Verse: 3ჯდა რაჲ იგი მთასა მას ზედა ზეთისხილთასა, მოუჴდეს მას მოწაფენი თჳსაგან და ეტყოდეს: მარქუ ჩუენ: ოდეს ყოფად არს ესე, და რაჲ სასწაული იყოს შენისა მოსლვისაჲ და აღსასრული ამის სოფლისაჲ?
Verse: 4მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: იგულეთ, ნუვინ გაცთუნნეს თქუენ,
Verse: 5რამეთუ მრავალნი მოვიდენ სახელითა ჩემითა და იტყოდიან: მე ვარ ქრისტე, და მრავალნი აცთუნნენ.
Verse: 6ხოლო გესმოდიანღა ბრძოლანი და ჴმაჲ წყობათაჲ, ეკრძალენით, ნუ აღტყდებით, რამეთუ ყოფად არს ესე ყოველი, ხოლო აღსასრული არღა იყოს.
Verse: 7რამეთუ აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა, და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა, და იყვნენ სიყმილნი და წყუედანი და ძრვანი ადგილ-ადგიდ.
Verse: 13ხოლო რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხონდეს.
Verse: 14და იქადაგოს სახარებაჲ ესე სასუფეველისაჲ ყოველსა სოფელსა საწამებელად ყოველთა ნათესავთა, და მაშინღა იყოს აღსასრული.
Verse: 15ხოლო რაჟამს იხილოთ ბილწი იგი ოჴრებისაჲ, რომელ თქუმულ არს დანიელ წინაჲსწარმეტყუელისაგან, მდგომარე ადგილსა მას წმიდასა, რომელი აღმოიკითხვიდეს, გულისჴმა-ჰყოფდინ.
Verse: 16მაშინ ჰურიასტანისანი ივლტოდედ მთად;
Verse: 17და რომელნი ერდოებსა ზედა იყვნენ, ნუ გარდამოვლენან აღღებად რაჲსმე სახლისაგან თჳსისა;
Verse: 18და რომელი ველსა გარე იყოს, ნუ უკუმოიქცევინ უკუმომართ აღებად სამოსლისა თჳსისა.
Verse: 19ხოლო ვაჲ მუცელქმნულთა მათ და მაწოვნებელთა მათ დღეთა შინა!
Verse: 20ხოლო ილოცევდით, რაჲთა არა იყოს სივლტოლაჲ თქუენი ზამთარსა, ნუცა შაფათსა.
Verse: 21რამეთუ იყოს მაშინ ჭირი დიდი, რომელ არა ყოფილ არს დასაბამითგან სოფლისაჲთ მოაქამდე, არცაღა იყოს.
Verse: 22და არა თუმცა შემოკლდეს დღენი იგი, არამცა განერა ყოველი ჴორციელი; ხოლო რჩეულთათჳს შემოკლდენ დღენი იგი.
Verse: 23მაშინ თუ ვინმე გრქუას თქუენ: აჰა, ესერა, არს ქრისტე -- ანუ: ეგერა, -- ნუ გრწამნ.
Verse: 24რამეთუ აღდგენ ცრუწინაწარმეტყუელნი და სცენ სასწაულებ დიდ და ნიშებ, რაჲთამცა აცთუნნეს, შე-თუმცა-უძლეს, რჩეულთაცა.
Verse: 29მუნქუესვე შემდგომად ჭირისა მის მათ დღეთაჲსა მზჱ დაბნელდეს, და მთოვარემან არა გამოსცეს ნათელი თჳსი, და ვარსკულავნი გარდამოცჳვენ ზეცით, და ძალნი ცათანი შეიძრნენ.
Verse: 30და მაშინ გამოჩნდეს ნიში იგი ძისა კაცისაჲ ზეცას, და ეტყებდენ ყოველნი ნათესავნი ქუეყანისანი, და იხილონ ძე კაცისაჲ მომავალი ღ[რ]უბელთა ზედა ც[ი]სათა ძალითა დ[ა] დიდებითა დიდითა.
Verse: 35ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არასადა წარჴდენ.
Verse: 36ხოლო დღჱ იგი და ჟამი არავინ უწყის; არცა ანგელოზთა ცათა შინა, არცა ძემან, გარნა მამამან ხოლო მარტომან.
Verse: 37ვითარცა-იგი დღენი ნოესნი, ეგრე იყოს მოსლვაჲ იგი ძისა კაცისაჲ.
Verse: 38რამეთუ ვითარცა იყვნე[ს] დღეთა მათ რღუნისწინათა: ჭამდ[ეს] და სუმიდეს, იქორწინებოდეს და განჰქორწინებდეს მი-მუნ-დღედმდე, რომელსა შევიდა ნოვე კიდობნად.
Verse: 39და არა უწყოდეს, ვიდრემდე მოიწია რღუნაჲ იგი და წარიხუნა ყოველნი. ეგრე იყოს მოსლვაჲ იგი ძისა კაცისაჲ.
Verse: 40მაშინ ორნი იყვნენ აგარაკსა შინა: ერთი წარიყვანონ და ერთი დაუტეონ.