TITUS Texts: Biblia judaica georgice, versio 1

TITUS
Biblia judaica georgice, versio 1
Part No. 32

Previous part

Chapter: 32
Verse: 1    და ადრე ადგა ლაბანი დილაზედა და მოკოცნა შვილებსა მისსა და ქალიშვილებსა მისსა და აკურთხა ისინი. და წავიდა და შეიქცა ლაბანი ადგილსა მისსა.

Verse: 2    და იაყაკობი წავიდა გზასა მისსა. და შემოხვდენ^{470^*} შინა მისა ანგელოზები ღმერთისა.

Verse: 3    და ბძანა იაყაკობმა: როგორც რომ ვნახე მე ბანაკი ღმერთისა ეს, და დაარქვა სახელი იმის ადგილისა მახანაიმ.

ფარაშათ ვაიშლა⁴⁷¹^*

Verse: 4    და გააგზავნა იაყაკობმა მოციქულები^{472^*} წინაშე მისა იმათ ყესავსა, ძმასა მისა, ქვეყანასა სეყირისას, მინდვრებსა ედომისას.

Verse: 5    და დაავალა მათ ამნაირათ: ასე უთხარით ბატონსა ჩემსა ყესავსა: ასე ბძანა ყმამა შენმან იაყაკობმან: თანა ლაბანთან ვცხოვრობდი მე და დამაგვიანდა ვიდრე აქამდე.

Verse: 6    და იყო ჩემთვის ხარი და ვირი^{473^*}, ცხვრები^{474^*} და მოსამსახურე და მოახლეები; და გამოვგზავნე გასაცხადებლად ბატონის ჩემისათვის, საპოვნელად ხუნჯულობა^{475^*} თვალებსა შენსა.

Verse: 7    და დაბრუნდენ იგი ანგელოზები იმათ იაყაკობსა ამნაირათ: მივედით ჩვენ იმა ძმასა შენსა, იმათ ყესავსა და კვლა-დე მოდის წინსაგებრად შენთვის და ოთხასი კაცი მას თანა.

Verse: 8    და შეშინდა იაყაკობი მეტად და გაუჭირდა მას, და გაანახევრა იგი ერი, რომ მას თანა^{476^*}, და იგი ცხვარი და იგი საქონელი და იგი აქლიმები ორ ბანაკებად.

Verse: 9    და ბძანა: თუმც მოვა ყესავი იმათ ბანაკსა ერთსა და სცემს მას, და იქნება იგი ბანაკი დარჩენილი გადარჩენილად.

Verse: 10    და ბძანა იაყაკობმან: ღმერთმა მამიჩემისამან აბრაამისამ და ღმერთმა მამიჩემისა იცხაკისამან, უფალი იგი, მბძანებელი იმათ ჩემსა: შეიქეცი თანა ქვეყანასა შენსა^{477^*}, სამშობლოსა შენსა, და გეკეთილება შენ.

Verse: 11    დავცოტავდი მე იმის ყოველი წყალობისაგან და იმის ყოველი ჭიშმარიტობისაგან, რომ ქენი შენ იმათ ყმასა შენსა, ნამეტურ ჯოხით ჩემითა გადვიარე მე იარდენი ესე და ახლა შევიქენი მე ორ ბანაკებად.

Verse: 12    დამიხსენი აწ იმის ხელისა ძმის ჩემისა, იმის ხელისა ყესავისაგან, ნამეტურ მეშინია მე მისგან, არამც მოვიდეს და მცემოს^{478^*} მე, დედა ზედა შვილებითა.

Verse: 13    და შენ მიბძანე მე: სიკეთით გეკეთილება შენ; და დავსდებ მე იმა თესლსა შენსა, ვითარცა ქვიშისა იმისა ზღვისებრივ, რომ არ დაითვლება სიმრავლითა.

Verse: 14    და ღამე გაათენა იქა შინა ღამესა იმას. და აიყვანა^{479^*} იმის მოტანილი ხელის მისისაგან ძღვენი ყესავისა, ძმის მისისათვის:

Verse: 15    თხეები ორასი და ვაცები ოცი, ცხვრები ორასი და ერკიმლები ოცი,

Verse: 16    აქლემები ძუძუმაწოვრები და შვილები მათი ოზდაათი, ძროხები ორმოცი და ხარები ათი, ჩოჩორები ოცი და პატარა თიკნები ათი.

