Նայեցարո́ւք ժողովուրդք յօրէնս իմ, խոնարհեցուցէ́ք զունկն ձեր ՛ի բանս բերանոյ իմոյ։
Բացից առակօք զբերան իմ, խօսեցայց զառակս իսկզբանէ։
Ո(ր)պ(էս) լուաք եւ ծանեաք զայս, եւ հարքն մեր պատմեցին մեզ։
Ոչի́նչ ծածկեցաւ յորդւոց ն(ո)ց(ա) յազգ յայլ, պատմել զօրհնութի(ւն)ս տ(եառ)ն զզօրու(թ)ի(ւն) եւ զսքանչելիս իւր զոր արար։
հաստատեաց զվկայու(թ)ի(ւն) իւր առ յակովբ, եւ օրէնս եդ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։ Որինչ միանգամ պատուիրեաց հարցն մերոց, ցուցանել զայս որդւոց իւրեանց,
զի ծանիցեն յազգ յայլ։ Որդիք որ ծնանին յարիցեն եւ պատմեսցեն զայս որդւոց իւրեանց.
զի դիցեն առ ա(ստուա)ծ զյոյս իւրեանց, եւ մի́ մոռասցին զգործս ա(ստուծո)յ։ Զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) խնդրելո́վ խնդրեսցեն,
եւ մի́ եղիցին ո(ր)պ(էս) եւ հարք իւրեանց։ Ազգ չա́ր եւ դառնացօղ, ազգ որ ո́չ ուղղեաց զսիրտ իւր եւ ո́չ հաստատեաց առ ա(ստուա)ծ զոգի իւր։
Որդիք եփրեմի լիաձիգք եւ պնդաձիգք, յաւուր պատերազմի կապարճս դարձուցին։
Ո́չ կացին նոքա յուխտի տ(եառ)ն, եւ ըստ իրաւանց ն(ո)ր(ա) ո́չ կամեցան գնալ։
Մոռացան զերախտիս ն(ո)ր(ա), եւ զսքանչելիսն զոր եցոյց ն(ո)ց(ա)։
Առաջի հարց ն(ո)ց(ա) զոր արար զսքանչելիս իւր, երկրին եգիպտացւոց եւ ՛ի դաշտին տայանու։
Հերձ զծովն եւ անցո́յց զն(ո)ս(ա), կացոյց զջուրս որպէս ՛ի տիկս։
Առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) ամպով ՛ի տուէ, եւ զա(մենայ)ն գիշեր ՛ի լոյս հրոյ։
Հերձ զվէմն յանապատի, եւ ետ ըմպել ն(ո)ց(ա) ո(ր)պ(էս) ՛ի խորոյ մեծէ։
Հան զջուրն ՛ի վիմէ, եւ հոսեաց ո(ր)պ(էս) զգետս զջուրս։
Սակայն յաւելի́ն ՛ի մեղանչել, եւ ե́ւս բարկացուցին զբարձրեալն յանջրդի։
Փորձեցին զա(ստուա)ծ ՛ի սիրտս իւրեանց, ՛ի խնդրել զկերակուր անձանց իւրեանց։
Տրտնջեցին զա(ստուծո)յ եւ ասացին, միթէ կարօ՞ղ իցէ ա(ստուա)ծ պատրաստել սեղան յանապատի։
Քանզի հարկանէր զվէմն՝ եւ հոսէին ջուրք, եւ վտա́կք խաղային ՛ի նմանէ։ Աղէ՝ հա՞ց եւս կարասցէ տալ նա մեզ, կամ պատրաստէ սեղան ժողովրդեան իւրոյ։
Վ(ա)ս(ն) այսորիկ լուաւ զայս տ(է)ր եւ յապաղեաց. հուր բորբոքեցաւ ՛ի յակովբ, բարկութի(ւն) ել ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։
Ո́չ հաւատացին յա(ստուա)ծ, եւ ո́չ յուսացան ՛ի փրկութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Հրաման ետ ամպոց ՛ի վերուստ եւ զդրունս երկնից եբաց,
եւ տեղեա́ց ՛ի ն(ո)ս(ա) մանանայ կերակուր։ Զհաց երկնից ե́տ ն(ո)ց(ա).
