და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო და თქუა; მივედ და აღმოუკითხე <ყურთა> ძეთა ისრაჱლისათა; მიუგე და არქუ,
ესრე იტყჳს უფალი; მოვიჴსენე წყალობით სიჭაბუკე შენი და სიყუარული სრულებისა შენისაჲ შედგომასა შენსა წმიღასა ისრაჱლისასა, თქუა უფალმან, უდაბნასა ქუეყანასა და უთესველსა.
წმიდა უფლისა ისრაჱლი, დასაბამ ნაყოფთა მისთა, ყოველნი მჭამელნი მისნი ინანდენ.
ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ სახლმან იაკობისმან, და ყოველთა ტომთა სახლისა ისრაჱლისათა.
ესრე იტყჳს უფალი; რაჲ პოვეს მამათა თქუენთა ჩემ თანა შეცოდებაჲ, რამეთუ განდგეს იგინი ჩემგან შორად, და შეუდგეს იგინი კუალსა ცუდთასა, და ამაო იქმნნეს,
და არა თქუეს; სადა არს უფალი გამომყვანებელი ჩუენი ქუეყანით ეგჳპტით, რომელი გჳძღოდა ჩუენ უდაგნოსა, ქუეყანასა უცხოსა და უგზოსა, Page of ms. J: A99v ქუეყანასა ურწყულსა და უნაყოფოსა, და აჩრდილსა სიკუდილისასა,/ ქუეყანასა რომელსა არა სრულ იყო მუნ კაცი, არცა დაიმკჳდრა მუნ ძემან კაცისამან.
და შეგიყვანენ თქუენ კარმელსა ჭამად თქუენდა ნაყოფთა მისთა კეთილთა; და შეხუედით და შეაგინეთ ქუეყანაჲ იგი ჩემი, და სამკჳდრებელი ჩემი დასდევით საბილწებელად.
მღდელთა არა თქუეს; სადა არს უფალი, <და> მეცნიერთა მათ შჯულისათა არა მიცოდეს მე, და მწყემსნი უღმრთოებდეს ჩემდამო, და წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს ბაალისგან, და კუალსა ურგებსა შეუდგეს.
ამისთჳს კუალად გეშჯოდი თქუენ, იტყჳს უფალი, და შვილთა მიმართ ძეთა თქუენთასა ვეშჯოდი ვე, თქუა უფალმან
და აწ წიაღ-ვედით ჭალაკთა ქეტიმისთა, და იხილეთ, და კედარდ წარავლინეთ და ცანთ ფრიად, უკუეთუ იქმნა ესე-მლევანი.
ცვალნენ თუ წარმართთა ღმერთნი მათნი, და იგინი არა არიან ღმერთ, ხოლო ერმან ჩემმან ცვალა დიდებაჲ ჩემი, რომლისაგან არა რაჲ ერგოს.
და უკჳრდა ცათა ამას ზედა, და შეძრწუნდა უმეტესად ქუეყანაჲ, თქუა უფალმან.
რამეთუ ორი ბოროტი ქმნა ერმან ჩემმან, მე დამიტევეს წყაროჲ წყლისა ცხოველისაჲ, და აღმოთხარეს თავისა მათისა ჯურღმული პურელოანი, რომლითა ვერ უძლონ დაპყრობად წყლისა.
მონაჲ ნუ არს ისრაჱლი, ანუ სტრუკი არს იაკობი, რამეთუ სატყუენველ იქმნა.
მის ზედა იბრდღუვნდენ ლომნი, და გამოსცენ ჴმაჲ მათი, რომელთა დადვეს ქუეყანაჲ მისი განსარყუნელად, და ქალაქები მისი დაიქცა უმკჳდროებისაგან. Page of ms. J: A100r
რამეთუ მერმე ძეთაცა მემფისათა და ტაფნაჲსათა გიცნეს შენ,/ და გეკიცხევდეს შენ, რაჲ ესე გიყო შენ დატევებამან ჩემმან,
იტყჳს უფალი.
და აწ რაჲ ძეს შენი და გზისა ეგჳპტისაჲ სუმად შენდა წყალი გეონისაჲ, და რაჲ ძეს შენი და გზისა ასურეთისაჲ სუმად შენდა წყალი მდინარეთაჲ.
განსწავლენ შენ განდგომილობამან შენმან, და უკეთურებამან შენმან გამხილენ შენ, და გულის-ჴმა-ყავ და იხილე, რამეთუ მწარე და ბოროტ არს შენდა დატევებაჲ, თქუა უფალმან ღმერთმან შენმან, და არა მთნდი შენ, იტყჳს უფალი ღმერთი შენი.
რამეთუ დასაბამითგან შეჰმუსრე უღელი შენი, და განჰხეთქენ აპაურნი შენნი, და სთქუ, არა გმონო შენ, არამედ მივიდე ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა, და ქუეშჱ ყოველსა ხესა საგრილსა მუნ განვსცუთე სიძვითა ჩემითა.
