| Strophe: 16_[16] | ||
| Verse: a | [მას მიუჴდა ერთი] კაცი | იბლისი და ავის მქნელი. |
| Verse: b | [მამის მოკვლა დაა]ჯერა, | მიუქცივა მისქენ გული, |
| Verse: c | ["ზააქს ესე რა] უქნია", | იმას კუ̂ირობს ყოვლი რჯული: |
| Verse: d [და | ძლეულმა და ჭკვა-მოღ]ლილმა | ეშმაკს მიხცა მისი სული!? |
| Strophe: 17_[17] | ||
| Verse: a | [ზააქ ქითხა იმ] ეშმაკსა: | "ვის ასმია მამის მოკვლა?!" |
| Verse: b | [მან თქუ̂ა: "რად გიჩნს], რა იტყუ̂იან, | შვილმა თვისი მამა მოჰკლა!" |
| Verse: c | [სხვა ერანში] საკელ-მწიფოდ | შენგან მეტი არვინ ვარგა". |
| Verse: d [და | ბატონობა] მოინდომა, | საჴელ-მწიფო მით დაჰკარგა. |
| Strophe: 18_[18] | ||
| Verse: a | ["შენგან კიდე] ფალავანი | სხვა არ არის ერანშიგან". |
| Verse: b | [მამა შენი] ბერი არის, | გეკმარების აწ რაშიგან? |
| Verse: c | [შენ თუ] არას გამიწყრები, | იმას მოვჰკლავ მე გზაშიგან". |
| Verse: d და | ზაალ ეშმაკს ასრე უთხრა: | "მე ნუ გამრევ მაგაშიგან!" |
| Strophe: 19_[19] | ||
| Verse: a | ზააქ (?) დაართო ეშმაკს ნება, | უთხრა სიკუ̂დილი მამისა! |
| Verse: b | დღეს შეიმოკლებს ამითა, | წარწყმედასაცა ჰლამისა. |
| Verse: c | [მ]ას გრძლად ეგონა სოფელი, | -- არის ერთისა წამისა ! |
| Verse: d და | ეშმაკმან ფიცხლავ გაბედა | სიკუ̂დილი მისის მამისა. |
| Strophe: 20_[20] | ||
| Verse: a | ეშმაკმან ორმო გათხარა, | მის უცხო არ იქნებოდა, |
| Verse: b | შიგან ლახვარი დაასო, | კაცი ვერ მოურჩებოდა, |
| Verse: c | ზააქის მამა აბანოს | წავიდა, იარებოდა, |
| Verse: d და | რა ცოტა წავლო, ჩავარდა, | იმავ წამს სული ჴდებოდა. |
| Strophe: 21_[21] | ||
| Verse: a | რა მოჰკლა ზააქის მამა, | ეშმაკი გაუჩინარდა, |
| Verse: b | ზააქ ტიროდა, მოსთქვამდა: | "ეს რა ვქენ!" -- მეტად ინანდა. |
| Verse: c | -- "რა მამეჩვენა კაცურად, | ნეტარ ვინ იყო, ვინ არდა?! |
| Verse: d და | გლოვა გაუშვა ტახტზედა | დაჯდა და პირსა იბანდა. |
| Strophe: 22_[22] | ||
| Verse: a | ეშმაკმან შეჰკრა ზააქის | მზარეულების გულია. |
| Verse: b | იმათ საჭმელი წაუჴდა, | ვერცა ქნეს კარგი პურია, |
| Verse: c | სულ ნამზადისი წაუჴდა, | რაც რომე სანუკვარია, |
| Verse: d და | მიართმენ შეჭირვებულნი, | თითვან გულ-დადაგულია. |
| Strophe: 23_[23] | ||
| Verse: a | რაც საჭმელი მოუტანეს, | მას იამა არად არა, |
| Verse: b | მზარეულნიაცემინა | და გაჰყარა კართა გარა, |
| Verse: c | ის იბლისი კიდევ მოვა, | მოეჩვენა სხვათა გვარა, |
| Verse: d და | ზააქს ესმა, მან დატუქსა | და უბრძანა ძმობა გარა. |
