Եւ յելանելն նորա ի տաճարէ անտի, ասէ ցնա մի յաշակերտաց նորա. վարդապետ, տես՝ որպիսի են քարինքս, եւ որպիսի շինուածք։
Պատասխանի ետ նմա Յիսուս եւ ասէ. տեսանես զայդ ամենայն շինուածս, ամէն ասեմ ձեզ՝ եթէ ոչ թողցի այդր՝ քար ի քարի վերայ որ ոչ քակդեսցի։
Եւ մինչ նստէր նա ի լերինն ձիթենեաց յանդիման տաճարին, հարցանէին ցնա առանձինն՝ պետրոս եւ յակովբոս եւ յովհաննէս եւ անդրէաս։
Ասա մեզ՝ երբ լինիցի այդ. եւ զինչ նշան է՝ յորժամ կատարելոց իցէ այդ ամենայն։
Պատասխանի ետ Յիսուս, եւ ասէ ցնոսա. զգոյշ կացէք, մի ոք զձեզ խաբեսցէ։
Զի բազումք եկեսցեն յանուն իմ, եւ ասիցեն՝ թէ ես եմ Քրիստոսն. եւ զբազումս մոլորեցուսցեն։
Այլ յորժամ լսիցէք պատերազմունս, եւ համբաւս պատերազմաց՝ մի խռովիցիք, զի պարտ է լինել. բայց չեւ է կատարած։
Զի յարիցէ ազգ՝ յազգի վերայ, եւ թագաւորութիւն ի թագաւորութեան վերայ, եւ եղիցին շարժմունք ի տեղիս տեղիս, սովք եւ սրածութիւնք, եւ խռովութիւնք. այլ՝ այն ամենայն սկիզբն է երկանց։
Եւ զձեզ իսկ՝ մատնեսցեն յատեանս, եւ ի ժողովուրդս տանջիցիք, եւ առաջի դատաւորաց եւ թագաւորաց կայցէք վասն իմ, ի վկայութիւն նոցա։
Եւ ամենայն հեթանոսաց, բայց բախ՝ պարտ է աւետարանիս քարոզել։
Այլ յորժամ տանիցեն զձեզ մատնել, մի յառաջագոյն հոգայցէք, եւ մի զմտաւ ածիցէք՝ թէ զինչ խօսիցիք. այլ որ ինչ տացի ձեզ ի ժամուն յայնմիկ զայն խօսիցիք, զի ոչ դուք էք որ խօսիցիքն՝ այլ հոգին սուրբ։
Մատնեսցէ եղբայր զեղբայր ի մահ, եւ հայր՝ զորդի. եւ յարիցեն որդիք ի վերայ հարց՝ եւ սպանանիցեն զնոսա։
Եւ եղիջիք ատելեալք յամենեցունք վասն անուան իմոյ։ այլոր համբերեսցէն ի սպառ՝ նա կեցցէ։
Եւ յորժամ տեսանիցէք զպղծութիւն աւերածին՝ զի կայցէ ի տեղւոջ՝ ուր չիցէ արժան. որ ընթեռնուն ի միտ առցէ։ Յայնժամ որ ի հրէաստանի իցեն՝ փախիցեն ի լերինս.
Եւ որ ի վերայ տանեացն իցէ՝ մի իջցէ ի տուն, եւ մի մտցէ բառնալ ինչ ի տանէ իւրմէ.
Եւ որ յագարակին իցէ՝ մի դարձցի յետս առնուլ զձորձս իւր։
Բայց վայ իցէ յղեաց եւ ստնտուաց յաւուրսն յայնոսիկ։
Յաղօթս կացէք՝ զի մի ձմերանի լիցի այն։
Եղիցին աւուրքն այնորիկ նեղութեանց, որպիսի ոչ եղեն երբէք այնպիսիք ի սկզբանէ մինչեւ ցայժմ, եւ մի այլ լիցի։
Եւ եթէ ոչ էր կարճեալ Աստուծոյ զաւուրսն զայնոսիկ՝ վասն ընտրելոց իւրոց, ոչ ապրէր ամենայն մարմին. այլ վասն ընդրելոցն զորս ընտրեաց, կարճեաց զաւուրսն զայնոսիկ։
Յայնժամ եթէ ոք ասիցէ ձեզ՝ եթէ ահաւասիկ է քրիստոսն՝ կամ աւանիկ, մի հաւատայցէք։
Զի յարիցեն սուտ քրիստոսք եւ սուտ մարգարէք, տացեն նշանս եւ արուեստս՝ առ ի մոլորեցուցանելոյ եթէ հնար ինչ իցէ զընտրեալսն.
Բայց դուք՝ զգոյշ եղերուք, ահաւասիկ յառաջագոյն ասացի ձեզ զամենայն։
Այլ յաւուրսն յայնորիկ յետ նեղութեան այնորիկ՝ արեգակն խաւարեսցի, եւ լուսին՝ ոչ տացէ զլոյս իւր.
Եւ աստեղք յերկնից թօթափեսցին, եւ զօրութիւնք յերկինս՝ շարժեսցին։
Եւ յայնժամ տեսցեն զորդի մարդոյ եկեալ ամպովք, եւ զօրութեամբ՝ եւ փառօք բազմօք։
Եւ յայնժամ առաքեսցէ զհրեշտակս իւր, եւ ժողովեսցէ զընտրեալս իւր ի չորից հողմոց ի ծագաց երկրի մինչեւ ի ծագս երկնից։
Բայց դուք ի թզենւոյ անտի ուսջիք զառակն. յորժամ տակաւ ոստքն նորա կակղանայցեն, եւ տերեւ արձակիցի ի նմա, գիտէք թէ մերձ է ամառն.
նոյնպէս եւ դուք յորժամ տեսանիցէք զայս ամենայն եղեալ, գիտասջիք՝ թէ մերձ է առ դուրս։
Ամէն ասեմ ձեզ, թէ ոչ անցցէ ազգս այս, մինչեւ այս ամենայն եղիցի։
Երկինք եւ երկիր անցցեն եւ բանք իմ ոչ անցանիցեն։
Այլ Վասն աւուրն այնորիկ եւ ժամու՝ ոչ ոք գիտէ, ոչ հրեշտակք յերկինս՝ եւ ոչ որդի, բայց միայն հայր։
Զգոյշ եղերուք. սկեցէք եւ կացէք յաղօթս. զիոչ գիտէք երբ ժամանակն իցէ։
Որպէս այր մի գնացեալ ի տար աշխարհ, թողուցու զտուն իւր, եւ տացէ ծառայից իւրոց իշխանութիւն, եւ իւրաքանչիւր զգործ իւր. եւ դռնապանին պատուէր տայցէ՝ զի արթուն լինիցի։
Արդ՝ արթուն կացէք, զի ոչ գիտէք երբ տէր տանն, գայցէ, յերեկորեայ, եթէ ի մէջ գիշերի, եթէ ի հաւախօսի, եթէ ընդ առաւոտս։
գուցէ եկեալ յանկարծակի՝ գտանիցէ զձեզ ի քուն։
Բայց զոր ձեզդ ասեմ, ամենեցուն ասեմ արթուն կացէք։