და კაცმან თუ ვინმე ძეთა ისრაელისათაგანმან, გინა თუ მწირთაგანმან მახლობელთა თქუენთამან, რომელმან იკადროს ჭამად რაჲსამე სისხლისა, დავამტკიცო თავი ჩემი ზედა თავსა მისსა და მოსპოლვით მოვსპოლო იგი ერისაგან თჳსისა.
რამეთუ სამშჳნველი ყოვლისა ჴორციელისა სისხლი თჳსი არს, და მიგეც იგი თქუენ ზედა ტაბლასა მას სალხინებელად სულთა თქუენთა, რამეთუ სისხლი იგი მისი თავისა თქუენისა წილ სალხინებელად და დაითხევის.
ამისთჳს ვარქუ ძეთა ისრაელისათა: ყოველმან სულმან თქუენთაგანმან სისხლი ნუსადა ჭამოს და გარეთ შემოსრულმან მწირმან და მახლობელმან სისხლისა ჭამად არა შეეხოს.
და კაცმან ძეთამან ისრაელისათამან, მწირმან გინა მსხემმან, რომელმან ინადიროს Page of ms. S: 216v ნადირი ჴელსა გინა მფრინველთაგანი გინა ოთხფერჴთა, რომელი იჭამების, დასთხიენ სისხლი მისი და დაფარენ მიწითა.
რამეთუ საშუმინველი ყოვლისა ჴორციელისაჲ სისხლი თჳსი არს, და ვარქუ მე ძეთა ისრაელისათა, ვითარმედ: სისხლსა ყოვლისა ჴორციელისასა ნუ სჭამთ, რამეთუ საშუმინველი ყოვლისა ჴორციელისა სისხლი თჳსი არს და ყოველი, რომელი ჭამდეს მას, მოსპოლვით მოისპოს.
და ყოველი, რომელი სცთეს და ჭამოს მკუდრისა გინა ნამჴეცავი გარეთ შემოსრულთაგანმან, გინა მწირთაგანმან, გინა შიშუელთაგანმან ბუნაკმან მის სოფლისამან, განირცხეს სამოსელი თჳსი და განიწმიდოს თავი თჳსი წყლითა და ბილწადვე შერაცხილ იყოს ვიდრე მწუხრადმდე.
უკეთუ არა განირცხეს სამოსელი თჳსი, არცა განიწმიდოს თავი თჳსი წყლითა, მიიღოს ცოდვაჲ იგი თჳსი.
