TITUS
Rudolf von Ems, Alexander
Part No. 2
Previous part

Chapter: 2     
Verse: 91    Kan ich vollebringen
Verse: 92    
mit sinneclîchen dingen
Verse: 93    
des noch daz mære wîset, -
Verse: 94    
prîsen, ez prîset,
Verse: 95    
vehten, ez vihtet,
Verse: 96    
slihten, ez slihtet,
Verse: 97    
wundern, ez wundert,
Verse: 98    
sundern, ez sundert
Verse: 99    
dis bœsen von den besten,
Verse: 100    
kan ich die wol gegesten
Verse: 101    
die mir diu schrift vor bestet
Verse: 102    
und zuo den besten gestet, -
Verse: 103    
wil ich gegen den mæren stegn
Verse: 104    
und wil iu sagen wer der degn
Verse: 105    
von art und von gebürte was,
Verse: 106    
als ich die âventiure las.
Verse: 107    
diu hât mich bewîset
Verse: 108    
daz hie vor in Egiptô
Verse: 109    
was ein edel künec rîch'
Verse: 110    
dem niemen was gelîch
Verse: 111    
an listen und an manheit.
Verse: 112    
swaz man von zouberlisten seit
Verse: 113    
dar an was sîn kunst grôz
Verse: 114    
das niender lebte sîn genôz
Verse: 115    
der zît übr allez lant,
Verse: 116    
der was Nektânabus genant.
Verse: 117    
gewaltec und hêre
Verse: 118    
nâch küneclîcher lêre
Verse: 119    
was sîn geburt gehêret,
Verse: 120    
vil kunst was er gelêret.

Verse: 121    
Tet er iender valschen wanc
Verse: 122    
sunder sînes herzen danc,
Verse: 123    
des seit von im diz mære niht,
Verse: 124    
wan ez im von wârheit giht
Verse: 125    
er wær al der liste vol
Verse: 126    
die man von wîsheit wizzen soL
Verse: 127    
von nigromanzîe
Verse: 128    
und von astronomîe
Verse: 129    
kunde er waz er wolde.
Verse: 130    
swaz man bevinden solde,
Verse: 131    
dar nâch kund er wol liezen.
Verse: 132    
ouch kunde er wol entsliezen
Verse: 133    
der tunkeln ræterschen wort,
Verse: 134    
er hâte an witzen solhen hort
Verse: 135    
daz er die troume rehte riet,
Verse: 136    
ir komenden wârheit gar beschiet.
Verse: 137    
ouch kunde er wol von listen daz
Verse: 138    
wie man der dinge lenge maz
Verse: 139    
von gêometrîe:
Verse: 140    
diu kunst was sîn amîe:
Verse: 141    
und er ir rehter âmîs.
Verse: 142    
er was vil wîser danne wîs,
Verse: 143    
sîn kunst ir zil hôhe ûf stiez
Verse: 144    
übr al die man kündec hiez,
Verse: 145    
daz ez ir deheiner nie
Verse: 146    
gevâhen mohte noch gevie
Verse: 147    
mit künsterîchen sinnen.
Verse: 148    
swes er wold ie beginnen,
Verse: 149    
dar an was sîn hôher sîn
Verse: 150    
ein künsterîcher übrgewin.

Verse: 151    
Alsus was er, daz ist wâr,
Verse: 152    
von grôzen vorhten manec jâr
Verse: 153    
bewart mit sînen listen,
Verse: 154    
sîn list kund in wol vristen
Verse: 155    
daz in in mangen zîten
Verse: 156    
nie man kund an gerîten
Verse: 157    
noch mohte in sînem lande,
Verse: 158    
wan er vor hin bekande
Verse: 159    
sîner vîende getât:
Verse: 160    
swenne ir vîentlîcher rât
Verse: 161    
iht arges hâte ûf in gedâht,
Verse: 162    
hâte er schiere an ende brâht
Verse: 163    
wie im gelingen solde.
Verse: 164    
swaz im geschehen wolde,
Verse: 165    
dar an warnet in sîn list.
Verse: 166    
in dirre selben jâres vrist
Verse: 167    
was Egipte daz lant
Verse: 168    
in solher wîsheit bekant
Verse: 169    
daz dise liste grœzer
Verse: 170    
wâren vil dan anderswâ.
Verse: 171    
swaz irdischiu wîsheit
Verse: 172    
von astronomîe geseit
Verse: 173    
unde von der sternen kraft,
Verse: 174    
daz kunden sie nâch meisterschaft
Verse: 175    
von Abrahâmes lêre gar,
Verse: 176    
als er lêrte und brâhte dar.
Verse: 177    
sus tâten sie der welte kunt
Verse: 178    
dirre selben liste vunt
Verse: 179    
mit wârheit, als sie kunden
Verse: 180    
und sie die liste vunden.

Next part



This text is part of the TITUS edition of Rudolf von Ems, Alexander.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.