჲთა განერე, ვიდრემდის იპოვნენ შენ თანა ზრახვანი სალმობათა შენთანი.
რამეთუ ჴმაჲ ღაღადებისაჲ დანით მოიწიოს, და ისმეს სალმობაჲ მთავართაგან ეფრემისთა.
მოიჴსენენით ნათესავნი, ესერა მოვლენ იჱრუსალემდ, მიუთხართ, აჰა Page of ms. J: A103r ესერა/ გუნდი მოვალს ქუეყანით შორით, და მისცეს ქალაქთა იუდაჲსთა ჴმაჲ მათი.
ვითარცა მცველნი აგარაკისანი იყვნეს გარემო მისა, რამეთუ მე შეურაცხ-მყავ, იტყჳს უფალი.
გზათა შენთა და სლვათა შენთა გიყვეს შენ <ესე>; ესე არს უკეთურებაჲ შენი, რამეთუ მწარე არს შენდა, რამეთუ მიიწია გულად შენდა.
მუცელი ჩემი მუცელი ჩემი მელმის, და გულის-ჴმის-საყოფელნი გულისა ჩემისანი, კუნესის სული ჩემი, და გული ჩემი მეჴების, ვერ დავდუმნე, რამეთუ ჴმაჲ ნესტჳსაჲ ესმა სულსა ჩემსა, ღაღადებაჲ ბრძოლისაჲ,
და უბადრუკებისაჲ; შემუსრვასა ჰხადის, რამეთუ უბადო იქმნა ყოველი ქუეყანაჲ; მეყსეულად დამდაბლდა კარავი ჩემი, განსთქდეს ეზონი ჩემნი.
ვიდრემდის ვხედვიდე მეოტთა, და მესმოდის ჴმაჲ ნესტუთაჲ;
რამეთუ მთავართა მათ ერისა ჩემისათა მე არა მიცნეს. შვილნი უგუნურნი არიან და არა გონიერნი, ბრძენ არიან ძჳრის-საქმედ, ხოლო კეთილისა საქმჱ ვერ გულის-ჴმა-ყვეს.
მივხედე ქუეყანასა, და არა რაჲ ჩნდა; და ცასა, და არა იყო ნათელი მისი.
ვიხილენ მთანი, და ესერა იყვნეს შეძრწუნებულ, და ყოველნი ბორცუნი ირყეოდეს;
მივხედე და აჰა ესერა არა იყო კაცი, და ყოველნი მფრინველნი ცისანი დანებულ იყვნეს.
მივხედე და ესერა კარმელი ოჴერ იყო, და ყოველნი ქალაქნი მომწუარ იყვნეს ცეცხლითა პირისაგან უფლისა, და პირისაგან რისხვისა გულის-წყრომისა მისისა განიჴნეს.
ესრე იტყჳს უფალი; უდაბნო იყოს ყოველი ქუეყანაჲ, ხოლო ოხჭნება ხოლო არა ვყო ამას ზედა.
იგლოვდინ ქუეყანაჲ, და დაბნელდინ ცაჲ ზესკნელ, რამეთუ ვთქუ; განმზადებულ ვარ, და არა შევინანო, მივჰმართე, Page of ms. J: A103v და არა უკმოვიქეც მისგან.
ჴმისაგან მჴედართაჲსა და გარდაცუმულთაგან მშჳლდთა ივლტოდა ყოველი ქუეყანაჲ, შეძურეს ქუაბებსა, და სერტყთა შინა დაემალნეს, და კლდეებსა/ ზედა აღვიდეს, და ყოველი ქალაქი მათი დაეტევა. არა დაშჱნებულ არს მათ შინა კაცი.
და შენ უბადრუკმან რაჲ მე ჰყო, შე-თუ-იმოსო მეწამულითა, და შეიმკო სამკაული ოქროჲსაჲ, და იცხო <თუ> თუალთა შენთა საგლემველი. ცუდადვე იყოს შუენიერებაჲ შენი; განგიშორეს შენ ტრფიალთა შენთა; სულსა შენსა ეძიებდენ.
რამეთუ ჴმაჲ ვითარცა სალმობისაჲ მესმა; კუნესისა შენისაჲ ვითარცა პირველად მშობელისაჲ, ჴმაჲ ასულ<ი>სა სიონისაჲსა განერეს და დაჰჴსნდეს ჴელნი მისნი. ვაჲ მე, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა მოსრვილთა ზედა.;