ხოლო მე დაგნერგე შენ ვენაჴად ნაყოფიერად ყოვლად ჭეშმარიტად; ვითარ გარდაიქეც სიმწარედ ვენაჴი ეგე უცხოჲ.
და გან-თუ-იბანო ბავრუკითა, და განამრავლნე შენდად განსაწმედელნი, შეგინებულვე იყო უშჯულოებათა შინა შენთა წინაშე ჩემსა, თქუა უფალმან.
ვითარ იტყჳ ვითარ<მედ> არა შევიგინე, და კუალსა ბაალისსა არა მივედ. იხილენ გზანი შენნი სამარობანსა, და ცან რაჲ გიქმნიეს შენ, მწუხრი ჴმითა თჳსითა გოდებდა.
გზანი მისნი განაფართნა წყალთა ზედა უდაბნოჲსათა, გულის-თქუმითა სულისა თჳსისაჲთა იკრვოდა; მიეცა; ვინ მოაქციოს იგი. ყოველნი რომელნი ეძიებდენ მას არა დაშურენ, სიმდაბლესა შინა მისსა პოვონ იგი.
მოაქციენ ფერჴნი შენნი გზისაგან ფიცხლისა, და ჴორჴი შენი წყურიელისა გან; და მან თქუა, განვძლიერდე და არა გერჩდე შენ, რამეთუ შეიყუარნა უცხონი, და კუალსა მათსა მისდევდა. Page of ms. J: A100v
ვითარცა ჰრცხუენინ მპარავსა რაჟამს დაეპყრის, ეგრე ჰრცხუენოდის ძეთა ისრაჱლისათა მათ, და მეფეთა მათთა, და მთავართა/ მათთა, და მღდელთა მათთა, და წინაწარმეტყუელთა მათთა.
ჰრქუეს ძელსა, მამაჲ ჩემი ხარი შენ, და ქვასა; შენ გიშობიე მე. და მოიქცინეს ჩემდა ზურგნი და არა პირნი მათნი, და ჟამსა ძჳრისა მათისასა თქჳან, აღდეგ და განგუარინენ ჩუენ.
და სადა არიან ღმერთნი შენნი რომელ იგი ჰქმენ შენ, აღ-სამე-დგენ და განგარინონ შენ ჟამსა ჭირისა შენისასა, რამეთუ სწორად რიცხუთა ქალაქთა შენთასა იყვნეს ღმერთნი შენნი, იუდა, და სწორად რიცხუთა გამოსავალთა იჱრუსალემისათა უზორვიდეს ბაალსა.
რაჲსა და იტყჳთ ჩემდამო; ყოველნი თქუენ უღმრთო იქმნენით, და თქუენ ყოველნი უშჯულოებდით ჩემდამო, იტყჳს უფალი.
ცუდად მოვსრენ შვილნი თქუენნი. მოძღურებაჲ თქუენ არა შეიწყნარეთ, მახჳლმან შეჭამნა წინაწარმეტყუელნი თქუენნი ვითარცა ლომმან მომსრველმან, და არა შეიშინეთ.
ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ. ესრე იტყჳს უფალი; უდაბნო ნუ ვექმენ სახლსა ისრაჱლისასა, ანუ ქუეყანა დაყამირებულ. რაჲსათჳს თქუა ერმან ჩემმან, უუფლო ვიყვნეთ და შენდა არღარა მოვიდეთ მერმე.
და-ნუ-ივიწყოსა სძალმან სამკაული თჳსი, და ქალწულმან მკ<ე>რდის სამკაული ზოსტერი თჳსი, ხოლო ერმან ჩემმან დამივიწყა მე დღეთაგან, რომელთა არა არს რიცხჳ.
აწ რაჲ კეთილ მოიზაკო გზათა შენთა თხოვად სიყუარულისა. არა ესრე, არამედ შენცა უკეთურებდე შებილწებად გზათა შენთა.
და ჴელთა შინა შენთა იპოვა სისხლი სულთა უბრალოთაჲ; არა თუ გუერდის თხრასა ვპოვენ იგინი, არამედ ყოველთა თანა მუხანა.
და სთქუ ვითარმედ უბრალო ვარი მე, და გარე-მიიქვცინ გულის-წყრომაჲ მისი ჩემგან. აჰა ესერა მე გეშჯი შენ, რამეთუ სთქუ ვითარმედ არა ვცოდე. Page of ms. J: A101r
რამეთუ შეურ/აცხ-ვიყავ ფრიად დარჩოდებად გზათა შენთა, და ეგჳპტითცა სირცხჳლეულ იქმნე, ვითარცა სირცხჳლეულ იქმენ ასურასტანით, რამეთუ ამიერ <სა>დაცა გან-ვე-ხჳდე და ჴელნი შენნი თავსა ზედა შენსა დაისხნე, რამეთუ განიშოვრა უფალმან სასოებაჲ შენი, და არა წარემართო მათ შინა.