զհաց հրեշտակաց կերան մարդիկ. իջոյց ՛ի ն(ո)ս(ա) կերակուր ՛ի լիու(թ)ի(ւն)։
Հան զհողմ հարաւոյ, եւ ա́ծ զօրու(թեամ)բ իւրով զհիւսւսի։
Տեղեաց ՛ի ն(ո)ս(ա) միս ո(ր)պ(էս) հող, ո(ր)պ(էս) զաւա́զ ծովու զթռչունս թեւաւորս։
Արկ ՛ի մէջ բանակի ն(ո)ց(ա), եւ շուրջ զվրանօք ն(ո)ց(ա)։
Կերան եւ յագեցան յոյժ, զցանկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա) ե́տ ն(ո)ց(ա),
եւ ոչինչ կարօտ եղեն ՛ի ցանկու(թեն)է իւրեանց։ Մինչդեռ կերակուրք ՛ի բերանս իւրեանց էին,
բարկու(թ)ի(ւն) յա(ստուծո)յ ե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։ Սպան զբազումս ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ, եւ զընտիր ընտիրս յ(թ)ի(ւն)լէ սատակեաց։
Յայսմ ա(մենայ)նի մեղան եւ եւս, եւ ո́չ հաւատացին սքանչելեաց ն(ո)ր(ա)։
Պակասեցա́ն յունայնու(թ)ե(ան) աւուրք ն(ո)ց(ա), եւ ամք ն(ո)ց(ա) փութապէ́ս անցին։
Յորժամ սոանանէր զն(ո)ս(ա) խնդրէի́ն զնա, դառնային եւ առաւօտ առնէին առ ա(ստուա)ծ։
Յիշեցին զի ա(ստուա)ծ օգնական էր ն(ո)ց(ա), ա(ստուա)ծ բարձրեալ փրկիչ էր ն(ո)ց(ա)։
Սիրեցին զնա բերանօք իւրեանց, եւ լեզուօք իւրեանց ստեցին նմա.
եւ սիրտք իւրեանց ո́չ էին ուղիղ ընդ նմա, եւ ո́չ հաւատացին ուխտի ն(ո)ր(ա)։
Այլ նա́ ինքն գթա́ծ էր, քաւէր զմեղս ն(ո)ց(ա)՝ եւ ո́չ ապականէր։ Յաճախէր դարձուցանել զբարկութի(ւն), եւ ո́չ բորբոքէր զա(մենայ)ն սրտմտու(թ)ի(ւն) իւր։
Յիշեաց թէ մարմին են նոքա. հոգի որ ելանէ՝ եւ ոչ եւս դառնայ։
Քանիցս անգամ դառնացուցին զնա յանապատի, բարկացուցին զբարձրեալն յանջրդի։
Դարձան եւ փորձեցին զա(ստուա)ծ, եւ զս(ուր)բն ի(սրաէ)լի զայրացուցին։
Ո́չ յիշեցին զձեռն ն(ո)ր(ա) յաւուր յորում փրկեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռաց նեղչաց ն(ո)ց(ա)։
Ո(ր)պ(էս) արար զնշանս եւ զարուեստս իւր յերկրին եգիպտացւոց, եւ ՛ի դամտին տայանու։
Դարձոյց յարիւն զգետս ն(ո)ց(ա), եւ զանձրեւս ն(ո)ց(ա) զի մի́ արբցեն։
Առաքեաց ՛ի ն(ո)ս(ա) շանաճանճ եւ եկե́ր զն(ո)ս(ա), եւ գորտիւ ապականեաց զն(ո)ս(ա)։
Ետ ժանգոյ զպտուղ ն(ո)ց(ա), եւ զվաստակս ն(ո)ց(ա) մարախոյ։
Հա́ր կարկտիւ զայգիս ն(ո)ց(ա), եւ զթզենիս ն(ո)ց(ա) եղեմամբ։
Մատնեաց ՛ի կարկուտ զանասունս ն(ո)ց(ա), զստացուածս նոցա հրով դատեցաւ։
Առաքեաց ՛ի ն(ո)ս(ա) զսրտմտու(թ)ի(ւն) բարկութե(ան) իւրոյ, զսրտմտութի(ւն) բարկութի(ւն) եւ զնեղութի(ւն)։ Առաքեաց ՛ի նոսա տանջանս ՛ի ձեռն հրեշտակի չարի,
