და იყოს ამისა შემდგომად თავადი ვიდოდა ქალაქად-ქალაქად და დაბად-დაბად, ქადაგებდა და ახარებდა სასუფეველსა ღმრთისასა; და ათორმეტნი მოწაფენი მის თანა.
და დედანი ვინმე, რომელნი განკურნებულ იყვნეს სულთაგან არაწმიდათა და უძლურებათა, მარიამ, რომელსა ერქუა მაგდალენელი, რომლისაგან შჳდნი ეშმაკნი განსრულ იყვნეს,
იოანნა ცოლი ქოზასი, ეზოს მოძღურისა ჰეროდესი; და სუსანნა და სხუანი მრავალნი, რომელნი ჰმსახურებდეს მას ნაყოფთაგან მათთა.
ხოლო რომელნი-იგი მის თანა იყვნეს ერნი მრავალნი და ქალაქად-ქალაქად რომელნი მოვიდოდეს მისა, ეტყოდა მათ იგავით.
გამოვიდა მთესვარი თესვად თესლისა თჳსისა: და თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა და დაითრგუნა, და მფრინველთა ცისათა შეჭამეს იგი.
და სხუა დავარდა კლდესა ზედა; აღმოსცენდა და განჴმა, რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისა.
და რომელიმე დავარდა შორის ეკალთა; და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი.
და სხუა დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და აღმოსცენდა და ყო ნაყოფი ასი წილი. ამას ეტყოდა ჴმითა: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ.
ჰკითხვიდეს მას მოწაფენი მისნი, ვითარმედ: რაჲ არს იგავი ესე?
ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლო სასუფეველისა ღმრთისა, ხოლო სხუათა -- იგავით, რაიჲთა ხედვიდენ და ვერ იხილონ, და ესმოდის და ვერ გულისხმა-ყონ.
ხოლო იგავი იგი ესე არს: თესლი იგი არს სიტყუა ღმრთისა.
ხოლო გზასა ზედა იგინი არიან, რომელთა ესმის, მერმე მოვიდის ეშმაკი და მოუღის სიტყუა იგი გულისაგან მათისა, რაჲთა არა ჰრწმენეს და ცხონდეს.
ხოლო რომელ-იგი კლდესა ზედა, -- რომელთა-იგი რაჟამს, ისმინიან სიხარულით შეიწყნარნიან სიტყუა იგი, და ამათ ძირი არა უბნ, რომელთა-იგი ჟამ ერთ ჰრწმენა და ჟამსა განსაცდელისასა განდგიან.
ხოლო რომელი ეკალთა შინა დავარდა, ესე არიან, რომელთა ისმინიან სიტყუა და ზრუნვისაგან და სიმდიდრისა და გემოთაგან ამის სოფლისათა ვლენედ და შეაშთვიან და არა ნაყოფიერ იქმნიან.
ხოლო რომელი-იგი კეთილსა ქუეყანასა დაეთესა, ესენი არიან, რომელთა გულითა კეთილითა და სახიერითა ისმინიან სიტყუა და შეიკრძალიან და ნაყოფი გამოიღიან მოთმინებითა.
არავინ სანთელი აღანთოს და დაფარის ჭურჭლითა, გინა ქუეშე ცხედარსა შედგიან, არამედ სასანთლესა ზედა დადგიან, რაჲთა შემავალნი იგი ნათელსა ხედვიდენ.
რამეთუ არა არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, არცა საიდუმლო, რომელი არა საცნაურ იყოს და ცხადად მოვიდეს.
იხილეთ უკუე, ვითარ-ეგე ისმენთ: რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას, და რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი ჰგონიეს, ვითარმედ აქუს, მო-ვე-ეღოს მას.
მოვიდეს მისა დედა და ძმანი მისნი და ვერ ეძლო შემთხუევად მისა ერისა მისგან.
უთხრეს მას და ეტყოდეს: დედა შენი და ძმანი შენნი გარე დგანან და ხილვა შენი ჰნებავს.
ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: დედა ჩემი და ძმანი ჩემნი ესე არიან, რომელთა სიტყუა ღმრთისა ისმინონ და ყონ იგი.
და იყო ერთსა შინა დღესა და თავადი შევიდა ნავსა, და მოწაფენი მისნი მის თანა, და ჰრქუა მათ: განვიდეთ წიაღკერძო ტბასა მას; და აღვიდეს.
და მი-რა-ვიდოდეს იგინი ნავით, მიეძინა. და გარდამოჴდა არმური ქარისა ტბასა მას ზედა და აღივსებოდა ნავი იგი, და იურვოდეს.
და მოვიდეს და განაღჳძეს და ეტყოდეს: მოძღუარ, მოძღუარ, წარვწყმდებით. ხოლო თავადი აღდგა და შერისხნა ქარსა მას და ღელვასა წყალთასა; და დასცხრეს, და იყო დაყუდება დიდი.
და ჰრქუა მათ: სადა არს სარწმუნოება თქუენი? ხოლო მათ შეეშინა და დაუკჳრდა და იტყოდეს ურთიერთას: ვინმე არს ესე, რამეთუ ქართაცა უბრძანებს და წყალთა, და ერჩიან მას?
და განვიდეს სოფელსა მას გადარინელთასა, რომელ არს წიაღ კერძო გალილეასა.
და ვითარცა განვიდეს იგინი ქუეყანად მო-ვინმე-ეგებოდა კაცი ქალაქისაგან, რომლისა თანა იყვნეს ეშმაკნი; და მრავალ ჟამ სამოსელი არა შეემოსა და სახლსა შინა არა იყოფოდა, არამედ საფლავებსა.
და ვითარცა იხილა მან იესო, ღაღატ-ყო და შეუვრდა ფერჴთა მისთა და ჴმითა დიდითა იტყოდა: რაჲ ძეს ჩემი და შენი, იესო, ძეო ღმრთისა მაღლისაო? გევედრები, ნუ მტანჯავ მე.
რამეთუ უბრძანა სულსა მას არა წმიდასა განსლვად კაცისა მისგან, რამეთუ მრავალ გზის წარიტაცის იგი, და შებორკილიან იგი ჯაჭჳთა და საკრველითა და სცვიედ, და განხეთქნის საკრველნი და იდევნებინ ეშმაკისა მისგან უდაბნოთა.
ჰკითხა მას იესო: რაჲ არს სახელი შენი? ხოლო მან ჰრქვა: ლეგეონ, რამეთუ ეშმაკნი მრავალნი შესრულ იყვნეს მისა.
და ევედრებოდეს მას, რაჲთა არა უბრძანოს მათ უფსკრულთა შთასლვა.
და იყო მუნ კოლტი ღორთა მრავალი, მძოვარი მთასა ზედა; და ევედრებოდეს მას, რაჲთა უბრძანოს მათ ღორებსა მას შესლვა. და თავადმან უბრძანა მათ.
და გამოვიდეს ეშმაკნი იგი კაცისა მისგან. და შევიდეს ღორთა მათ. და მიიმართა ყოველმან კოლტმან კბოდესა მას ტბად და დაიშთვნეს.
ვითარცა იხილეს მწყემსთა მათ საქმე ესე, ივლტოდეს და შევიდეს და უთხრეს ქალაქსა და დაბნებსა.
და გამოვიდეს ხილვად, რომელი-იგი იქმნა, და მოვიდეს იესოსა და იხილეს კაცი იგი მჯდომარე, რომლისაგან ეშმაკნი იგი განსრულ იყვნეს, შემოსილი და გონიერი, ფერჴთა თანა იესოსთა, და შეეშინა.
რამეთუ უთხრეს, რომელთა-იგი ეხილვა, ვითარ-იგი ცხოვნდა ეშმაკეული.
და ევედრებოდეს მას ყოველი იგი სიმრავლე გარემო სოფლებისა მის გადარინელთასა, რაჲთა წარვიდეს მათგან, რამეთუ შიშითა დიდითა შეპყრობილ იყვნეს. ხოლო თავადი შევიდა ნავსა და მიიქცა მუნვე.
