და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, მიიქციე პირი შენი მთისა მიმართ სიირისა და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა
და არქუ მას: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა მე შენ ზედა მთასა სიირსა და განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა და მიგცე შენ ოჴრად და მოოჴრდე.
და ქალაქთა შორის შენთა ოჴრებაჲ ვყო და შენ საოჴროდ იყო და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
ნაცვლად ქმნისა შენისა მტერად საუკუნოდ და დაშჯედ სახლსა ზედა ისრაჱლისასა ზაკუვით, ჴელსა შინა მტერთასა მახჳლად ჟამსა შინა ჭირისა მათისასა და ჟამსა შინა სიცრუისასა უკუანაჲსკნელსა შორის,
ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, იტყჳს ადონაი უფალი, უკუეთუ არა, სისხლისა მიერ სცოდე და სისხლმან გდევნოს შენ, რამეთუ სისხლი შენი მოიძულე, და სისხლმან შენმან გდევნოს შენ.
და მივსცე მთაჲ სიირისი საოჴროდ და მოოჴრებულად და წარვწყმიდნე მისგან კაცნი და საცხოვარნი და თანწარმავალი და შემოქცეული.
და აღვავსნე მთანი შენნი წყლულებითა შენითა, ბორცუნი შენნი და ჴევნებნი შენნი, და ყოველთა შორის ველთა შენთა, რამეთუ მოწყლულნი მახჳლითა დაეცნენ შენ შორის.
და ოჴრად საუკუნოდ დაგდვა შენ და ქალაქნი შენნი არ დაიმკჳდრნენ მერმე და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
თქუმისათჳს შენგან ორნივე ნათესავნი და ორნივე სოფელნი ჩემნი იყვნენ, დავიმკჳდრნე იგინი და უფალი მუნ არს.
ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, იტყჳს ადონაი უფალი, და გიყო შენ მტერობისაებრ შენისა და შურისაებრ შენისა, რომელი ჰყავ მოძულეობისაგან შენისა მათ შორის, და გეცნობო შენ, ოდეს-იგი გშჯიდე შენ.
და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი; მესმა ჴმისა გმობათა შენთაჲსაჲ, რომელსა იტყოდე მთათათჳს ისრაჱლისათა, მეტყუელი: მთანი ისრაჱლისანი, მაღალნი, საუკუნოდ ოჴერნი, ჩუენდა Page of ed. 1709: 197a მოცემულან დასაპყრობლად.
და იდიდსიტყუე ჩემ ზედა პირითა შენითა და ჴმა-ჰყვენ ჩემ ზედა სიტყუანნი შენნი, რომელნი მესმნეს მე.
ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: სიხარულსა შინა ყოვლისა ქუეყანისასა ოჴერ-გყო შენ საუკუნო. ვითარიგი იხარე მკჳდრობასა სახლისა ისრაჱლისასა, ვითარ უჩინო-იქმნა, ეგრეთ გიყო შენ.
საოჴროდ იყო შენ, მთაჲ სეი\რ, Page of ms. Ga: 272v და ყოველი იდუმეაჲ აღიჴოცოს, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი.
