| Strophe: 37_[37] | ||
| Verse: a | აფთიონ ნახა სიზმარი, | -- ზააქს ვერ მოურჩებოდა: |
| Verse: b | დედოფალ ფრანგის უბრძანა, | ძილშია რაც ზმანებოდა: |
| Verse: c | "შენ ორსული ხარ ვაჟზედა, | ფრიდონ სახელად ზდებოდა, |
| Verse: d და | მთაში გაზარდე, ამ რიგად | არვისგან ეაზრებოდა. |
| Strophe: 38_[38] | ||
| Verse: a | ეგ ჩემი შვილი მისისხლებს, | პირველად მოჰკლავს ზააქსა. |
| Verse: b | სხვა გრძნეულსა და დევებსა | არსად გაუშვებს, არ, ავსა. |
| Verse: c | უმალ ქალაქსა წაართმევს, | კარგ ბედს მოელის, არ ავსა, |
| Verse: d და | ჯიმშედის დასაც წაართმევს, | სულ დაიჭირავს სარავსა. |
| Strophe: 39_[39] | ||
| Verse: a | ზააქს ორმოში ჩააგდებს, | არ გაუპირავს მას კარგსა, |
| Verse: b | ვამანის მთაში გაგზავნის, | დღეს გაუთენებს მას ავსა, |
| Verse: c | ერანს და თურანს წაართმევს, | ტახტსა, სარავსა ქალაქსა, |
| Verse: d და | გამორჭმულდების, მოიტანს, | -- შენ დღესა ნახავ არ ავსა! |
| Strophe: 40_[40] | ||
| Verse: a | რა მე მომკვლენ, მასუკანით | შენ გეძებენ მეტად დია. |
| Verse: b | რა შეიტყო, ფიცხლავ წადი, | შენ იარე ღამე, დია, |
| Verse: c | მთაში კაცი დაგიხვდების | ღვთის მოყუ̂არე მეტად დია, |
| Verse: d და | მას ჯოგი ჰყავს მრავალ-გვარი, | შუ̂ენიერი ტურფა დია. |
| Strophe: 41_[41] | ||
| Verse: a | ფრანგისრა ესმა ატირდა, | მოსთქუ̂ა ჴმით მშვენიერითა: |
| Verse: b | "შენ უკან ჩემი სიცოცხლე | დასაწვავია ცეცხლითა. |
| Verse: c | სოფელსა ყოფნა რად მინდა, | თავსა მოვიკლავ ჴელითა, |
| Verse: d და | თუ დამიჯერებ, წავიდეთ, | მთასა მივმართოთ რბენითა". |
| Strophe: 42_[42] | ||
| Verse: a | აფთიონ თქუ̂ა: "ღვთის ბრძანებას | კაცი შესცვლის იმას ვერა |
| Verse: b | თუ გათენდა, ჩემი დღენი | მომეშალა, მზისა მზერა, |
| Verse: c | ვერც ციხე და ვერც მოყუ̂არე | მე დამიხსნის სიკუ̂დილს ვერა, |
| Verse: d და | ყოველ კაცზედ გაჩენილა | გარდასახდლად ეს ბეგარა. |
| Strophe: 43_[43] | ||
| Verse: a | ერთხელ რაზმით კუ̂ლავ შევებმი, | თუ რამ არის ჩემი ღონე, |
| Verse: b | განგებაა -- დღესაც მამკლავს, | ამის მეტი რამც ვიღონე? |
| Verse: c | შენ იქ წადი, რომ გასწავლე, | დამიჯერე, გაიგონე, |
| Verse: d და | მსახურებდე იმ ღვთის კაცსა, | თავი შენი დაამონე". |
| Strophe: 44_[44] | ||
| Verse: a | რა ესე თქუ̂ა აფთიონმა, | შეიყარა ფიცხლავ ახლა, |
| Verse: b | მას ლაშქარი მოეწონა, | ერთობილნი, როგორც ნახა. |
| Verse: c | შეეკაზმა, ცხენზედ შეჯდა, | ზააქისკენ გზანი ლახა. |
| Verse: d და | ზააქს ესმა, მოეგება, | მას იამა, არ იახა. |
| Strophe: 45_[45] | ||
| Verse: a | ნაღარას ჰკრეს, აირივნეს, | შეუტიეს ერთმანერცა, |
| Verse: b | ჰკაფენ, ჴოცენ. ერთმანერთსა | არას ღონით არ გაექცა, |
| Verse: c | შუბი, ლახტი, ჴმალ-ისარი, | იმ დღეს ორსავ ბევრი ეცა. |
| Verse: d და | აფთიონი ჩამოაგდეს, | ზეცით რისხვა მას დაეცა. |
