Եւ յետ վեց աւուր՝ առնու ընդ իւր Յիսուս զպետրոս, զյակովբոս եւ զյովհաննէս զեղբայր նորա, եւ հանէ զնոսա ի լեառն մի բարձր առանձինն։
եւ այլակերպեցաւ առաջի նոցա. եւ լուսաւորեցան երեսք նորա իբրեւ զարեգակն, եւ հանդերձք նորա եղեն սպիտակ իբրեւ զլոյս։
Եւ ահա երեւեցան նոցա մովսէս եւ եղիա՝ որ խօսէին ընդ նմա։
Պատասխանի ետ պետրոս եւ ասէ ցՅիսուս, տէր բարւոք է մեզ աստ լինել. եւ թէ կամիս՝ արասցուք երիս տաղաւարս. մի քեզ, եւ մի՝ մովսիսի, եւ մի՝ եղիայի։
Եւ մինչդեռ նա խօսէր, ահա ամպ լուսաւոր՝ հովանի եղեւ ի վերայ նոցա։ Ձայն եղեւ յամպոյն՝ եւ ասէ. դա է որդի իմ սիրելի ընդ որ հաճեցայ, դմա լուարուք։
Իբրեւ լուան աշակերտք, անկան ի վերայ երսեաց իւրեանց՝ եւ երկեան յոյժ։
Եւ մատուցեալ Յիսուս բուռն եհար զնոցանէ եւ ասէ. յոտն կացէք եւ մի երկնչիք։
Ամբարձին զաչս իւրեանց, եւ ոչ զոք տեսին՝ բայց միայն զՅիսուս։
Եւ մինչդեռ իջանէին ի լեռնէ անտի, պատուիրեաց նոցա Յիսուս՝ եւ ասէ. մի ումեք ասիցէք զտեսիլդ զայդ, մինչեւ որդի մարդոյ ի մեռելոց յարիցէ։
Հարցին ցնա աշակերտքն եւ ասեն. զիարդ դպիրքն ասեն, եթէ եղիայի նախ պարտ է գալ։
Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. եղիա՝ գայ, եւ հաստատեսցէ զամենայն։
Այլ ասեմ ձեզ՝ զի եւ եղեա եկեալ իսկ է. եւ ոչ ծանեան զնա, այլ արարին ընդ նմա զոր ինչ կամեցան. նոյնպէս եւ որդի մարդոյ չարչարելոց է ի նոցանէ։
Յայնժամ ի միտ առին աշակերտքն, թէ վասն յովհաննու մկրտչի՝ ասաց ցնոսա։
Եւ իբրեւ եկին ի ժողովուրդն, մատեաւ այր մի՝ ի ծունր իջանէր եւ ասէր. տէր ողորմեաց որդւոյ իմում զի լուսնոտի եւ չարաչար հիւանդանայ, բազում անգամ անկանի ի հուր, եւ երբէք ի ջուր։
եւ մատուցի զնա աշակերտացն քոց, եւ ոչ կարացին բժշկել։
Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ. ով ազգ՝ անհաւատ եւ թեւր, մինչեւ ցերբ իցեմ ընդ ձեզ. մինչեւ յերբ անսայցեմ ձեզ։ ած զնա առ իս։
սաստեաց ի նա Յիսուս եւ ել ի նմանէ դեւն, եւ բժշկեցաւ մանուկն ի ժամէն յայնմանէ։
Յայնժամ մատեան աշակերտքն առանձինն՝ եւ ասեն ցՅիսուս. մէք ընդէր ոչ կարացաք հանել զնա։
Եւ նա ասէ ցնոսա. վասն թերահաւատութեան ձերոյ։ ամէն ասեմ ձեզ, եթէ ունիցիք հաւատս քան զհատ մանանխոյ, ասասջիք լերինս այսմիկ՝ փոխեաց աստի անդր, եւ փոխեսցի. եւ ոչինչ անհնարին լիցի ձեզ։
Բայց այս ազգ ոչ իւիք ելանէ, եթէ ոչ աղօթիւք եւ պահովք.
Եւ մինչդեռ շրջէին նոքա ի գալիլեա, ասէ ցնոսա Յիսուս։ մատնելոց է որդի մարդոյ ի ձեռս մարդկան,
Եւ սպանցեն զնա, եւ յերիս աւուր յարիցէ։ եւ տրտմեցան յոյժ։
Իբրեւ եկին նոքա ի կափառնաում, մատեան որք զերկդրամեանն պահանջէին՝ առ պետրոս, եւ ասեն. վարդապետն ձեր ոչ տայ զերկդրամեանն, եւ նա ասէ՝ այո։
Եւ իբրեւ եմուտ ի տուն յառաջեաց քան զնա Յիսուս եւ ասէ. զիարդ թուի քեզ սիմովն. թագաւորք ազգաց՝ յումմէ առնուն զհարկս կամ զհասն, յորդւոց իւրեանց՝ թէ յօտարաց։
Եւ իբրեւ ասաց թէ յօտարաց, ասէ ցնա Յիսուս՝ ապա ուրեմն ազատ են որդիքն.
Բայց զի մի գայթագղեցուսցուք զնոսա, երթ ի ծով՝եւ ընկեա կարթ, եւ զառաջին ձուկնն որ ելանէ՝ առ եւ բաց զբերան նորա, եւ գտանիցես սատեր. եւ զայն առեալ՝ տացես նոցա ընդ իմ եւ ընդ քո։