| Strophe: 24_[24] | ||
| Verse: a | -- "წადი, ჰკითხე იმა კაცსა, | თუ რა იცის მან ზნენია?" |
| Verse: b | ჰქითხეს: "ვაჟო, სითგან მოხვალ, | ანუ იცი რა ზნენია?! |
| Verse: c | იმან თქუ̂ა თუ: საფრანგეთსა | " მე ვისწავლე სულ ზნენია, |
| Verse: d და | მზარეულად სულ კარგი ვარ, | სხვაცა ბევრი მჭირს ზნენია. |
| Strophe: 25_[25] | ||
| Verse: a | სამზარეულოს საჭმელსა | შევამკობ სულა მე კარგა, |
| Verse: b | ჴელ-მწიფის საამებელსა | მე გავაკეთებ სრულ კარგა, |
| Verse: c | მზარეულებსაც დაუზრდი, | რომელი რომე არ ვარგა, |
| Verse: d და | ზააქ ჴელ-მწიფე ამ სიტყუ̂ამ | სულით ჴორცამდის დაჰკარგა. |
| Strophe: 26_[26] | ||
| Verse: a | ზააქს ჰკადრეს: "მზარეული | მოგვივიდა მეტად კარგი". |
| Verse: b | ეს იამა ჴელ-მწიფესა, | მიუგზავნა კაცი ვარგი, |
| Verse: c | მზარეულთა შემოუძღვნეს, | დაუყენეს მისი ბარგი. |
| Verse: d და | საჭმელებსა ქნა დაუწყო, | მოამზადა მეტად კარგი. |
| Strophe: 27_[27] | ||
| Verse: a | ზააქს მოართვა საჭმელი, | მოეწონა და იამა. |
| Verse: b | ჭამა გარდასწყდა საძილოდ, | წავიდა, მეტად იამა. |
| Verse: c | მალე მოჰქარდა ძილამდის, | ეს ნამეტნავად იამა. |
| Verse: d და | თქუ̂ა: "ამას პატივს მიუპყრობ", | -- გულის წმინდითა იამა. |
| Strophe: 28_[28] | ||
| Verse: a | უბრძანა მან მზარეულსა: | "წყალობა გინდა ჩემგან რა?" |
| Verse: b | ამდენსა მოგცემ, თუ გინდა | დათვლა შეგეძლოს შენ არა. |
| Verse: c | ეშმაკმან ჰკადრა: "წყალობა | მე სხვა არ მინდა თქუ̂ენგან რა. |
| Verse: d და | შიშველს მჴარს თუ მაკოცნინებ, | წყალობა მინდა სხვა არა. |
| Strophe: 29_[29] | ||
| Verse: a | ზააქ თქუ̂ა: "მაგას აგრე ვიქ", | -- გარდაიღო ფიცხლავ მჴრები; |
| Verse: b | ეშმაკმან ნახა, იამა, | მან გამოანთო თვალები. |
| Verse: c | აკოცა ზააქს, დაუგდო | საქმენი გასამწარები. |
| Verse: d და | ფიცხლავ განქარდა ეშმაკი, | ვერ ნახეს გზა და კვალები. |
| Strophe: 30_[30] | ||
| Verse: a | რა აკოცა, ფიცხლავ გაჰქრა | ის ეშმაკი იბლისია, |
| Verse: b | ვერ ვინა სცნა, სით წავიდა, | ან ნაშობი ის რისია?! |
| Verse: c | არ ასმია კაცთა ძესა, | რომ ნაქმარი ეს რისია? |
| Verse: d და | მჴარზედ გველნი ამოუსხდა, | თქუ̂ეს თუ: "ნეტარ ეს რისია?!" |
| Strophe: 31_[31] | ||
| Verse: a | ჰაქიმნი სჭრიდეს, ახლავე | ის უფრო გაიზრდებოდა. |
| Verse: b | პირსა დაუწყეს ლოკანი | და ყურსა ეჭიდებოდა. |
| Verse: c | ზააქს მათითა სევდითა | ძილიც არ მოუნდებოდა, |
| Verse: d და | ისევ იბლისი მოვიდა, | მის უცხო არ იქნებოდა. |