ევედრებოდა მას კაცი იგი, რომლისაგან ეშმაკნი განსრულ იყვნეს, რაჲთა იყოს მის თანა. ხოლო თავადმან განუტევა იგი და ჰრქვა.
მიიქეც სახიდ შენდა და მიუთხარ, რაოდენი გიყო შენ ღმერთმან. წარვიდა ყოველსა მას ქალაქებსა და ქადაგებდა, რაჲ-იგი ყო მისთჳს იესო.
და იყო მიქცევასა მას იესოსსა მუნვე შეიწყნარა იგი ერმან მან, რამეთუ ყოველნივე მოელოდეს მას.
და აჰა ესერა მოვიდა კაცი და სახელი მისი იაიროს, და ესე მთავარი იყო შესაკრებელისა, და დავარდა ფერჴთა თანა იესოსთა და ევედრებოდა მას, რაჲთა შევიდეს სახლსა მისსა,
რამეთუ ასული მარტო ესვა მას, რომელი იყო ათორმეტის წლის, და იგი მოკუდებოდა. და მისლვასა მას მისსა ერი იგი შეკრბებოდა მისა.
და იყო ვინმე დედაკაცი წყაროთა სისხლისათა ათორმეტით წლითგან, (რომელსა ყოველი მონაგები მისი წარეგო მკურნალთა ზედა, და ვერ ვის განეკურნა).
და მოვიდა ზურგით კერძო და შეახო ფესუსა სამოსლისა მისისასა და მეყსეულად დასცხრა წყარო იგი სისხლისა მისისა.
და თქუა იესო: ვინ შემახო მე? და ვითარცა უვარ-ჰყოფდეს ყოველნი, ჰრქუა პეტრე მის თანათა: მოძღუარ, ერნი გარე მოგადგან და შეგაიწრებენ შენ, და შენ იტყჳ: ვინ შემახო მე?
ხოლო იესო ჰრქუა: შე-ვინმე-მახო მე, რამეთუ მე ვცან ძალი, განსრული ჩემგან.
და იხილა რა დედაკაცმან მან, რამეთუ არა დაეფარა, მოვიდა ძრწოლით და შეუვრდა მას და, რომლისა ბრალისათჳს შეახო უთხრა წინაშე ყოვლისა ერისა და ვითარ-იგი მეყსეულად განიკურნა.
ხოლო ივსო ჰრქუა მას: ნუ გეშინინ ასულო, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ, ვიდოდე მშჳდობით.
და ვითარ-იგი ეტყოდა ოდენ, მო-ვინმე-ვიდა შესაკრებელისა მთავრისა მის და ჰრქუა მას, ვითარმედ: ასული შენი მოკუდა, ნუ დააშრობ მოძღუარსა.
ხოლო იესოს ვითარცა ესმა, ჰრქუა მას: ნუ გეშინინ, გარნა გრწმენინ, და ცხონდეს იგი.
და ვითარცა მოვიდა იესო სახლსა მას, არავინ უტევა შესლვად მის თანა, გარნა პეტრე, და იაკობ და იოანე და მამა და დედა მის ყრმისა.
სტიროდეს მას ყოველნი და ეტყებდეს, ხოლო იესო ჰრქვა მათ: ნუ სტირთ, რამეთუ ყრმა ეგე არა მომკუდარ არს, არამედ სძინავს.
ხოლო იგინი ჰბასრობდეს მას, უწყოდეს, რამეთუ მომკუდარ იყო.
და თავადმან გამოასხა ყოველი, უპყრა ჴელი ყრმისა მის და ჴმა-უყო: ყრმაო, აღდეგ!
და მოიქცა სული მისი, და მეყსეულად აღდგა. და უბრძანა, რაჲთა სცენ მას ჭამადი.
და განუკჳრდებოდა მამა-დედათა მისთა. ხოლო თავადმან ამცნო მათ, რაჲთა არ ვის უთხრან საქმე იგი. სასუჱნი.
