და ესმა პასხორს, ძესა ემმირისსა მღდელსა, და იგი იყო დადგინებულ სახლსა უფლისასა, იერემიაჲს სიტყუათა ამათ.
და უხეთქნა პასხორმან იერემიას წინაჲსწარმეტყუელსა და შთააგდო იგი მღჳმესა, რომელი იყო ბჭესა თანა ბენიამენისსა, სახლისა Page of ms. Ga: 229v განკიდებულისა ქორედისა, რომელი იყო სახლსა შინა უფლისასა.
და იყო, ხვალისაგან გამოიყვანა პასხორმან იერემია მღჳმით და ჰრქუა მას იერემია: არა პასხორ გიწოდა უფალმან სახელი შენი, არამედ გარდასახლებულ.
მით რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: აჰა მე მიგცემ შენ გარდასასლებად ყოველთა თანა მოყუარეთა შენთა და დაეცნენ მახჳლითა მტერთა მათთაჲთა, და თუალთა შენთა იხილონ, და შენ და ყოველი იუდაჲ მივსცე ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა, გარდაასახლენ იგინი ბაბილოვნდ და დაჭრნენ იგინი მახჳლითა.
და მივსცე ყოველ ძალი ქალაქისა ამის და ყოველნი ნაშრომნი მისნი და ყოველი პატივი მისი და ყოველნი საუნჯენი მეფისა იუდაჲსნი მივსცნე ჴელთა მტერთა მათთასა და წარიხუნენ იგინი ბაბილონდ.
და შენ, პასხორო, და ყოველნი დამკჳდრებულნი სახლსა შინა შენსა წარხჴდეთ ტყუებად და ბაბილონდ მიხჳდეთ და მუნ მოჰკუდე და მუნ დაეფლა შენ და ყოველნი მეგობარნი Page of ed. 1709: 88a შენნი, რომელთა უწინაჲსწარმეტყუელებდ მათ ცრუსა.
შემაცთუნე მე, უფალო, და შევსცეთ; შემიპყარ და მძლე ვიქმენ საცინელად; ყოველი დღე წარვლე განკიცხულმან,
რამეთუ განმწარებულითა სიტყჳთა ჩემითა ვიცინოდი, უდებელობასა და საარებულობასა მოვხადო, რამეთუ იგი სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა საყუედრელად და საგიობელ ყოველსა დღესა.
და ვთქუ: არა სახელ-გსდვა სახელსა უფლისასა და არა ვიტყოდი მერმე სახელსა ზედა მისსა. და იქმნა გულსა შინა ჩემსა, ვითარცა ცეცხლი მგზნებარე და მოტყინარე და შემყენებელი შორის ძუალთა ჩემთა და შეუცავ ყოველგნით და ვერ ძალ-მიც თავს-დებაჲ.
რამეთუ მესმა გიობაჲ მრავალთაჲ შეკრებულთა ჩემ ზედა მრგულივ, მეტყუელთაჲ: ზედა აღდეგით და ზედა აღუდგეთ მას ყოველნი კაცნი მიყუარნი მისნი, განიხილეთ წულილ მოგონებაჲ მისი, ანუ შეაცთუნეთ და ვსძლოთ მას და მოვიღოთ შურის-ძიებაჲ ჩუენი მისგან.
და უფალი ჩემ თანა, ვითარცა მბრძოლი ძლიერი, ამისთგს მდევნეს და გაგონებ[ა]დ ვერ უძლოყე, ერცხჳნა ფრიად Page of ms. Ga: 230r , რამეთუ აგრძნნეს უპატივოებანი მათნი, რომელნი საუკუნომდე არდავიწყებულ იქმნენ.
უფალო ძალთაო, გამომცდელო სამართალთაო, გულისხუმა-მყოფელო თირკუმელთა და გულთაო, მიხილავსმცა შენ მიერი შურის-ძიებაჲ მათგან, რამეთუ შენდა მიმართ განვაცხადენ სიტყჳს-გებანი, პასუხის მიცემანი.
უგალობდით უფალსა, აქებდით მას, რამეთუ განარინა სული გლახაკისაჲ ჴელისაგან მბოროტებელთაჲსა.
და წყეულ დღე, რომელსა ვიშევ მას შინა, დღე, რომელსა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან, ნუ იყოფინ ზედ ლოცვით.
და წყეულ კაცი, მახარებელი მამისა ჩემისაჲ, მეტყუელი: გეშვა შენ ძე წული.
ნუ მხიარულ იყავნ, [16] და იყავნ კაცი იგი, ვითარცა ქა\ლაქნი, Page of ed. 1709: 88b რომელნი დააქცინა უფალმან გულის-წყრომით და არ შეინანა; ესმედ ღაღადებისაჲ განთიად და ვალალაებისაჲ ჟამსა შუა-დღისასა,
რამეთუ არ მომკლა მე საშოსა შინა მსაშოებელისა ჩემისასა, და იქმნა დედაჲ ჩემი საფლავ ჩემდა და საშო მიდგომილებისა საუკუნოჲსაჲ.
რაჲსა ამისთჳს გამოვედ საშოჲთ ხილვად შრომათა და ტკივილთა, და გარდაჴდეს სირცხჳლსა შინა დღენი ჩემნი.