Verse: 17    და მისცა შინა ხელსა ყმის მისისას ჯოგი და ჯოგი მარტოდ მისა; და უბძანა იმათ ყმასა მისა: გადიარეთ წინაე ჩემსა და სითავისუფლე დასდევით^{480^*} შუა ჯოგსა და შუა ჭამპარსა^{481^*}.

Verse: 18    და დაავედრა იმა პირველსა ამნაირად: თუმც შემეგეყაროს შენ^{482^*} ყესავი, ძმა ჩემი, და შეგეკითხოს შენ ამნაირად: თანა ვისი შენ და სად მიდიხარ და ვინ არიან ესენი წინაე შენსა.

Verse: 19    და უთხარი შენ: ყმის შენისა იაყაკობისათვის; ძღვენი ის გამოგზავნილი ბატონის ჩვენისათვის, ყესავისათვის, და აგე კვლავ-დე ის უკანით ჩვენსა.

Verse: 20    და დაავედრა კვლავ-დე იმა მეორეს, კვლავ-დე იმა მესამეს, კვლავ-დე იმათ ყოველ მსვლელებსა^{483^*} უკანით იმა ჭამპრებსა^{484^*} ამნაირად: ვითარცა საუბრისა მისებრივ ელაპარაკეთ იმათ ყესავსა შემოხვთომასა თქვენსა იგი.

Verse: 21    და უთხარით^{485^*} თქვენ: კვლავ-დე ესერა^{486^*} ყმა შენი იაყაკობი უკანით ჩვენსა. ნამეტურ მიბრძანა: ვაპატიებ პირსა მისა შინა ძღვენითა, იგი მოსიარულე წინაე ჩემსა, და უკანით ენგრეთ დავინახავ პირსა მისა, ეგებიც აპატიოს პირსა ჩემსა.

Verse: 22    და გადაატარა იგი ძღვენი ზედა პირსა მისა, და ისი ღამეს ათევდა შინა ღამესა აიმას შინა ბანაკშიდა.

Verse: 23    და წამოდგა შინა ღამესა იმას და აიყვანა იგი ორი ცოლები მისი და ორი მოახლეები მისი და იგი თერთმეტი ყმაწვილები, შვილები მისი, და გადიარა იგი გასავლელი იაბოკისა.

Verse: 24    და აიყვანა ისინი და გადაატარა ისინი იმათ ღელესა, და გადაატარა იგი, რომ მისთვის.

Verse: 25    და დარჩა იაყაკობი მარტოდ მისა და შემეეხვია კაცი იმასა, ვიდრე ამოსვლასა რიჟრაჟისამდე^{487^*}.

Verse: 26    და დაინახა, რამეთუ ვერ შეუძლო მას, და ჩაარჭო შინა ნებსა ცხვირბარკალსა მისა, და ამოაგდო ნები ბარკლისა იაყაკობისა შინა მიკვრასა მისა მასთანა.

Verse: 27    და უბძანა: გამიშვი მე, ნამეთურ ამოვიდა იგი ცისკარი. და მოახსენა: არ გაგიშვებ შენ, თუმც მაკურთხებდე მე.

Verse: 28    და უბძანა იმათ მისა: რაა სახელი შენი, და მოახსენა: იაყაკობი.

Verse: 29    და უბძანა: არა იაყაკობი, გერქმევა კიდევ შენ სახელი შენი მხოლოდ ისრაელი, ნამეთურ თავადი შენ თანა ღმერთთანა და თანა კაცებთანა, და შეუძელი.

Verse: 30    და იკითხა იაყაკობმა და მოახსენა: გამიცხადე მე სახელი შენი; და უბძანა: თანა რად ეს კითხულობ სახელსა ჩემსა; და აკურთხა ისი იქა.

Verse: 31    და დაარქვა იაყაკობმა სახელი იმა ადგილსა ფენიელ, ნამეთურ ვნახე მე ღმერთი პირისპირ^{488^*} და დაიხსნა^{489^*} სული ჩემი.

Verse: 32    და ამოუბწყინდა მას იგი მზე გზასა, რომ გადიარა იგი ფენუელი, და ის დაკოჭლებული ზედა ბარკალსა მისა.

Verse: 33    ზედა ინგრეთ არ შჭამენ შვილები ისრაელისა იმათ ძარღვსა ბარკლისასა^{490^*}, რომ ზედა ნებსა იმის ბარკლისას, ვიდრე ამ დღეს, ნამეთურ მეეკარა შინა ნებსა ბარკალსა^{491^*} იაყაკობისას შინა გიდ ანაშეს.

Next part

This text is part of the TITUS edition of Biblia judaica georgice, versio 1.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2015. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.