და დასცხრა აღსარებისაგან ტობი.
იყო ორმეოცდაათექუსმეტის, ოდეს წარწყმიდნა თუალნი და შემდგომად რვისა წლისა აღიხილნა და იქმოდა ქველის-საქმესა, და შესძინა შიში უფლისა ღმრთისა და აუარებდა მას.
და ფრიად დაბერდა და მოუწოდა ძესა თჳსსა ტობიას და ექუსთა ძის-წულთა თჳსთა და ჰრქუა მათ; წარიყვანენ ძენი შენნი, რამეთუ განსლვასა ცხორებისასა ზედა ვდგა მე,
და წარვედ ხუჟიკეთა შვილითურთ; მრწამს მე, რამეთუ რაოდენსა იტყოდა იონა წინაწარმეტყუელი ნინევისათჳს: იყოს დაქცევად არს; ხოლო ხუჟიკეთს იყოს მშჳდობაჲ ვიდრე ჟამად რაოდენადმდე. რამეთუ ძმანი ჩუენნი ყოველსა ქუეყანასა განიბნინენ ქუეყანისა მისგან კეთილისა. და იერუსალემი იყოს ოჴერ, და სახლი ღმრთისაჲ, რომელ არს მუნ შინა, დაიწუეს და ოჴერ იყოს ვიდრე ჟამ რაოდენმე.
და კუალად შეიწყალნეს იგინი ღმერთმან და მოიქცინეს ქუეყანასა მათსა, და აღაშენონ სახლი იგი; არამედ არა ვითარ პირველ, ვიდრემდე აღივსნენ ჟამნი საუკუნენი. და ამისა შემდგომად მოიქცენ ტყუეობისაბან და აღაშენონ იერუსალემი პატიოსნად. და სახლი ღმრთისაჲ მას შინა აღეშენოს ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა შენებულითა დიდებულითა; ვითარცა იტყოდეს მისთჳს წინაწარმეტყუელნი.
და ყოველნი წარმართნი მოიქცენ ჭეშმარიტად და ეშინოდის უფლისა ღმრთისა. და დაჰფლნე კერპნი მათნი ქუეყანასა. და აკურთხევდეს ყოველი თესლები უფალსა.
და ერი მათი აკურთხევდეს ღმერთსა და აღამაღლოს უფალმან ერი Page of ms. J: 103r თჳსი და უხაროდის ყოველთა მოყუარეთა უფლისა ღმრთისათა ჭეშმარიტებით და სიმართლით, და ჰყოფდენ წყალობასა ძმათა ჩუენთასა.
და აწ, შვილო, წარვედ ნინევით და ნანდჳლვე იყოს, რომელსა იტყოდა წინაწარმეტყუელი.
ხოლო შენ დაიმარხენ სჯულნი და ბრძანებანი, და შენ, შვილო, იყავ მოწყალების-მოყუარე და მართალ, რაჲთა კეთილი გეყოს შენ. დამფალ მე და დედაშენი კეთილად და ნუღარა იყოფი ნინევს შინა,
შვილო, უწყი, რაჲ-იგი უყო ადამ აქიაკაროსს, მპოხელსა თჳსსა, ვითარ-იგი ნათლისაგან შეიყვანა ბნელად; და ვითარ-იგი მიაგო მას უფალმან -- და აქიაკაროს განარინა, ხოლო მას მისაგებელი მიაგო და შთაჴდა იგი ბნელსა. მანასე იქმოდა ქველის-საქმესა და განერა იგი საბრჴისაგან სიკუდილისა, რომელი დაარწყუა მან თავისა თჳსისა; ხოლო ადამ შევარდა საბრჴესა და წარწყმდა.
და აწ, შვილო, იხილე მოწყალებაჲ რასა იქმს, და ვითარ-იგი სიმართლე იჴსნის. ხოლო ვითარ იგი ამას იტყოდა, მოაკლდა სული მისი ცხედარსა ზედა. და იყო იგი ას ორმეოცდაათექუსმეტის წლის. და დაჰფლეს იგი პატიოსნად.
და ოდეს მოკუდა ანა, დედამისი, დაჰფლა იგი მამისა თჳსისა თანა. ხოლო ტობია წარვიდა სარაჲს თანა, ცოლისა თჳსისა, და ძეთა მისთა თანა ეკბატანად ჰრაგუელისა, სიმამრისა თჳსისა.
და დაბერდა პატიოსნად და დაჰფლა სიმამრი და სიდედრი თჳსი დიდებულად და დაიმკჳდრა ნაყოფი მათი და ტობისი, მამისა თჳსისაჲ.
და მოკუდა იგი ას ოცდაშჳდისა წლისაჲ ეკბატანს ხუჟიკეთისასა.
და ესმა უწინარეს სიკუდილისა მისისა წარწყმედაჲ ნინევისაჲ, რამეთუ წარტყუენა იგი ნაბუქოდონოსორ და ასუიეროს. და განიხარა ვიდრე სიკუდიდმდე მისა.
