TITUS
Biblia Mcxetica
Part No. 491
Chapter: 7
Section: (a)
Verse: 1
აწ
არამე
განსაცდელი
არსა
ცხორებაჲ
კაცისაჲ
ქუეყანასა
ზედა
და
ვითარცა
მორეწისა
მდევრისა
ჟამი
მისი
?
Verse: 2
ანუ
ვითარცა
მსახური
,
რომელი
მოშიშ
არს
უფლისა
თჳსისა
და
ძრწინ
აჩრდილისა
მისისაგან
და
ვითარცა
მოსასყიდლე
,
რომელი
მოელინ
სასყიდელსა
თჳსსა
,
Verse: 3
ეგრეცა
მე
დავითმინენ
თთუენი
ცუდნი
და
ღამენი
სალმობათანი
მოცემულ
არიან
ჩემდა
.
Verse: 4
ოდეს
დავწვი
,
ვთქჳ
:
ოდესმე
იყოს
დღე
?
და
აღ-რა-ვდგი
,
კუალად
:
ოდესმე
მწუხრი
?
რამეთუ
აღვივსი
სალმობითა
მწუხრითგან
ვიდრე
განთიადმდე
.
Verse: 5
შესუარულ
არიან
ჴორცნი
ჩემნი
საძაგელებითა
მატლთათა
,
დავადნობ
მძორთა
ქუეყანისათა
წუთხისა
ხუეტითა
.
Verse: 6
ხოლო
ცხორებაჲ
ჩემი
არს
უსულმცირე
სიტყჳსა
,
წარწყმდა
ცუდითა
სასოებითა
.
Verse: 7
მო-უკუე-იჴსენე
,
რამეთუ
სული
არს
ცხორებაჲ
ესე
ჩემი
და
არღარა
მოქცევად
არს
თუალი
ჩემი
ხილვად
კეთილისა
.
Verse: 8
ვერ
განმიცდის
მე
თუალი
ჩემი
ხილვად
ჩემდა
,
თუალნი
შენნი
ჩემზედა
,
და
არღარა
ვარ
,
Verse: 9
ვითარცა
ღრუბელი
რა
გარდაწმდის
ცით
.
უკუეთუ
შთავიდეს
კაცი
ჯოჯოხეთად
,
არღარა
აღმოჴდეს
.
Verse: 10
არცა
მოიქცეს
სახლსა
თჳსსა
მერმე
,
არცაღა
იცნას
იგი
ადგილმან
თჳსმან
.
ბ
Verse: 11
აწ
უკუე
არცაღა
მე
ვერიდო
პირითა
ჩემითა
,
არამედ
ვიტყოდე
,
რამეთუ
ურვასა
შინა
ვარ
,
აღვაღო
სიმწარითა
სულისა
ჩემისათა
პირი
ჩემი
.
Verse: 12
აწ
უკუე
ზღუაჲ
მე
ვარ
ანუ
ვეშაპი
,
რამეთუ
დააწესე
ჩემ
ზედა
საცოჲ
?
Verse: 13
ვთქუ
,
ვითარმედ
:
ნუგეშინის-მცეს
მე
ცხედარმან
ჩემმან
.
და
აღვიხუნე
თავით
ჩემით
თჳსაგან
სიტყუანი
სასუენებელსა
ჩემსა
ზედა
.
Verse: 14
მაშინებ
მე
ძილსა
შინა
და
საჩუენებელითა
მწყლავ
მე
.
Verse: 15
განმაშორებ
სულისაგან
ჩემისა
საშუმინველსა
ჩემსა
და
სიკუდილითა
ძუალთა
ჩემთა
.
Verse: 16
არა
უკუე
ცხოველ-ყოფად
ვარ
,
რათამცა
დავითმინე
განმეშოვრე
ჩემგან
,
რამეთუ
ცუდ
არს
ცხორებაჲ
ჩემი
.
Verse: 17
რა
არს
კაცისა
,
რამეთუ
განადიდე
იგი
,
ანუ
რამეთუ
ერჩი
გონებასა
მისსა
?
Verse: 18
ანუ
მოხედვაჲ
მისი
ჰყოა
განთიადმდე
და
განსუენებად
მოიყვანო
იგი
?
Verse: 19
ვიდრემდე
არა
მიტევებ
მე
,
არცა
მაცადებ
მე
,
ვიდრემდე
შთავნთქნე
ნერწყუანი
ჩემნი
სალმობით
?
Verse: 20
უკუეთუ
მე
ვცოდე
,
რაჲმე
ძალ-მიც
შენდა
ყოფად
,
რომელმან-ეგე
იცნი
გონებანი
კაცთანი
.
რაჲსათჳს
მყავ
მე
მოქენე
შენდა
?
და
ვარ
შენდა
ტჳრთად!
Verse: 21
ანუ
რად
არა
ჰყვენ
უსჯულოებათა
ჩემთა
დავიწყებანი
და
განწმედაჲ
ცოდვათა
ჩემთაჲ
?
აწ
,
ესერა
,
მიწად
მივიქცევი
განთიადმდე
და
არღარა
ვიყო
.
Section:
This text is part of the
TITUS
edition of
Biblia Mcxetica
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 22.3.2021. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.