სიტყჳსა-ებრ ეფრემისა სამართალიცა მისი მიეღო ისრაჱლსა შორის, და დაუდვა {ბ<ა>ა}ლს, და მოკუდა.
{და} შ{ეს}ძინა ცოდვად, {და იქმნ}ეს თავისა მათისა კე{რპი ვე}ცხლისაგან მათი{სა გამო}დნობით {ხატად} კერპი{სა, ქმნული} ხუროჲ{საჲ, აღსრუ}ლებუ{ლი მათა. და} მათ თქუან; დაუკლნეთ კაცნი, რამეთუ ჴორცნი მოაკლდეს.
ამისთჳს იყვნენ იგინი ვითარცა ღრუბელნი განთიადისანი, და ვითარცა ცუარი ცისკრისაჲ წარმავალი, და ვითარცა მტუერი კალოჲსაჲ, და ვითარცა ორთქლი ცრემლთაჲ.
მე უფალი ღმერთი შენი, რომელმან დავამყარე ცაჲ, და დავჰბადე ქუეყანაჲ, რომლისა ჴელთა შექმნნეს ყოველნი ერნი ცათანი, და არა გიჩუენენ იგინი შენ მისლვად და შედგომად მათა, და მე აღმ{ოგ}იყვანე შენ ქუეყანი{თ ეგ}ჳპტით; და ღმერთი {თჳნ}იერ ჩემსა არა/ Page of ms. O: 377r {იცნა}, და {არა} არს ჩემსა {გარეშჱ} მაცხოვარი.
მე გმწყსი{დ შენ ქუეყანასა მას უშჱნ}სა {უდაბნ}ოსა მას ზედა,
{მსგავსად საძო}ვარ{თა მათთა და გან}ძღეს მაძღრივ, და აღმაღლდეს გუ{ლნი მ}ათნი, და ამისთჳს და {მივიწყეს} მე.
და ვექ{მნე მათ} ვითარცა ავაზანი {და ვითარცა ვ}ეფხი გზ{ას}ა ზედ{ა ასურასტანელთასა}.
{შევ}ემთხჳ{ო მათ ვითარცა დათჳ} განკრთო{მილი, და გან}ვხეთქო {შეჴსული} გულისა {მათისაჲ}; და {შეჭ}ამნენ ი{გინი ლეკ}უთა {მაღნარისათა} მუნ, და მჴეც{თა ველურთა} განხე{თქნენ იგინი.
განჴ}რწნილე{ბასა შინა} ისრჱლი ვინ შეგ{ეწიოს;
სადა} არს მეფჱ იგი {შენი; განგარინენ} შენ {ყოველთა ქალაქთა შენთა}; გშჯი{დენ შენ რომელისაჲ სთქუ; მომეც მე მეფჱ და მთავარი.
და მიგცე შენ მეფჱ რისხვითა ჩემითა, და მაქუნდა გულის-წყრომასა ჩემსა.
შეკრებული სიცრუვისაჲ ეფრემ; დაფარული ცოდვაჲ მისი.
სალმობანი ვითარცა შობადისანი მოუჴდენ მას. ესე არს შვილი შენი გონიერი, რამეთუ ვერ შეუდგეს შემუსრვასა შვილთასა.
ჴელისაგან ჯოჯოხეთისა ვიჴსნნე იგინი, <სიკუდილისაგან განგარინნე იგინი. აწ> სადა არს საშჯელი შენი სიკუდილო; სადა არს საწერტელი შენი ჯოჯოხეთო. ნუგეშინის-ცემაჲ დაფარულ არს თუალთაგან ჩემთა.
რამეთუ მან ძმათა შორის განწვალოს; მოავლინოს ქარი სიცხისაჲ მათ ზედა უფალმან უდაბნოჲთ, და განაჴმნეს გ}ამოსადინ{ელნი Page of ms. O: 377v მათნი, დ}ა განრყუნ{ნეს წყარო}ნი მისნი./ ამ{ან განაჴმოს} ქუეყანაჲ {მისი, და ყოველი ჭურჭერი გულის-სათქუმელი <მისი>.:
