TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 304
Previous part

Chapter: 13 
Verse: 1    Καὶ ἐγενήϑη μετὰ ταῦτα καὶ τῷ Αβεσσαλωμ υἱῷ Δαυιδ ἀδελϕὴ καλὴ τῷ εἴδει σϕόδρα, καὶ ὄνομα αὐτῇ Θημαρ, καὶ ἠγάπησεν αὐτὴν Αμνων υἱὸς Δαυιδ.
Verse: 2    καὶ ἐϑλίβετο Αμνων ὥστε ἀρρωστεῖν διὰ Θημαρ τὴν ἀδελϕὴν αὐτοῦ, ὅτι παρϑένος ἦν αὐτή, καὶ ὑπέρογκον ἐν ὀϕϑαλμοῖς Αμνων τοῦ ποιῆσαί τι αὐτῇ.
Verse: 3    καὶ ἦν τῷ Αμνων ἑταῖρος, καὶ ὄνομα αὐτῷ Ιωναδαβ υἱὸς Σαμαα τοῦ ἀδελϕοῦ Δαυιδ· καὶ Ιωναδαβ ἀνὴρ σοϕὸς σϕόδρα.
Verse: 4    καὶ εἶπεν αὐτῷ Τί σοι ὅτι σὺ οὕτως ἀσϑενής, υἱὲ τοῦ βασιλέως, τὸ πρωὶ πρωί; οὐκ ἀπαγγελεῖς μοι; καὶ εἶπεν αὐτῷ Αμνων Θημαρ τὴν ἀδελϕὴν Αβεσσαλωμ τοῦ ἀδελϕοῦ μου ἐγὼ ἀγαπῶ.
Verse: 5    καὶ εἶπεν αὐτῷ Ιωναδαβ Κοιμήϑητι ἐπὶ τῆς κοίτης σου καὶ μαλακίσϑητι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ πατήρ σου τοῦ ἰδεῖν σε, καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν ᾽Ελϑέτω δὴ Θημαρ ἡ ἀδελϕή μου καὶ ψωμισάτω με καὶ ποιησάτω κατ' ὀϕϑαλμούς μου βρῶμα, ὅπως ἴδω καὶ ϕάγω ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῆς.
Verse: 6    καὶ ἐκοιμήϑη Αμνων καὶ ἠρρώστησεν, καὶ εἰσῆλϑεν ὁ βασιλεὺς ἰδεῖν αὐτόν, καὶ εἶπεν Αμνων πρὸς τὸν βασιλέα ᾽Ελϑέτω δὴ Θημαρ ἡ ἀδελϕή μου πρός με καὶ κολλυρισάτω ἐν ὀϕϑαλμοῖς μου δύο κολλυρίδας, καὶ ϕάγομαι ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῆς.
Verse: 7    καὶ ἀπέστειλεν Δαυιδ πρὸς Θημαρ εἰς τὸν οἶκον λέγων Πορεύϑητι δὴ εἰς τὸν οἶκον Αμνων τοῦ ἀδελϕοῦ σου καὶ ποίησον αὐτῷ βρῶμα.
Verse: 8    καὶ ἐπορεύϑη Θημαρ εἰς τὸν οἶκον Αμνων ἀδελϕοῦ αὐτῆς, καὶ αὐτὸς κοιμώμενος. καὶ ἔλαβεν τὸ σταῖς καὶ ἐϕύρασεν καὶ ἐκολλύρισεν κατ' ὀϕϑαλμοὺς αὐτοῦ καὶ ἥψησεν τὰς κολλυρίδας·
Verse: 9    καὶ ἔλαβεν τὸ τήγανον καὶ κατεκένωσεν ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠϑέλησεν ϕαγεῖν. καὶ εἶπεν Αμνων ᾽Εξαγάγετε πάντα ἄνδρα ἐπάνωϑέν μου· καὶ ἐξήγαγον πάντα ἄνδρα ἀπὸ ἐπάνωϑεν αὐτοῦ.
Verse: 10    καὶ εἶπεν Αμνων πρὸς Θημαρ Εἰσένεγκε τὸ βρῶμα εἰς τὸ ταμίειον, καὶ ϕάγομαι ἐκ τῆς χειρός σου. καὶ ἔλαβεν Θημαρ τὰς κολλυρίδας, ἃς ἐποίησεν, καὶ εἰσήνεγκεν τῷ Αμνων ἀδελϕῷ αὐτῆς εἰς τὸν κοιτῶνα
Verse: 11    καὶ προσήγαγεν αὐτῷ τοῦ ϕαγεῖν, καὶ ἐπελάβετο αὐτῆς καὶ εἶπεν αὐτῇ Δεῦρο κοιμήϑητι μετ' ἐμοῦ, ἀδελϕή μου.
Verse: 12    καὶ εἶπεν αὐτῷ Μή, ἄδελϕέ μου, μὴ ταπεινώσῃς με, διότι οὐ ποιηϑήσεται οὕτως ἐν Ισραηλ· μὴ ποιήσῃς τὴν ἀϕροσύνην ταύτην·
Verse: 13    καὶ ἐγὼ ποῦ ἀποίσω τὸ ὄνειδός μου; καὶ σὺ ἔσῃ ὡς εἷς τῶν ἀϕρόνων ἐν Ισραηλ· καὶ νῦν λάλησον δὴ πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι οὐ μὴ κωλύσῃ με ἀπὸ σοῦ.
Verse: 14    καὶ οὐκ ἠϑέλησεν Αμνων τοῦ ἀκοῦσαι τῆς ϕωνῆς αὐτῆς καὶ ἐκραταίωσεν ὑπὲρ αὐτὴν καὶ ἐταπείνωσεν αὐτὴν καὶ ἐκοιμήϑη μετ' αὐτῆς.
Verse: 15    καὶ ἐμίσησεν αὐτὴν Αμνων μῖσος μέγα σϕόδρα, ὅτι μέγα τὸ μῖσος, ὃ ἐμίσησεν αὐτήν, ὑπὲρ τὴν ἀγάπην, ἣν ἠγάπησεν αὐτήν. καὶ εἶπεν αὐτῇ Αμνων ᾽Ανάστηϑι καὶ πορεύου.
Verse: 16    καὶ εἶπεν αὐτῷ Θημαρ Μή, ἄδελϕε, ὅτι μεγάλη ἡ κακία ἡ ἐσχάτη ὑπὲρ τὴν πρώτην, ἣν ἐποίησας μετ' ἐμοῦ, τοῦ ἐξαποστεῖλαί με. καὶ οὐκ ἠϑέλησεν Αμνων ἀκοῦσαι τῆς ϕωνῆς αὐτῆς.
Verse: 17    καὶ ἐκάλεσεν τὸ παιδάριον αὐτοῦ τὸν προεστηκότα τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ ᾽Εξαποστείλατε δὴ ταύτην ἀπ' ἐμοῦ ἔξω καὶ ἀπόκλεισον τὴν ϑύραν ὀπίσω αὐτῆς.
Verse: 18    καὶ ἐπ' αὐτῆς ἦν χιτὼν καρπωτός, ὅτι οὕτως ἐνεδιδύσκοντο αἱ ϑυγατέρες τοῦ βασιλέως αἱ παρϑένοι τοὺς ἐπενδύτας αὐτῶν· καὶ ἐξήγαγεν αὐτὴν ὁ λειτουργὸς αὐτοῦ ἔξω καὶ ἀπέκλεισεν τὴν ϑύραν ὀπίσω αὐτῆς·
Verse: 19    καὶ ἔλαβεν Θημαρ σποδὸν καὶ ἐπέϑηκεν ἐπὶ τὴν κεϕαλὴν αὐτῆς καὶ τὸν χιτῶνα τὸν καρπωτὸν τὸν ἐπ' αὐτῆς διέρρηξεν καὶ ἐπέϑηκεν τὰς χεῖρας αὐτῆς ἐπὶ τὴν κεϕαλὴν αὐτῆς καὶ ἐπορεύϑη πορευομένη καὶ κράζουσα.
Verse: 20    καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὴν Αβεσσαλωμ ὁ ἀδελϕὸς αὐτῆς Μὴ Αμνων ὁ ἀδελϕός σου ἐγένετο μετὰ σοῦ; καὶ νῦν, ἀδελϕή μου, κώϕευσον, ὅτι ἀδελϕός σού ἐστιν· μὴ ϑῇς τὴν καρδίαν σου τοῦ λαλῆσαι εἰς τὸ ῥῆμα τοῦτο. καὶ ἐκάϑισεν Θημαρ χηρεύουσα ἐν οἴκῳ Αβεσσαλωμ τοῦ ἀδελϕοῦ αὐτῆς.
Verse: 21    καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ ἐϑυμώϑη σϕόδρα· καὶ οὐκ ἐλύπησεν τὸ πνεῦμα Αμνων τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἠγάπα αὐτόν, ὅτι πρωτότοκος αὐτοῦ ἦν.
Verse: 22    καὶ οὐκ ἐλάλησεν Αβεσσαλωμ μετὰ Αμνων ἀπὸ πονηροῦ ἕως ἀγαϑοῦ, ὅτι ἐμίσει Αβεσσαλωμ τὸν Αμνων ἐπὶ λόγου οὗ ἐταπείνωσεν Θημαρ τὴν ἀδελϕὴν αὐτοῦ.
Verse: 23    Καὶ ἐγένετο εἰς διετηρίδα ἡμερῶν καὶ ἦσαν κείροντες τῷ Αβεσσαλωμ ἐν Βελασωρ τῇ ἐχόμενα Εϕραιμ, καὶ ἐκάλεσεν Αβεσσαλωμ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως.
Verse: 24    καὶ ἦλϑεν Αβεσσαλωμ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν ᾽Ιδοὺ δὴ κείρουσιν τῷ δούλῳ σου, πορευϑήτω δὴ ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ μετὰ τοῦ δούλου σου.
Verse: 25    καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Αβεσσαλωμ Μὴ δή, υἱέ μου, μὴ πορευϑῶμεν πάντες ἡμεῖς, καὶ οὐ μὴ καταβαρυνϑῶμεν ἐπὶ σέ. καὶ ἐβιάσατο αὐτόν, καὶ οὐκ ἠϑέλησεν τοῦ πορευϑῆναι καὶ εὐλόγησεν αὐτόν.
Verse: 26    καὶ εἶπεν Αβεσσαλωμ Καὶ εἰ μή, πορευϑήτω δὴ μεϑ' ἡμῶν Αμνων ὁ ἀδελϕός μου. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς ῞Ινα τί πορευϑῇ μετὰ σοῦ;
Verse: 27    καὶ ἐβιάσατο αὐτὸν Αβεσσαλωμ, καὶ ἀπέστειλεν μετ' αὐτοῦ τὸν Αμνων καὶ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως. καὶ ἐποίησεν Αβεσσαλωμ πότον κατὰ τὸν πότον τοῦ βασιλέως.
Verse: 28    καὶ ἐνετείλατο Αβεσσαλωμ τοῖς παιδαρίοις αὐτοῦ λέγων ῎Ιδετε ὡς ἂν ἀγαϑυνϑῇ ἡ καρδία Αμνων ἐν τῷ οἴνῳ καὶ εἴπω πρὸς ὑμᾶς Πατάξατε τὸν Αμνων, καὶ ϑανατώσατε αὐτόν· μὴ ϕοβηϑῆτε, ὅτι οὐχὶ ἐγώ εἰμι ἐντέλλομαι ὑμῖν; ἀνδρίζεσϑε καὶ γίνεσϑε εἰς υἱοὺς δυνάμεως.
Verse: 29    καὶ ἐποίησαν τὰ παιδάρια Αβεσσαλωμ τῷ Αμνων καϑὰ ἐνετείλατο αὐτοῖς Αβεσσαλωμ. καὶ ἀνέστησαν πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως καὶ ἐπεκάϑισαν ἀνὴρ ἐπὶ τὴν ἡμίονον αὐτοῦ καὶ ἔϕυγαν.
Verse: 30    καὶ ἐγένετο αὐτῶν ὄντων ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ἡ ἀκοὴ ἦλϑεν πρὸς Δαυιδ λέγων ᾽Επάταξεν Αβεσσαλωμ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως, καὶ οὐ κατελείϕϑη ἐξ αὐτῶν οὐδὲ εἷς.
Verse: 31    καὶ ἀνέστη ὁ βασιλεὺς καὶ διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκοιμήϑη ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ οἱ περιεστῶτες αὐτῷ διέρρηξαν τὰ ἱμάτια αὐτῶν.
Verse: 32    καὶ ἀπεκρίϑη Ιωναδαβ υἱὸς Σαμαα ἀδελϕοῦ Δαυιδ καὶ εἶπεν Μὴ εἰπάτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ὅτι πάντα τὰ παιδάρια τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως ἐϑανάτωσεν, ὅτι Αμνων μονώτατος ἀπέϑανεν· ὅτι ἐπὶ στόματος Αβεσσαλωμ ἦν κείμενος ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἐταπείνωσεν Θημαρ τὴν ἀδελϕὴν αὐτοῦ·
Verse: 33    καὶ νῦν μὴ ϑέσϑω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ῥῆμα λέγων Πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἀπέϑαναν, ὅτι ἀλλ' ἢ Αμνων μονώτατος ἀπέϑανεν.
Verse: 34    καὶ ἀπέδρα Αβεσσαλωμ. καὶ ἦρεν τὸ παιδάριον ὁ σκοπὸς τοὺς ὀϕϑαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδεν καὶ ἰδοὺ λαὸς πολὺς πορευόμενος ἐν τῇ ὁδῷ ὄπισϑεν αὐτοῦ ἐκ πλευρᾶς τοῦ ὄρους ἐν τῇ καταβάσει· καὶ παρεγένετο ὁ σκοπὸς καὶ ἀπήγγειλεν τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπεν ῎Ανδρας ἑώρακα ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς Ωρωνην ἐκ μέρους τοῦ ὄρους.
Verse: 35    καὶ εἶπεν Ιωναδαβ πρὸς τὸν βασιλέα ᾽Ιδοὺ οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως πάρεισιν· κατὰ τὸν λόγον τοῦ δούλου σου, οὕτως ἐγένετο.
Verse: 36    καὶ ἐγένετο ἡνίκα συνετέλεσεν λαλῶν, καὶ ἰδοὺ οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἦλϑαν καὶ ἐπῆραν τὴν ϕωνὴν αὐτῶν καὶ ἔκλαυσαν, καί γε ὁ βασιλεὺς καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ ἔκλαυσαν κλαυϑμὸν μέγαν σϕόδρα.
Verse: 37    καὶ Αβεσσαλωμ ἔϕυγεν καὶ ἐπορεύϑη πρὸς Θολμαι υἱὸν Εμιουδ βασιλέα Γεδσουρ εἰς γῆν Μαχαδ. καὶ ἐπένϑησεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ ἐπὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας.
Verse: 38    Καὶ Αβεσσαλωμ ἀπέδρα καὶ ἐπορεύϑη εἰς Γεδσουρ καὶ ἦν ἐκεῖ ἔτη τρία.
Verse: 39    καὶ ἐκόπασεν τὸ πνεῦμα τοῦ βασιλέως τοῦ ἐξελϑεῖν ὀπίσω Αβεσσαλωμ, ὅτι παρεκλήϑη ἐπὶ Αμνων ὅτι ἀπέϑανεν.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.