ვაჲ ქუეყანასა ნავთა ფრთეთასა მიერ კერძო მდინარესა ეთიოპისასა,
რომელი წარავლინებს ზღუასა ზედა მძევლებსა და სამოციქულოჲ წიგნები ზედა წყალთა. რამეთუ ვიდოდიან მოციქულნი მალენი ნათესავთა მიმართ შორიელთა, და უცხოთა ერისა ბოროტისა, ვაჲ მიერ კერძო ნათესავსა უსასოსა და დათრგუნვილსა. აწ აღჭრნენ მდინარენი ქუეყანისანი ყოველთა.
ვითარცა სოფელი დამკჳდრებული დაეშენოს სოფელი მათი: ვითარცა ნიში აღიღოს მთისაგან, და ვითარცა ჴმაჲ საყჳრისაჲ სასმენელ იყოს.
რამეთუ ესრე მრქუა მე უფალმან: კრძალულებაჲ იყოს ჩემსა ქალაქსა. ვითარცა ნათელი ცხელსა შოვა-სამხრის, და ვითარცა ღრუბელი ცუარისაჲ დღეთა არისათა იყოს
უწინარეს მკისა. რაჟამს დაესრულის ყუავილი, და კაწახი ყუავინ ყუავილსა შინა, გამოკაწახნებინ, და მოჰკუეთის ტევნები მცირე მანგლითა: და ნასხლევსა მოშჭრინ, და მოჰკუეთნ.
და დაუტევის ერთბამად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა. და შეკრბენ მას ზედა მფრინველნი ცისანი, და მჴეცნი ქუეყანისანი მას ზედა მოვიდენ.
მას ჟამსა შინა შეიწიროს ძღუენი უფლისა საბაოთისა ერისაგან ჭირვეულისა, და ურვ<ილ>ისა, და ერისაგან დიდისა ამიერითგან, და უკუნისამდე ჟამთა ერისაგან მოსავისა და დათრგუნვილისა. რომელი არს ადგილსა მდინარისა სოფლისა მისისასა, ადგილსა სადა იგი სახელი უფლისაჲ საბაოთისი წოდებულ არს მთაჲ სიონი.
