| Strophe: S165/K166 | ||
| Verse: a | დაწერა, თუ: "ჩემნო ყმანო, | გამზრდელნო და ზოგნო ზრდილნო, |
| Verse: b | ერთგულნო და მისანდონო, | ამას ზედა გამოცდილნო, |
| Verse: c | თქვენ ჩემისა საწადლისა | მიდგომილნო, ვითა ჩრდილნო, |
| Verse: d და | წიგნი ჩემი მოისმინეთ, | ყოვლნო ერთგან შემოყრილნო*! |
| Strophe: S166/K167 | ||
| Verse: a | მიწაცა თქვენი ავთანდილ, | ისმინეთ, გიწერ მე რასა: |
| Verse: b | თვით ვიქმ ხელითა ჩემითა | ამა წიგნისა წერასა, |
| Verse: c | ცოტასა ხანსა ვარჩივე | გაჭრა სმასა და მღერასა, |
| Verse: d და | პურად და საჭმლად მივენდევ | ჩემსა მშვილდსა და ცერასა. |
| Strophe: S167/K168 | ||
| Verse: a | საქმე რამე მიც თავისა | ზე სადმე გარდსახვეწელი, |
| Verse: b | დავყო მარტოდ და ღარიბად | ესე წლეული მე წელი, |
| Verse: c | გემუდარები ამისთვის, | ვარ თქვენი შემომხვეწელი, |
| Verse: d და | მე დამახვედროთ სამეფო | მტერთაგან დაულეწელი. |
| Strophe: S168/K169 | ||
| Verse: a | მე შერმადინ დამიგდია, | ჩემად კერძად პატრონობდეს, |
| Verse: b | სიკვდილსა და სიცოცხლესა | სადამდისცა ჩემსა სცნობდეს, |
| Verse: c | ყოვლთა მზეებრ მოგეფინოს, | ვარდს არ ზრვიდეს, არ აჭნობდეს, |
| Verse: d და | შემცოდესა ყველაკასა | ვითა ცვილსა დაადნობდეს. |
| Strophe: S169/K170 | ||
| Verse: a | თქვენცა იცით, გამიზრდია, | ვითა ძმა და ვითა შვილი. |
| Verse: b | ამას ასრე ჰმორჩილობდით, | არის ვითამც ავთანდილი, |
| Verse: c | ბუკსა იკრას, აქმნევინეთ | ყოვლი საქმე, ჩემგან ქმნილი; |
| Verse: d და | მე თუ დრომდის არ მოვიდე, | გლოვა გმართებს, არ სიცილი". |
| Strophe: S170/K171 | ||
| Verse: a | ესე წიგნი გაასრულა | წყლიანმან და სიტყვა-ნაზმა, |
| Verse: b | წელთა ოქრო შემოირტყა, | საღარიბოდ მოეკაზმა, |
| Verse: c | ბრძანა: "მინდორს შევჯდებიო", | ლაშქარიცა დაერაზმა; |
| Verse: d და | მასვე წამსა წამოვიდა, | შინა ხანი არა დაზმა. |
| Strophe: S171/K172 | ||
| Verse: a | ბრძანა: "წადით ყველაკაი, | აქა მომხრედ არვინ მინა". |
| Verse: b | მონებიცა მოიშორვა, | თავი გაითავისწინა, |
| Verse: c | მარტო გარე შემობრუნდა | შამბი შიგან გაირბინა, |
| Verse: d და | მიწყივ მისად საგონებლად | მისი მკლველი თინათინ- ა. |
| Strophe: S172/K173 | ||
| Verse: a | იგი ველი გაირბინა, | ლაშქართაგან გაეკიდა. |
| Verse: b | ვინმცა ნახა სულიერმან, | ანუ ვინმცა გაეკიდა? |
| Verse: c | ვის მახვილი ვერას ავნებს, | იმას ვინმცა წაეკიდა! |
| Verse: d და | მისგან ტვირთი კაეშნისა | ტვირთად ვარგად აეკიდა. |
| Strophe: S173/K174 | ||
| Verse: a | რა ლაშქართა ინადირეს | და პატრონი მოითვალეს, |
| Verse: b | იგი პირ-მზე ვეღარ პოვეს, | პირი მათი იფერმკრთალეს, |
| Verse: c | მათსა დიდსა სიხარულსა | სამძიმარი* ანაცვალეს, |
| Verse: d და | ყოვლგან რბოდეს საძებარად, | ვინცა იყო უცხენმალეს. |
| Strophe: S174/K175 | ||
| Verse: a | დარბოდეს და სხვაგნით სხვათა | მოამბეთა მოასხმიდეს; |
| Verse: b | ვეღარა ცნეს მისი საქმე, | გაიარა აქათ კიდეს, |
| Verse: c | მისნი სპანი გულ-მოკლულნი | ცრემლსა ცხელსა გარდმოჰყრიდეს: |
| Verse: d და | "ღმერთო, ლომო, შენად ნაცვლად | სხვასა ვისმცა დანერგვიდეს!" |
| Strophe: S175/K176 | ||
| Verse: a | შერმადინ ერთგან შეყარნა | ხასნი და დიდებულები, |
| Verse: b | უჩვენა იგი უსტარი, | ამბავი მისი თქმულები. |
| Verse: c | რა მოისმინეს, ყველაი | დარჩა გულ-დანაწყლულები, |
| Verse: d და | თავსა იცემდეს, არ იყო | გული უცრემლო, ულები. |
| Strophe: S176/K177 | ||
| Verse: a | ყოვლთა ჰკადრეს: "თუცა ყოფა | ჩვენ უმისოდ გვეარმისცა, |
| Verse: b | უშენოსა საჯდომი და | ტახტი მისი ვისმცა მისცა? |
| Verse: c | განაღამცა გმორჩილობდით, | თუ გვიბრძანო რაცა ვისცა!" |
| Verse: d და | იგი მონა აპატრონეს, | ყველაკამან თაყვანის-სცა. |
