՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. օրհնութի(ւն) երեմիայի եզեկիելի՝ եւ ժողովրդեանն յորժամ ՛ի պանդխտութե(ա)ն կամէին ելանել։. Կ՜Դ։
Քեզ վայելէ օրհնու(թ)ի(ւն) ա(ստուա)ծ ՛ի սիովն, եւ քեզ տացին աղօթք յե(րուսաղէ)մ։
Լո́ւր աղօթից իմոց, զի առ քեզ ա(մենայ)ն մարմին եկեսցէ։
Բանք անօրինաց զօրացան ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, զամպարշտութի(ւն)ս մեր դո́ւ քաւեսցես։
Երանի զոր ընտրեցեր եւ ընկալար, եւ բնակեսցեն ՛ի գաւիթս քո։ Լցցո́ւք մեք ՛ի բարութ(են)է տան քոյ, սուրբ է տաճար քո
սքանչելի արդարութ(եամ)բ։ Լո́ւր մեզ ա(ստուա)ծ փրկիչ մեր. յոյս ա(մենայ)ն ծագաց երկրի եւ որ ՛ի ծով հեռի։
Ո պատրաստէ զլերինս զօրու(թեամ)բ իւրով, եւ զգեցեալ է զօրու(թ)ի(ւն)։
Ո խռովեցուցանէ զմեծու(թ)ի(ւն) ծովու, եւ զձայն ալեաց ն(ո)ր(ա) ցածուցանէ։
Խռովեսցին հեթանոսք, եւ երկիցեն բնակիչք երկրի ՛ի նշանաց քոց։ Յելս առաւօտու եւ ը(նդ) երեկո́յս զուարճասցին.
հայեցար յերկիր արբեցուցեր զնա, եւ բազում արարեր զմեծու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Գետն ա(ստուծո)յ լի եղեւ ջուրբ. պատրաստ արարեր զկերակուր ն(ո)ր(ա), զի ա́յսպէս է պատրաստու(թ)ի(ւն)։
Զակօս ն(ո)ր(ա) արբեցուցեր, եւ բազում արարեր զարմտիս ն(ո)ր(ա)։ ՛Ի ցօղել ն(ո)ր(ա) զուարթ եղիցի բոյս նորա.
օրհնեսցի պսակ տարւոյ քաղցրու(թ)ե(ան) քոյ։ Դաշտք քո լցցին պարարտու(թեամ)բ,
պարարտասցին գեղեցկութի(ւն)ք անապատի։
Բլուրք ցնծու(թ)ի(ւն) զգեցցին, եւ զգեցցին խոյք մաքեաց։ Հովիտք բազում արասցեն ցորեան, աղաղակեսցեն եւ օրհնեսցեն։ Տունք. ժ՜զ։
