Աղաղակեցէ́ք առ տ(է)ր ա(մենայ)ն երկիր, ծառայեցէ́ք տ(եառ)ն ուրախութ(եամ)բ։
Մտէ́ք առաջի ն(ո)ր(ա) ցնծու(թեամ)բ, ծաներո́ւք զի նա է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։ Նա́ արար զմեզ եւ ո́չ մեք էաք, մեք ժողովուրդք եւ խա́շն արօտի ն(ո)ր(ա)։
Մտէ́ք ը(նդ) դրունս ն(ո)ր(ա) խոստովանութ(եամ)բ, եւ օրհնութ(եամ)բ ընդ յարկս ն(ո)ր(ա)։ Խոստովա́ն եղերուք տ(եառ)ն, եւ օրհնեցէ́ք զանուն ն(ո)ր(ա)։
Քաղցր է տ(է)ր, յաւիտեան է ողորմու(թ)ի(ւն) նորա. ազգէ մինչեւ յա́զգ է ճշմարտութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Տունք. զ՜։
