՛Ի քեզ տ(է)ր յուսացայ մի́ ամաչեցից յաւիտեան,
յարդարութե(ան) քում փրկեա́ զիս եւ ապրեցո́ զիս։ Խոնարհեցո́ առ իս զունկն քո, եւ կեցո́ զիս։
Լե́ր իմ ա(ստուա)ծ ապաւէն եւ տեղի ամուր կեցուցանել զիս. զի հաստատու(թ)ի(ւն) իմ եւ ապաւէն իմ դու ես։
Ա(ստուա)ծ իմ փրկեա́ զիս ՛ի ձեռաց մեղաւորի, ՛ի ձեռաց անօրինի եւ անիրաւի։
Դու ես համբերու(թ)ի(ւն) իմ տ(է)ր տ(է)ր, յոյս իմ ՛ի մանկութ(են)է իմմէ։
՛Ի քեզ հաստատեցայ ես յարգանդէ, յորովայնէ մօր իմոյ դո́ւ ես ապաւէն իմ, եւ առ ՛ի քէն է օգնու(թ)ի(ւն) իմ յա(մենայ)ն ժամ։
Որպէս զի նշաւակ եղէ ես բազմաց, եւ դու օգնական իմ եւ հզօրիչ իմ։
Լցցի բերան իմ գովու(թեամ)բ, ո(ր)պ(էս) օրհնեցից զփառս քո, զօրհանապազ զմեծվայելչու(թ)ի(ւն)ս քո։
Մի́ ընկենուր զիս տ(է)ր ՛ի ժամանակի ծերութե(ան), ՛ի պակասել զօրութե(ան) իմոյ մի́ թողուր զիս։
Ասացին թշնամիք իմ ինձ, եւ ոյք պաշարեցին զանձն իմ, խորհեցան ՛ի միասին եւ ասացին։
Ա(ստուա)ծ եթող զնա հալածեսցո́ւք եւ հասցո́ւք նմա, զի ո́չ ոք է որ փրկէ զնա։
Ա(ստուա)ծ իմ մի́ հեռի առնիր յինէն, եւ ա(ստուա)ծ յօգնել ինձ նայեա́ց։
Ամաչեսցեն եւ պատկառեսցին որ չարախօս կային զանձնէ իմմէ, զգեցցին զամօթ եւ զպատկառանս ոյք խնդրէին ինձ չար։
Ես յա(մենայ)ն ժամ յուսացայց, եւ յաւելից յօրհնու(թ)ի(ւն)ս քո։
Բերան իմ պատմեսցէ զարդարութի(ւն)ս քո, զօրհանապազ զգովութի(ւն)ս քո։ Ո(ր)պ(էս) ո́չ թէ խարդախութի(ւն) ինչ գիտէի ես դպրու(թ)ե(ան).
այլ մտի ՛ի զօրու(թ)ի(ւն)ս տ(եառ)ն, եւ տ(է)ր յիշեցի զարդարութի(ւն)ս քո միայն։
Ա(ստուա)ծ իմ ուսուցեր զիս ՛ի մանկութ(են)է իմմէ, եւ ցա́րդ եւս պատմեցից զարդարութի(ւն)ս քո։
Մինչեւ յալեւորել եւ ՛ի ծերանալ, ա(ստուա)ծ իմ մի́ թողուր զիս։ Մինչեւ պատմեսցի բազուկ քո ազգի ա(մենայ)նի որ գալոցն է։ Զզօրութի(ւն)ս քո
եւ զարդարութի(ւն) մինչեւ ՛ի բարձունս, զոր արարեր մեծամեծս. ա(ստուա)ծ ո́ նմանէ քեզ։
Որչափ ցուցեր ինձ նեղութի(ւն) բազում եւ չարչարանս, դարձար մխիթարեցե́ր զիս, եւ ՛ի խորոց անդնդոց երկրէ հաներ զիս։
Յաճախեցեր ՛ի զօրու(թ)ի(ւն)ս քո, դարձար եւ մխիթարեցեր զիս, եւ ՛ի խորոց երկրէ միւսանգամ հաներ զիս։
Արդ եւ ես խոստովա́ն եղէց քեզ ՛ի պատրաստութի(ւն) սաղմոսաց ճշմարիտդ ա(ստուա)ծ. սաղմոս ասացից քեզ օրհնութ(եամ)բ ս(ուր)բդ ի(սրաէ)լի։
Ցնծասցեն շրթունք իմ յորժամ սաղմոս ասիցեմ քեզ, եւ անձն իմ զոր եւ փրկեցեր։
Եւս եւ լեզու իմ՝ զօրհանապազ խօսեսցի́ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո։ ՛Ի ժամանակի ո(ր)պ(էս) յամօթ լիցին, եւ ամաչեսցեն ոյք խորհէին ինձ չար։ Տունք. ի՜զ։
