Զայս ասեմ ձեզ իմաստնոցդ՝ խելամո́ւտ լինել իրաւանց մի́ ամաչէք։ ա́կն առնուլ ՛ի դատաստանի չէ́ բարւոք։
Որ ասէ զամպարիշտն թէ արդար է՝ անիծեա́լ ՛ի ժողովրդոց լիցի, եւ ատելի́ յազգաց։
Իսկ որ յանդիմանէն, նոքա լա́ւք երեւեսցին, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) եկեսցէ օրհնու(թ)ի(ւն) բարեաց։
Շրթունք սիրեսցեն զպատասխանիս բանից բարեաց. եւ որ պատասխանի տայ բա́նս դիմադարձութե(ան), պատրաստէ անձի́ն իւրում բանս հեռանալոյ։
Պատրաստեա́ յելս զգործս քո. եւ պատրաստեա́ ՛ի դաստակերտս քո, եւ գնա́ դու զկնի իմ. եւ շինեսցես վերստին զտուն քո։
Մի́ լինիր վկայ սուտ՝ ընկերի քում. եւ մի́ լայնիր շրթամբք քովք։
Մի́ ասեր՝ թէ որպէս նա ընդիս գնաց, եւ ես ընդ նա́ գնացից. հատուցից նմա՝ ո(ր)պ(էս) եւ զրկեա́ց զիս։
Իբրեւ անդ մի այր անզգամ, եւ իբրեւ այգի այր պակասամիտ.
եւ եթէ թողուս զնա՝ խոպանանայ եւ մոլախոտէ́ ամենեւին եւ լքանի. եւ քարինք որմոց ն(ո)ր(ա) յատակին։
յետոյ ասիցէ՝ թէ զղջացայ ես, հայեցայ եւ ընտրեցի զխրատ։ Մինչեւ յե՞րբ անկեալ դնիս ո՞վ վատ. ե՞րբ ՛ի քնոյ զարթիցես։
Սակաւիկ ինչ ննջիցե՞ս. սակաւիկ ինչ նիրհիցե՞ս. սակաւիկ ինչ դադարիցե՞ս. սակաւիկ ինչ ընդգրկիցե՞ս զձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) լանջաց քոց։ Եթէ զայդ առնիցես,
եկեսցէ́ իբրեւ զկարապետ աղքատութի(ւն) քո. եւ կարօտութի(ւն) քո իբրեւ զարագո́տն սուրհանդակ։
