Page of ms. P: _ Page of ms. S: 137V და უწინარჱს დღესასწაულისა მის პასექისა, რომელ არს ვნებაჲ, იცოდა იესუ, რამეთუ მოიწია ჟამი მისი, რაჲთა განვიდეს ამიერ სოფლით და მივიდეს ღმრთისა, რამეთუ შეიყუარნა თჳსნი ამას სოფელსა და სრულიად შეიყუარნა იგინი.
და ვითარცა სერობაჲ იგი იყო, და ეშმაკი შესრულ იყო გულსა იუდაჲსსა, სიმონ ისკარიოტელისასა, რაჲთა მისცეს იგი.
Page of ms. S: _ Page of ms. P: 174R იცოდა იესუ, რამეთუ ყოველივე მოსცა მას მამამან ჴელთა მისთა, რამეთუ ღმრთისაგან გამოვიდა და ღმრთისა მივალს.
აღდგა სერობისა მისგან და დადგა სამოსელი თჳსი და მოიღო არდაგი და მოირტყა იგი.
და მერმე მოიღო წყალი და შთაასხა საბანელსა მას და იწყო ბანად ფერჴთა მოწაფეთა მისთა.
და მოვიდა სიმონ-პეტრესა. ჰრქუა მას პეტრე: უფალო, შენ დამბანნე ფერჴნი ჩემნი?
მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: რომელსა მე ვიქმ, არა იცი, ხოლო სცნა ამისა შემდგომად.
ჰრქუა მას პეტრე: არა დამბანნე ფერჴნი ჩემნი უკუნისამდე. ჰრქუა მას იესუ: უკუეთუ არა დაგბანნე ფერჴნი შენნი, არა გაქუს ჩემ თანა ნაწილი.
ჰრქუა მას პეტრე: უფალო, ნუ ხოლო ფერჴნი ჩემნი, არამედ ჴელნიც და თავიცა.
ჰრქუა მას იესუ: განბანილსა მას არა უჴმს განბანაჲ, გარნა ფერჴნი ხოლო, რამეთუ არს იგი ყოვლადვე წმიდა, ხოლო თქუენ წმიდა ხართ, არამედ არა ყოველნი.
რამეთუ იცოდა [იესუ] მიმცემელი თჳსი. ამისთჳს თქუა: არამედ არა ყოველნი წმიდა ხართ.
და ოდეს დაჰბანნა ფერჴნი მათნი, მოიღო სამოსელი თჳსი და მერმე ინაჴ-იდგა და ჰრქუა მათ: იცითა, რაჲ-ესე გიყავ თქუენ?
თქუენ მხადით: უფალო და მოძღუარო, და კეთილად სთქუთ, რამეთუ ვარ.
უკუეთუ მე დაგბანნე ფერჴნი, უფალმან და მოძღუარმან, და თქუენცა თანა-გაც ურთიერთას.
რამეთუ დაბანაჲ ფერჴთაჲ სახედ მიგეც თქუენ: რამეთუ ვითარცა მე გიყავ, ეგრევე თქუენ ჰყოფდით.
ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: არა არს მონაჲ უფროჲს უფლისა თჳსისა, არცა მოციქული უფროჲს მომავლინებელისა თჳსისა.
უკუეთუ ესე იცით, ნეტარ ხართ, უკუეთუ ჰყოფდეთ ამას.
არა თქუენ ყოველთათჳს ვიტყჳ, რამეთუ მე ვიცი, რომელნი გამოვირჩიენ არა მე, არამედ რაჲთა წერილი აღესრულოს, რამეთუ რომელი ჭამდა პურსა ჩემ თანა, Page of ms. P: 174V აღიღო ჩემ ზედა ბრჭალი მისი.
ხოლო ამიერითგან გეტყჳ თქუენ ვიდრე ყოფადმდე, რაჲთა, რაჟამს იყოს, და გრწმენეს, რამეთუ მე ვარ.
ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: უკუეთუ ვინმე შეიწყნაროს, რომელი მე მოვავლინო, მან მე შემიწყნაროს; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნაროს მომავლინებელი ჩემი.
ესე თქუა იესუ და შეძრწუნდა სულითა თჳსითა და წამა და თქუა: ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ერთი თქუენგანი მიმცემს მე.
იხედვიდეს ურთიერთას მოწაფენი მისნი და ვერ იცოდეს, ვისთჳს იტყოდა.
და იყო ერთი მოწაფეთა მისთაგანი მიყრდნობილ წიაღთა შინა იესუჲსთა, რომელი-იგი უყუარდა იესუს:
წამ-უყვანა მას სიმონ-პეტრე, რაჲთა ჰკითხოს, ვინ არს, რომლისათჳს იტყჳს?
მიუგო იესუ და ჰრქუა: იგი არს, რომელსა მე დავაწო პური და მივსცე. და დააწო პური და მისცა იუდას სიმონ[ისსა] ისკარიოტელსა.
და შემდგომად მიცემისა პურისა მის, მაშინღა შევიდა ეშმაკი. და ჰრქუა მას იესუ: რომელი გეგულების საქმედ, ყავ ადრე.
და ესე არავინ ცნა მეინაჴეთა მათგანმან მის თანა მჯდომარემან, რაჲსათჳს ჰრქუა მას.
რამეთუ რომელნი ჰგონებდეს, რამეთუ გადრუცი აქუნდა იუდას, ვითარმედ ჰრქუა იესუ: იყიდე რაჲ [გჳჴმდეს] დღესასწაულსა მას, გინა თუ გლახაკთათჳს მიცემად.
ხოლო მან მიიღო პური იგი და გამოვიდა მეყსეულად. და იყო ღამჱ Page of ms. P: 175R .
და რაჟამს გამოვიდა იუდა, თქუა იესუ: აწ იდიდა ძჱ კაცისაჲ და ღმერთიცა იდიდა მის თანა.
და ღმერთმანცა ადიდოს იგი თავისა თჳსისა თანა და მეყსეულად ადიდოს იგი.
შვილნო, მცირედ ჟამ თქუენ თანა ვარ. მეძიებდეთ მე, ვითარცა ვარქუ ჰურიათა, ვითარმედ: ვიდრე მე მივალ, თქუენ ვერ ჴელ-გეწიფების მოსლვად; და თქუენ გეტყჳ აწ.
მცნებასა ახალსა მიგცემ, რაჲთა იყუარებოდით ურთიერთას, ვითარცა მე შეგიყუარენ თქუენ, რაჲთა თქუენცა იყუარებოდით ურთიერთას.
მით ცნან ყოველთა, ვითარმედ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ იყუარებოდით ურთიერთას.
ჰრქუა მას სიმონ-პეტრე: უფალო, ვიდრე ხუალ? ჰრქუა მას იესუ: მე ვიდრე ვალ, აწ ვერ ძალ-გიც მოსლვად, ხოლო მომდევდე უკუანაჲსკნელ.
ჰრქუა მას პეტრე: რაჲსა ვერ ძალ-მიც? და აწ სული ჩემი შენთჳს დავდვა.
მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: სული სამე შენი ჩემთჳს დასდვა? ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: არღა ეყივლოს ქათამსა, ვიდრემდის სამგზის უარ-მყო მე.
