| Strophe/Paragraph: 87 | ||
| Verse/Line: a | პირველ ვახსენეთ გამდელი: | ჭკვა ჰქონდა, მისგან ზრდილობა, |
| Verse/Line: b | ბრძენი, ტურფა და უკლები, | მას აჩნდა გვარიშვილობა, |
| Verse/Line: c | ღონე ვერ ჰპოვა მის მეტი, | მისი ქმნა განდობილობა: |
| Verse/Line: d და | -- ეგების მიხსნას სიკვდილსა, | შემაშროს თვალთა მილობა." |
| Strophe/Paragraph: 88 | ||
| Verse/Line: a | მარტო მიიხმო სამბობლად, | ტირს, ცრემლთა დაიგუბესა, |
| Verse/Line: b | ეკონებოდა ძუძუსა, | პირი ჩაუდვა უბესა, |
| Verse/Line: c | ვით მარგალიტი ობოლი, | შიგან სადაფთა ბუდესა. |
| Verse/Line: d და | ეტყოდა: -- "რად არ გეწყალვი | სურვილთა გამაცუდესა"! |
| Strophe/Paragraph: 89 | ||
| Verse/Line: a | დიაცი გაკრთა, რა ნახა | ეგრე საბრალოდ მქენელი, |
| Verse/Line: b | ეტყოდა: -- "მზეო, რა მოხდა | აწ შენი მოსაწყენელი? |
| Verse/Line: c | ჩემი სული და სიცოცხლე | შენ ხარ, გულისა მლხენელი, |
| Verse/Line: d და | თავი არა მშურს საკვდავად, | მიბრძანე -- ვიყო მსმენელი". |
| Strophe/Paragraph: 90 | ||
| Verse/Line: a | ქალი ეტყოდა გამზრდელსა: | -- "უტკბო ხარ ჩემთვის დედისა, |
| Verse/Line: b | დავკარგე ჭკუა, გონება, ენა | მით დამეყბედისა, |
| Verse/Line: c | ვის უთხრნე ჭირნი უშენოს, | სხვა ვინმცა მეიმედისა? |
| Verse/Line: d და | რადგან მშვეს, რასთვის გამზარდე | მე უბედოსა ბედისა"? |
| Strophe/Paragraph: 91 | ||
| Verse/Line: a | "გახსოვს: სიზმარში ნარინჯი | მამცა ვარდისა კონამან? |
| Verse/Line: b | მუნით ვტირ, ბაღი ვარდისა | ცრემლისა ღვარმა მონამა, |
| Verse/Line: c | აქ მოიყვანა ვაჭარმან, | ოქროზე მოგვიწონა მან, |
| Verse/Line: d და | გული წამართვა უფასოდ | ჩემგან ნასყიდმან მონამა". |
| Strophe/Paragraph: 92 | ||
| Verse/Line: a | "მისმან სურვილმან სახმილი | მომიდვა, რა ვქნა დებულმან? |
| Verse/Line: b | ვა თუ გაგაწყროს სიტყვამან, | ჩემგან ცუდ მიდმოდებულმან! |
| Verse/Line: c | ტყვემან უშვებლად გამოხსნად, | აწ შენგან იმედებულმან, |
| Verse/Line: d და | სხვად უღონომან საქმისა, | შენს კალთას მოკიდებულმან". |
| Strophe/Paragraph: 93 | ||
| Verse/Line: a | "შენ გაგიზრდივარ, არ ვიცი | არ დედა, არცა მშობელი, |
| Verse/Line: b | აწ გამომტაცე სიკვდლისა | მე სიცოცხლისა მთმობელი, |
| Verse/Line: c | ნახე იგი ყმა, შენ იყავ | ჩემთა პატიჟთა მცნობელი, |
| Verse/Line: d და | ვარდსა დაზრულსა მოასწარ | მზის შუქი დამათბობელი". |
| Strophe/Paragraph: 94 | ||
| Verse/Line: a | რა ესმა მისგან გამზრდელსა, | ეცა წყენისა ამალე, |
| Verse/Line: b | შეატყო, არას არგებდა | მას შეგონების წამალე, |
| Verse/Line: c | უთხრა: -- "არა სჯობს დაჩენა, | აწ მიჯნურობა წამალე. |
| Verse/Line: d და | ფიცხლადვე მალე შეგყარნე | ორნი მნათობნი, ა, მალე". |
| Strophe/Paragraph: 95 | ||
| Verse/Line: a | "აქანამდის შენნი მჭვრეტნი | იხარებდა, არ ახევდა, |
| Verse/Line: b | რა ვიცოდი შენსა გულსა, | თუ სურვილთა დანა ხევდა? |
| Verse/Line: c | რა გაგზარდე, მას უკანით | ედემს ალვა არ ახევდა"! |
| Verse/Line: d და | ფიცხლავ ადგა სასაუბროდ, | აწ იოსებს დანახევდა. |
| Strophe/Paragraph: 96 | ||
| Verse/Line: a | გამოვიდა, მარტო დაჯდა, | ხადუმს გზავნის ფიცლად, მალე, |
| Verse/Line: b | -- "აწ მომგვარე მე იოსებ, | სხვათა კაცთა დაუმალე". |
| Verse/Line: c | მივა, ეტყვის: -- "შინ გიხმობენ, | მათად ნახვად გაეკრძალე". |
| Verse/Line: d და | მან თქვა: -- "მათდა სამსახურად | თავი რამცა შევიწყალე"! |
| Strophe/Paragraph: 97 | ||
| Verse/Line: a | გვერდს დაისვა, მოეხვია, | ვითა ტკბილი დედა შვილსა, |
| Verse/Line: b | გულსა შიგან მიამსგავსა | მათ მნათობთა სხვათა შვიდსა, |
| Verse/Line: c | გაეკვირვა იგ დიაცი | მთვარის პირზედ შავსა მშვილდსა, |
| Verse/Line: d და | ტკბილად რასმე ეუბნების | მას სიტყვასა დასამშვიდსა. |
| Strophe/Paragraph: 98 | ||
| Verse/Line: a | ეტყოდა: -- "შვილო იოსებ, | სიტყვა მაქვს შენთან მბობისა, |
| Verse/Line: b | მან გამომგზავნა, რომელსა | ვერ მზეა მის ოდნობისა, |
| Verse/Line: c | ცეცხლი სწვავს მუდამ შენისა | შვენება ასაკობისა, |
| Verse/Line: d და | რამცაღა სხვა უკეთესი | აწ შენთვის მისგან ხმობისა"? |
| Strophe/Paragraph: 99 | ||
| Verse/Line: a | მან ნარინჯი ხელთა მისცა | მისგან სიზმრად მინაცემი, |
| Verse/Line: b | -- "მოაშორვე სიშორისა | დანა გულსა მინაცემი, |
| Verse/Line: c | ძე არა ჰყავს მას მნათობსა | მეფესთანა მინაცემი, |
| Verse/Line: d და | წყლულსა შენგან სამთელებლად | ფილთა მართებს მინაცემი". |
| Strophe/Paragraph: 100 | ||
| Verse/Line: a | -- "ვფიცავ: ღმერთსა შეუქმნიხარ | შენ მისთვის და იგი შენდა, |
| Verse/Line: b | ვხედავთ, რომე უმკვიდროთ ჩანს, | მისი თესლი გარდაშენდა, |
| Verse/Line: c | გიშრის ტევრი, ბროლ-ლალ-მინა | თურე შენთვის მოუშენდა, |
| Verse/Line: d და | ოდეს გნახა, მით აქამდის | ცრემლთა წვიმა მოუშენდა". |
| Strophe/Paragraph: 101 | ||
| Verse/Line: a | იოსებს ესმა, მოედვა | ცეცხლი, სირცხვილთა ალები, |
| Verse/Line: b | თავი დადრიკა, საჭვრეტლად | ზე ვეღარ ახვნა თვალები, |
| Verse/Line: c | უთხრა, თუ; -- "მაგას სად ღირსვარ | მე უცხოდ მონაყვანები? |
| Verse/Line: d და | ვით უყო მისგან ნასყიდმან, | ძედ ვჰყევარ შენაწყნარები!" |
