და შეკრბეს მისა ფარისეველნი და რომელნიმე მწიგნობართაგანნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს იერუსალჱმით.
და იხილნეს ვინმე მოწაფეთა მისთაგანნი, შეგინებულითა ჴელითა, ესე იგი არს, უბანელითა ჴელითა ჭამდეს პურსა, და ჰგმობდეს,
რამეთუ ფარისეველთა და ყოველთა ჰურიათა, უკეთუ არა იდაყჳთგან დაიბანნიან ჴელნი, არა ჭამიან, რამეთუ ეპყრა მათ მოცემული იგი მოძღურება ხუცესთა.
და უბანთაგან რა შევიდიან, უკუეთუ არა იბანნიან, არა ჭამიან, და სხუაცა მრავალი არს, რომელი მოეღო პყრობად: განრცხა სასუმლებისა და სტამნებისა და ქუაბებისა და ცხედრებისა.
მაშინ ჰკითხეს მას ფარისეველთა მათ და მწიგნობართა: რასათჳს მოწაფენი შენნი არა ვლენან მოძღურებისაებრ ხუცესთაჲსა, არამედ უბანელითა ჴელითა ჭამენ პურსა?
ხოლო იესო მიუგო და ჰრქუა მათ, რამეთუ: კეთილად თქუა ესაია წინაწარმეტყუელმან თქუენ ორგულთათჳს, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: ერი ესე ბაგითა მათითა პატივ-მცემს მე, ხოლო გულნი მათნი შორად განშორებულ არიან ჩემგან.
ამაოდ მმსახურებენ მე, ასწავებენ მცნებასა და მოძღურებასა კაცთასა.
და დაგიტევებიეს მცნება ღმრთისა და გიპყრიეს მოძღურება კაცთა: განრცხა სასუმლებისა და სტამნებისა, და სხუასა ესევითარსა მრავალსა ჰყოფთ.
და ეტყოდა მათ: კეთილად შეურაცხ-ჰყოფთ მცნებასა ღმრთისასა, რაჲთა მოძღურება თქუენი დაამტკიცოთ.
რამეთუ მოსე თქუა: პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა; და რომელმან ბოროტი თქუას მამისათჳს, გინა დედისათჳს, სიკუდილითა მოკუედინ.
ხოლო თქუენ სთქუთ: უკეთუ ჰრქუას კაცმან მამასა, ანუ დედასა კორბან, რომელ არს ნიჭი, რომელი-რა ჩემგან სარგებელ გეყოს, --
და არა უტევებთ მათ მამასა და დედასა ყოფად.
და დაუმტკიცებელ გიყოფიეს სიტყუა ღმრთისაჲ მოძღურებითა მაგით თქუენითა, რომელსა ასწავებთ და მსგავსსა ამათსა მრავალსა ჰყოფთ.
და მოუწოდა ყოველსა მას ერსა და ეტყოდა მათ: ისმინეთ ჩემი ყოველთა და გულისხმა-ყავთ.
არა რა არს კაცისა გარეთ შემავალი მისა, რომელმანცა შეაგინა იგი; არამედ რომელი გამოვალს მისგან, იგი არს, რომელი შეაგინებს კაცსა.
რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
და ოდეს შევიდა სახიდ ერისა მისგან, ჰკითხვიდეს მას მოწაფენი მისნი იგავისა მისთჳს.
და ჰრქუა მათ: ეგრევე თქუენცა უგულისჴმოვე ხართა და არა გიცნობიეს, რამეთუ ყოველი გარეშე შემავალი კაცსა არა შეაგინებს?
რამეთუ არა შევალს გულსა, არამედ მუცლად და განსავალით განვალს და განსწმედს ყოველსა ჭამადსა.
და იტყოდა, ვითარმედ: კაცისაგან გამომავალი შეაგინებს კაცსა.
რამეთუ შინაგან გულისაგან კაცთასა გამოვლენან გულისსიტყუანი ბოროტნი, მრუშებანი, სიძვანი, პარვანი, კაცის-კლვანი,
ანგაჰრებანი და უკეთურებანი, ზაკვანი, არაწმიდებანი, თუალბოროტებანი, გმობანი, ამპარტავანებანი, უგუნურებანი.
ესე ყოველნი ბოროტნი შინაგან გამოვლენ და შეაგინებენ კაცსა.
და მიერ აღდგა და წარვიდა საზღვართა ტჳროსისა და სიდონისათა და შევიდა სახლსა და არა უნდა, რაჲთამცა აგრძნა ვინმე, და ვერ ჴელ-ეწიფა დაფარვად.
რამეთუ ესმა ვისმე დედაკაცსა მისთჳს, რომელსა ესუა ასული, სულითა არაწმიდითა ურვეული, და მოვიდა და შეუვრდა ფერჴთა მისთა.
ხოლო დედაკაცი იგი იყო წარმართი, ნათესავით ასური ფინიკელი ზღჳსკიდით, და ევედრებოდა მას, რაჲთა განჴადოს ეშმაკი იგი ასულისაგან მისისა.
ხოლო იესო ჰრქუა მას: მაცადე პირველად განძღებად შვილთა, რამეთუ არა კეთილ არს მოღება პურისა შვილთაგან და დაგებად ძაღლთა.
ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: უფალო, რამეთუ ძაღლნიცა ტაბლასა ქუეშე ჭამენ ნამუსრევისაგან შვილთასა.
ხოლო იესო ჰრქუა მას: მაგის სიტყჳსათჳს ვიდოდე! განსრულ არს ეშმაკი ასულისაგან შენისა.
და წარვიდა დედაკაცი იგი სახიდ თჳსა და პოვა, რამეთუ ეშმაკი იგი განსრულ იყო, და ასული იგი მისი შემოსილი, მჯდომარე ცხედარსა ზედა.
და მერმე კუალად გამოვიდა საზღვართაგან ტჳროსისა და სიდონისათა და მოვიდა ზღუასა მას გალილეასასა, შორის საზღვართა ათქალაქისათა.
და მოართუეს მას ყრუ და ძნიად მეტყუელი და ევედრებოდეს მას, რაჲთა ჴელი დასდვას მას ზედა.
და განიყვანა ერისა მისგან თჳსაგან და დაასხნა თითნი მისნი ყურთა მისთა და ჰნერწყუა და შეახო ენასა მისსა,
და აღიხილნა ზეცად და სულთ-ითქუნა და ჰრქუა მას: ეფფათა! რომელ არს: განეხუენით!
და მეყსეულად განეხუნეს მას სასმენელნი, და განჰჴსნდა კრულება ენისა მისისა, და იტყოდა მართლიად.
და ამცნო მათ, რაჲთა არა ვის უთხრან, და, რაოდენ იგი ამცნებდა მათ, იგინი უფროს მიმოდასდებდეს.
და უმეტესად განუკჳრდებოდა და იტყოდეს: ყოველსავე კეთილსა იქმს: ყრუთა ასმენს და უტყუთა ატყუებს.
