Սոյնպէս եւ կանայք հնազա́նդ լինել արանց իւրեանց. զի եթէ իցեն նոքա ապստա́մբք ՛ի բանէ անտի, յաղագս կանանց գնացից, եւ առանց բանին իսկ շահեսցին,
դիտե́լ երկիւղիւ զձեր պարկեշտ գնացս։
Որոց լինիցի́ ո́չ արտաքուստ հիւսիւք եւ ոսկեհո́ւռ ծամակալօք՝ կամ պաճուճեալ զգեստուք զարդ.
այլ ծածո́ւկ սրտին մարդն. անեղծութ(եամ)բ հնազանդութե(ան) եւ հանդարտութե(ան) հոգւոյն, որ է առաջի ա(ստուածո)յ բազմապատիկ։
Քանզի ա́յսպէս երբեմն եւ կանայք՝ որ յուսացեալ էին յա(ստուա)ծ, զարդարէին զանձինս հնազանդե́լ իւրեանց արանց։
Ո(ր)պ(էս) եւ սարրայ՝ զի հնազանդ էր աբրահամու. եւ տէ́ր իւր կոչէր զնա. որոյ եղերուքն դուք որդիք։ բարեգո́րծք էին, եւ ո́չ կասկածէին՝ եւ ո́չ ՛ի միոջէ ինչ երկիւղէ։
Սոյնպէս եւ արք իմաստու(թեամ)բ՝ բնակեսցեն ընդ նոսա. իբրեւ տկար անօթոյ առնիցեն պատիւ կանանց՝ եւ իբրեւ ժառանգակցա́ց շնորհացն կենաց. զի մի́ խափան լիցին աղօթիցն ձերոց։
Եւ գլուխ ամ(ենայն)ի, զի համամի́տք իցէք, համակարի́ք, եղբայրասէ́րք՝ ազնուագո́ւթք, խոնա́րհք։
Մի́ չար փոխանակ չարի հատուցանել, կամ բամբասանս ընդ բամբասանաց. այլ զնորին հակառակն՝ օրհնե́լ, զի յաա́յս իսկ կոչեցարուք՝ զի զօրհնու(թ)ի(ւն)ն ժառանգիցէք։
Զի որ կամի զկեանս սիրել, եւ զաւուրս իւր տեսանել ՛ի բարու(թ)ե(ան), լռեցուսցէ́ զլեզու իւր ՛ի չարու(թեն)է, եւ զշրթունս իւր ՛ի չխօսելո́յ զնենգութի(ւն)։
խոտորեսցի́ ՛ի չարէ, եւ արասցէ զբարի́. խնդրեսցէ́ զխաղաղութի(ւն), եւ երթիցէ́ զհետ ն(ո)ր(ա)։
զի աչք տ(եառ)ն ՛ի վերայ արդարոց, եւ ականջք ն(ո)ր(ա) յաղօթս ն(ո)ց(ա). երե́սք տ(եառ)ն ՛ի վերայ չարագործաց։
Եւ ո՞ իցէ որ չարչարիցէ զձեզ, եթէ դուք բարւոյն նախանձաւորք լինիցիք։
Այլ թէ եւ չարչարիցիք եւս վ(ա)ս(ն) արդարու(թ)ե(ան), երանելի́ էք. բայց յերկիւղէ ն(ո)ց(ա) մի́ երկնչիցիք, եւ մի́ խռովեսջիք։
այլ զտ(է)ր զնոյն եւ զք(րիստո)ս՝ սո́ւրբ ունիջիք ՛ի սիրտս ձեր։ Պատրաստք իցէք տալ պատասխանի ամ(ենայն)ի որ խնդրիցէ զբա́նն՝ որ է վ(ա)ս(ն) յուսոյն ձերոյ։
այլ հեղութ(եամ)բ եւ երկիւղիւ ունիցի́ք բարս քաղցո́ւնս. զի որով չարախօսիցեն զձէնջ՝ յամօ́թ լիցին, որք բամբասեն զձեր բարւոք գնացս ՛ի ք(րիստո)ս։
Զի լա́ւ է բարեգործաց, եթէ կամիցին ըստ ա(ստուածո)յ կամացն չարչարել՝ քան չարագործացն։
զի եւ ք(րիստո)ս մի անգամ վ(ա)ս(ն) մեղաց ՛ի վերայ ձե́ր մեռաւ, արդարն ՛ի վերայ անարդարոց. զի զձեզ մերձեցուսցէ́ առ ա(ստուա)ծ։ զի թէպէտ եւ մեռաւ մարմնով, այլ կենդանի́ է հոգւով։
Որով եւ ոգւոցն որ էին ՛ի բանտին, երթեալ քարոզեա́ց,
երբեմն ապստամբելոցն, յորժամ ներէ́ր ն(ո)ց(ա) ա(ստուածո)յ երկայնմտութի(ւ)ն յաւուրս նոյի յորս տապանն կազմէր. յորս նուազունք՝ ա́յս ինքն, ոգիք իբրեւ ո́ւթ ապրեցան ՛ի ջրոյն։
Որ եւ զձե́զ ըստ նմին օրինակի, կեցուսցէ մկրտութի(ւ)ն. ո́չ զմարմնոյ աղտն ՛ի բաց ընկելով, այլ զբարւո́ք մտաց հանդէս առ ա(ստուա)ծ, ՛ի ձեռն յարու(թ)ե(ան)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի.
որ է́ ընդ աջմէ ա(ստուածո)յ երթեա́լ յերկինս, ՛ի հնազանդել նմա հրեշտակաց եւ իշխանու(թ)ե(ան)ց եւ զօրու(թ)ե(ան)ց։
