Զողորմութի(ւն)ս քո տ(է)ր յաւիտեան օրհնեցից, ազգէ յազգ պատմեցից զճշմարտութի(ւն)ս քո բերանով իմով։
Ասացեր թէ աշխարհս ողորմութ(եամ)բ շինեսցի, յերկինս պատրաստ եղիցի ճշմարտութի(ւն) քո։
Եդի ուխտ ընտրելոյ իմոյ, երդուայ դաւթի ծառայի իմոյ։
Յաւիտեան հաստատեցից զզաւակ քո, շինեցից ազգէ յազգ զաթոռ քո։
Խոստովան եղիցին երկինք սքանչելեաց քոց տ(է)ր, եւ ճշմարտու(թ)ի(ւն) քո յեկեղեցիս սրբոց։
Ո՞վ է յամպս որ հաւասարէ քեզ, կամ ո՞վ նմանիցէ տ(եառ)ն յորդիս ա(ստուծո)յ։
Ա(ստուա)ծ փառաւորեալ է ՛ի խորհուրդս սրբոց իւրոց, մեծ եւ ահաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) այնոցիկ որ շուրջ են զնովաւ։
Տ(է)ր ա(ստուա)ծ զօրութե(ան)ց ո́ նմանէ քեզ. հզօր ես դու տ(է)ր՝ եւ ճշմարտութի(ւն) քո շուրջ են զքեւ։
Դու տիրես զօրութե(ան)ց ծովու, եւ զխռովու(թ)ի(ւն) ալեաց ն(ո)ր(ա) դո́ւ ցածուցանես։
Դու խոնարհեցուցանես ո(ր)պ(էս) վիրաւորս զամբարտաւանս, ՛ի զօրու(թ)ի(ւն) բազկի քո ցրուեցեր զթշնամիս քո։
Քո են երկինք եւ քո́ է երկիր, զաշխարհս լրիւ իւրով դու հաստատեցեր,
զհիւսւս եւ զհարաւ դու արարեր, թաբոր եւ հերմոն յանուն քո ցնծասցեն։
Քո́ է բազուկ եւ քո́ է զօրու(թ)ի(ւն), զօրասցի́ աջ քո եւ բա́րձր եղիցի ձեռն քո։
Յարդարութի(ւն) եւ յիրաւունս հաստատեալ է աթոռ քո, ողորմութի(ւն) եւ ճշմարտութի(ւն) գնասցէ առաջի երեսաց քոց։
Երանի ժողովրդեան որ գիտեն զօրհնու(թ)ի(ւն)ս քո տ(է)ր. ՛ի լոյս երեսաց քոց գնասցեն,
եւ յանուն քո ցնծասցեն զօրհանապազ, եւ յարդարութե(ան) քում բարձր եղիցին։
Պարծանք զօրու(թ)ե(ան)ց մերոց դո́ւ ես, եւ ՛ի կամս քո բարձր եղիցի եղջեւր մեր։
՛Ի տ(եառ)նէ է օգնութի(ւն) սրբոյն ի(սրաէ)լի՝ թագաւորին մերոյ։
Յայնժամ խօսեցար տեսլեամբ ընդ որդիս քո, եւ ասացեր եդից զօգնու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) հզօրին, եւ բարձր արարից զընտրեալն ՛ի ժողովրդենէ իմմէ։
Գտի զդաւիթ ծառայ իմ, իւղով սրբով իմով օծի զնա։
Ձեռն իմ ընկալցի զնա, եւ բազուկ իմ զօրացուսցէ զնա։
Մի́ մեղիցէ նմա թշնամի, եւ որդի անօրէնութե(ան) մի́ չարչարեսցէ զնա։
Հարից առաջի ն(ո)ր(ա) զթշնամիս ն(ո)ր(ա), եւ զատելիս ն(ո)ր(ա) ՛ի պարտութի(ւն) մատնեցից։
Ճշմարտութի(ւն) իմ եւ ողորմութի(ւն) իմ ընդ նմա, եւ յանուն իմ բարձր եղիցի եղջեւր ն(ո)ր(ա)։
Եդից ՛ի ծովու զձեռն ն(ո)ր(ա), ՛ի վ(ե)ր(այ) գետոց զաջ նորա։
Նա կարդասցէ առ իս՝ հայր իմ ես դու, ա(ստուա)ծ ը(նդ)ունելի փրկութե(ան) իմոյ։
Ես անդրանիկ արարից զնա. եւ բա́րձր քան զա(մենայ)ն թագաւորս երկրի։