դիմեցոյց ՛ի ն(ո)ս(ա) զսրտմտութի(ւն) բարկութե(ան) իւրոյ։ Ո́չ անխայեաց ՛ի մահուանէ զանձինս ն(ո)ց(ա), եւ զանասունս ն(ո)ց(ա) ՛ի մա́հ մատնեաց։
Եհա́ր զա(մենայ)ն անդրանիկս եգիպտացւոց, զսկիզբն ա(մենայ)ն վաստակոյ ն(ո)ց(ա) ՛ի յարկս քամայ։ Հանգիստ։
Հորդան ետ ո(ր)պ(էս) խաշին ժողովրդեան իւրոյ. եւ եհան զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) հօ́տ յանապատ։
Առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) յուսով, եւ ո́չ երկեան, եւ զթշնամիս ն(ո)ց(ա) ծով ծածկեաց։
Եհան զն(ո)ս(ա) ՛ի լեառն սրբու(թ)ե(ան) իւրոյ. լեառն՝ այն զոր ստացեալ էր աջոյ ն(ո)ր(ա)։ Մերժեա́ց յերեսաց ն(ո)ց(ա) զհեթանոսս, վիճակեցոյց ՛ի ն(ո)ս(ա) զվիճակ ժառանգութե(ան) իւրոյ,
եւ բնակեցոյց ՛ի յարկս ն(ո)ց(ա) զա́զգն ի(սրաէ)լի։
Փորձեցին դառնացուցին զա(ստուա)ծ բարձրեալ, եւ զվկայու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ո́չ պահեցին։
Դարձան խոտորեցա́ն ո(ր)պ(էս) եւ հարք իւրեանց, դարձան եւ եղեն ո(ր)պ(էս) զաղեղն թեւր։
Դարձան բարկացուցին զնա ՛ի բագինս իւրեանց, եւ դրօշելովք իւրեանց նախանձ արկին նմա։
Լուաւ ա(ստուա)ծ եւ արհամարհեաց զն(ո)ս(ա), եւ անարգեաց յոյժ զի(սրա)էլ։
Մերժեաց յիւրմէ զխորանն ՛ի սելով, խորան զոր բնակեցո́յց ՛ի մէջ մարդկան։
Մատնեաց ՛ի գերութի(ւն) զզօրութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա), եւ զգեղս ն(ո)ց(ա) ՛ի ձեռս թշնամեաց ն(ո)ց(ա)։
Արգել ՛ի սուր զժողովուրդ իւր, եւ զժառանգութի(ւն) իւր անտես արար։
Զերիտասարդս ն(ո)ց(ա) եկեր հուր, եւ վ(ա)ս(ն) կուսանաց ն(ո)ց(ա) ո́չ ոք սգացաւ։
Քահանայք նոցա անկան ՛ի սուր, եւ զայրիս ն(ո)ց(ա) ո́չ ոք էր որ լայր։
Զարթեաւ ո(ր)պ(էս) ՛ի քնոյ տ(է)ր, ո(ր)պ(էս) հզօր զի թափէ զգինի։
Եհար յե́տս զթշնամիս իւր, նախատինս յաւիտենից արար զնոսա։
Մերժեաց նա զխորանն յովսեփու, եւ զազգն եփրեմի նա ո́չ ընտրեաց։
Այլ ընտրեաց նա զազգն յուդայ. լեառն սիովն զոր եւ սիրեաց։
Շինեաց որպէս միեղջերոյ զսրբութի(ւն) ն(ո)ր(ա) յերկրի հաստատեաց զնա յաւիտեան։
Ընտրեաց զդաւիթ ծառայ իւր եւ ընկալաւ զնա ՛ի հօտէ խաշանց, ՛ի վերջին ծնելոցն ընկալաւ զնա։
Հովուել զյակովբ ծառայ իւր, եւ զի(սրա)էլ ժառանգութի(ւն) իւր։
Արածէր զնոսա իմաստութ(եամ)բ սրտի իւրոյ, յանմեղութի(ւն) ձեռաց իւրոց առաջնորդէր նոցա։ Տունք. հ՜գ։