Յաւիտեան պահեցից նմա զողորմութի(ւն) իմ, եւ ուխտ իմ հաւատարի́մ ընդ նմա։
Հաստատեցից յաւիտեանս յաւիտենից զզաւակ ն(ո)ր(ա), եւ զաթոռ ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) զաւուրս երկնից։
Թէ թողցեն որդիք ն(ո)ր(ա) զօրէնս իմ, եւ յիրաւունս իմ ո́չ կամեսցին գնալ։
Թէ զարդարութի(ւն)ս իմ անարգեսցեն, եւ զպատուիրանս իմ ո́չ պահեսցեն։
Հարից գաւազանաւ զանօրէնութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա), տանջանօք զանիրաւութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա)։
Բայց զողորմու(թ)ի(ւն) իմ ո́չ արգելից ՛ի նոցանէ, եւ ո́չ նենգեցից ճշմարտութե(ան) իմում,
եւ ո́չ անարգեցից զուխտ իմ, եւ ինչ որ ելանէ ընդ շրթունս իմ զայն ո́չ արհամարհեցից։
Մինագամ երդուայ ՛ի սրբութի(ւն) իմ, թէ դաւթի ես ո́չ ստեցից։
Զաւակ ն(ո)ր(ա) յաւիտեան կացցէ, եւ աթոռ ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) արեգակն առաջի իմ.
որպէս լուսին զի հաստատեալ է յաւիտեան վկայ հաւատարի́մ յերկինս։
Իսկարդ դու մերժեցեր եւ անարգեցեր, եւ ը(նդ) վա́յր հարեր զօծեալ քո։
Դարձուցեր զուխտ ՛ի ծառայէ քումմէ, պղծեցեր յերկրի զսրբու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Քակեցեր զա(մենայ)ն պարիսպս ն(ո)ր(ա), եւ եդիր զամուրս ն(ո)ր(ա) ՛ի դողումն։
Յափշտակեցին զնա անցաւորք ճանապարհի, եղեւ նա նախատ դրացեաց իւրոց։
Բարձր արարեր զաջ նեղչաց ն(ո)ր(ա). ուրա́խ արարեր զա(մենայ)ն թշնամիս ն(ո)ր(ա)։
Դարձուցեր զօգնու(թ)ի(ւն) ՛ի սրոյ ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ ընկալար զնա ՛ի պատերազմի։
Անարգեցեր զսրբու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), զաթոռ ն(ո)ր(ա) յերկիր կործանեցեր։
Նուազ արարեր զաւուրս ժամանակաց ն(ո)ր(ա), եւ հեղեր զնովաւ զամօթ։
Մինչեւ յե՞րբ դարձուցանես զերեսս քո ՛ի սպառ, բորբոքեսցի ո(ր)պ(էս) հուր բարկու(թ)ի(ւն) քո։
Իսկ արդ յիշեա́ տե́ս ով է իմ հանգիստ. միթէ ՛ի զո՞ւր ինչ ստեղծեր զա(մենայ)ն որդիս մարդկան։
Ո́վ է մարդ որ կեցցէ եւ ո́չ տեսցէ զմահ, կամ փկեսցէ զանձն իւր ՛ի ձեռաց դժոխոց։
Ուր են ողորմու(թ)ի(ւն)ք քո տ(է)ր առաջինք, զոր երդուար դաւթի ճշմարտու(թեամ)բ քով։
Յիշեա́ զնախատինս ծառայի քոյ, զոր ընկալայ ՛ի ծոց իմյազգաց բազմաց։
Զոր նախատեցին թշնամիք քո տ(է)ր, նախատեցին փոխանակ օծելոյ քոյ։
Օրհնեալ տ(է)ր ա(ստուա)ծ յաւիտեանս յաւիտենից. եղիցի եղիցի։ Տունք. խ՜ը։ Կանոն Գոբղայս. է՜։ Սաղմոս. ժ՜զ։ տունս, յ՜խը։
